Oo keer last van? Al lang? Vaak? Hier begon dat heel stilaan. Van eens in de 3 maanden tot op het laatste 3/4 nachten per week. M'n wallen vielen van m'n gezicht af. Had echt angst om te gaan slapen. Op het einde was ik wel beter in het herkennen van waardoor ik het regelmatig kon tegenhouden. Of dan wist ik al van 'ow jee het gaat beginnen' Hallucinaties had ik niet. Ik zag geen zwart figuur ofzo. Wel altijd het gevoel dat hij achter mij was maar ik kon me niet omdraaien want verlamd he. 2 keer een uittreding gehad terwijl ik aan het vechten was om mezelf wakker te krijgen. 1 keer kon ik tot in de gang/trap kruipen. Wou naar onder gaan naar m'n vriend. Toen ik opzij keek zag ik mezelf liggen en keerde ik ineens terug. Ik zag mezelf wel niet scherp. Eerder wazig/ silhouet. 2e keer gelukkig minder spectaculair. Wou mezelf wakker maken en bewegen en was tot op m'n vriend zijn bedhelft geraakt en toen kreeg ik mezelf eruit en was geen cm verplaatst. Zo vies! Het engste vond ik altijd de tintelingen, niet kunnen bewegen, niet kunnen schreeuwen en gebrek aan lucht. Soms had ik de tintelingen overdag nog steeds lichtjes in m'n lichaam. Nu 6 jaar later slaap ik nog steeds met een nachtlampje. Krijg lichtelijk paniekaanvallen als het compleet donker is.
Grotendeels al beschreven. Gevoel tijdens die uittredingen of hallucinaties was angst. Alleen maar angst.
Eng!!! Ik heb het vroeger ook een aantal keren gehad. Maar niet zo erg als bij jou. Dat stikkend gevoel, en schreeuwen en vechten om weer terug te keren, verschrikkelijk. Soms denk ik. Het is mijn geest wat uittreedt stel ik vecht niet terug, zal dat dan de dood zijn?
Dat is wel heel bizar Ik heb ook (denk ik) slaapverlamming gehad, maar dat was overduidelijk het moment tussen wakker worden en slapen. Dus al wel bewust zijn van je omgeving, maar geen spier kunnen bewegen. Maar die uittredingen zijn wel heel erg bizar..
Tja geesten is ook maar weer een naam die eraan gegeven wordt. Je kan moeilijk bewijzen dat het niet bestaat, maar ik denk dat het op dit moment een verklaring zoeken is voor iets dat niet te verklaren is voor ons. En misschien zijn het wel geesten van dode mensen en misschien is het iets anders. Ik zou alleen nooit zeggen dat er alleen bestaat wat we kunnen zien, want dat vind ik te beperkt. Ik vind het ook weer zoiets om van al die dingen te zeggen dat het boven natuurlijk is. Dat wij het nog niet kunnen verklaren betekent niet dat het niet natuurlijk is
Ja gelukkig ook maar 2 keer meegemaakt bij al die slaapverlammingen. Nu denk ik vaak weer van ach dat waren waarschijnlijk hallucinaties. Maar wie weet waren het toch echt uittredingen. Dat zal ik nooit zeker weten. Toen ook een nachtlamp aangeschaft zodat ik me daar op kon concentreren. Beste is rustig blijven en je op je voeten of handen concentreren. Om die te bewegen. Dan geraakte ik er het gemakkelijkste uit. Niet te hard tegen vechten maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Verder gewoon wat dingetjes meegemaakt. Weet nog goed de dag dat m'n hond stierf als kind. Toen m'n moeder me naar bed bracht hoorde ik hem blaffen. En 2 dingen met m'n ex die zelfmoord had gepleegd. 1 keer vlak erna en geen leuk gevoel. 2e keer zat het goed en voelde ik me veilig. En hier in huis het gevoel dat er boven iets was.
Niet in de vorm van ‘geesten’, maar wel in bepaalde energie wat ergens blijft hangen. Hoewel er, binnen onze familie, ook wel wat ‘bijzondere’ zaken in huizen hebben gespeeld...
Dat is zeker waar. En ik weet dat de wetenschap zich ook druk bezig houdt met alles wat we niet kunnen meten of verklaren. Er zullen vast duizenden verschillende hypothesen zijn bedacht. Maar ik zoek het dan toch meer in 'aartsen' zaken en niet de doden. Ik denk echt dat dood gewoon dood is. Weg, niks meer, voelt als je remslaap. Desalniettemin hoop ik natuurlijk wel dat er 'leven na de dood' is en dat ik herenigd wordt met mijn geliefdes, maar dat is slecht een fantasie. Dus als ik een schommel uit zichzelf zie bewegen, dan zoek ik toch een andere verklaring dan dat er een paar 'geesten' nog niet zijn uitgespeeld *ondertussen klappert er een deur boven bij mij. Ik weet dat het de kamer van mijn dochter is, omdat haar raam openstaat. En beneden is de tuindeur ook open, dus het tocht gewoon. Maar ik vertik nu om naar boven te gaan, ik wacht wel totdat de kids zo thuis zijn, kunnen zij naar boven
Dat rustig blijven heb ik mezelf ook aangeleerd idd. Maar de eerste paar keren was ik ook volledig in paniek. Nu heb ik paniekklachten als ik in slaap val. Dan denk ik steeds dat ik dood ga, net op het moment dat ik weg wil vallen. Medisch is alles uitgesloten (geen apneu of dergelijke), dus het zit 'm waarschijnlijk in angst om controle te verliezen? En dan gaan er ook onbewust hele vreemde gedachtes door je hoofd Wel heftig trouwens van je ex..
Ja, ik geloof wel dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik vind het alleen zo moeilijk om te bepalen of hetgeen je waarneemt een hersenspinsel is of dat je het echt hebt gezien of gehoord. Ik heb wel eens een zwarte schaduw bij mijn tante uit een kamer zien schuiven, de hond blafte er ook naar. Verder heb ik het nodige mee gemaakt met mijn zusje samen, dan zal het toch geen hersenspinsel zijn als je "iets" op dat moment samen waarneemt. Geesten wil ik het niet direct noemen, meer energie misschien, inprent in de atmosfeer op bepaalde plaatsen, wie zal het zeggen.
Ik weet niet of ik het geloof. Na een enge film wel. Ik zou dab ook nooit naar paranormale activity oid kijken. Dief se trailer niet eens te te zien. Heb wel een x gehad bij een vriendin. Toen was ik 15 en hadden we het over geesten en mijn overleden oma En toen zei ik: oma, al je er bent doen dan de lamp in de hoek eens aan. En verrek! Die lamp ging meteen aan. Niet spraak gestuurd. Geen klik aan klik uit. Gewoon aan lamp die je aan moest drukken.. Sinds dien geloof ik misschien wel een beetje. En als ik in de out zit oid of juist mooie dingen mee maak dan lijkt het wel of ik mijn oma sterker voel ofzo. Maar dat kan ook gewoon de herinnering aan haar zijn omdat ik weet wat ze zou zeggen of doen.
Nou zo heeft mijn moeder ooit iets meegemaakt dat de kopjes in de keuken ineens gingen rinkelen en dat de vuilniszak ineens door de hele keuken verspreid was , me vader geloofde t niet ...hij kwam thuis en weer gebeurde t zelfde heeel raar
Zo kan ik zien dat mijn man weer last heeft van slaapverlamming en of hallucinaties. Wij hebben savonds vaak het licht aan staan in de hal bij de trap en dan laat ie de deur van de slaapkamer helemaal open staan zodat er licht binnen komt. Het helpt hem wel iets als er dan licht brand. Zelf weet ik niet zo of ik in geesten o.i.d geloof. Al denk ik wel dat er genoeg is wat wij niet kunnen zien of waarnemen.
Ik had dat als kind regelmatig. Ik was wakker, maar kon me niet bewegen of mijn ogen open maken. Wel hoorde ik altijd iemand naast mij ademen, terwijl ik alleen was. Dood en doodeng.
ja.. ik voel en soms zie ik entiteiten.. Wil er verder niets over kwijt, maar soms is het niet fijn..