[QUOTE="Lisanne1811, post: 21612321, member: 106388"]En nu ook nog je Furby bezeten! Nee flauw, ik geloof er echt in dat je dat hebt meegemaakt. Wat eng zeg! Lijkt me echt een heel nare ervaring.[/QUOTE] hahaha, ja nu is de Furby bezeten Is ook eng. Mensen durfden in mijn oude huis niet eens meer op bezoek te komen. al ligt het niet zozeer aan mijn huis, maar voor een deel ook aan mij zelf, het zoekt mij op. In het ene huis heb ik er meer last van dan het andere. In dit huis zijn het kleine dingetjes (zie het verhaal van dochter en jongste zoon) of de deurbel gaat, we horen hem allemaal afgaan, hij gaat ook af als man er bijv buiten bijstaat....Er is niemand die op die knop drukt, helemaal niemand... En zelfs al zou je op die knop drukken, doet ie niks, want hij is draadloos en er zit helemaal geen batterij in. Tóch gaat ie af op bepaalde dagen (verjaardag van de kinderen bijv)
hahaha, ja nu is de Furby bezeten Is ook eng. Mensen durfden in mijn oude huis niet eens meer op bezoek te komen. al ligt het niet zozeer aan mijn huis, maar voor een deel ook aan mij zelf, het zoekt mij op. In het ene huis heb ik er meer last van dan het andere. In dit huis zijn het kleine dingetjes (zie het verhaal van dochter en jongste zoon) of de deurbel gaat, we horen hem allemaal afgaan, hij gaat ook af als man er bijv buiten bijstaat....Er is niemand die op die knop drukt, helemaal niemand... En zelfs al zou je op die knop drukken, doet ie niks, want hij is draadloos en er zit helemaal geen batterij in. Tóch gaat ie af op bepaalde dagen (verjaardag van de kinderen bijv)[/QUOTE] Bizar zeg! Ik denk inderdaad dat het ook met jezelf te maken heeft als jij er vatbaar voor bent.
Ik geloofde niet, totdat ik ook iets ervaarde. De familie waar ik toen was, zagen dat ik het ook kon horen. Voor hen was het niet vreemd, iets met Indonesische roots. Ook een keer iets gehoord samen met mijn man, dus ja, er is wel meer, maar welk naampje dat nu moet hebben? Geesten, energieën, ik weet het niet.
Ik denk dat je dan niet helemaal begrepen hebt wat mensen bedoelen met geloven. Ergens niet in geloven staat voor veel wetenschappelijk ingestelde mensen gelijk met ergens klakkeloos in geloven, maar betekent niet dat dat mensen dit pertintent uitsluiten. Echte overtuigde atheisten (met een wetenschappelijke achtergrond) zeggen niet dat er per deinitie niets is, want dat weten ze niet, maar dat het zeer onwaarschijnlijk is dat er een god is, net zo onwaarschijnlijk als dat er een spaghetti monster of een grote roze vliegende kip is zeg maar. Ik denk dat er geen enkele wetenschapper is die zegt bewijs te hebben dat "spoken" niet bestaan, maar aan de andere kant is er ook geen enkle bewijs dat ze wel bestaan. De kans op spoken is ongeveer gelijk met de kans op tussen wandelende onzichtbare aliens of andere dimensies of de kans dat er mensen zijn die kunnen vliegen of objecten met hun geest kunnen bewegen. Allemaal onwaarschijnlijk, maar niet wetenschappelijk uit te sluiten. Mensen die niet klakkeloos in dingen willen geloven willen niet afgaan op vage via-via verhalen of internetmeme's of wat dan ook, maar willen wachten op overtuigend bewijs voor ze zeggen dat iets bestaat. Alle wetenschappers zijn het met je eens dat we nog heel veel dingen gaan leren en zien, waar we nu geen weet van hebben, echter het is wel zeer onwaarschijnlijk dat het precies die dingen zijn, waar mensen nu de mond vol van hebben.... On topic, nope, ik geloof niet in spoken in de zin van zielen van overleden mensen ofzo. Verder ben ik er heilig van overtuigd dat we nog heel veel mooie, fascinerende en indrukwekkende dingen gaan over onze aarde gaan leren en dat is voor mij spannend genoeg .
Ik heb het prima begrepen hoor. Een atheïst gelooft niet in een God en sluit het bestaan ervan wel degelijk uit. Een agnost gelooft dat er niet voldoende (wetenschappelijke) kennis is om het bestaan van God uit te sluiten of aan te tonen. Een atheïst en iemand die overtuigd is van het bestaan van een god, hebben naar mijn idee beide een overtuiging die niet aan te tonen is. Een agnost is de enige die dat erkent en daarom geen definitief besluit voor zichzelf neemt.
Jeetje.. ik zou gek worden als mij sit zou overkomen en hoe ging het openkrabben dan? Zaten ze rustig op de bank en dan ineens 'krab in het gezicht'?
Ik denk dat wij maar een klein stukje kunnen waarnemen van wat er allemaal bestaat. Dus ik geloof dat er nog zoveel meer is. En wat dat is, geen idee. Ik denk dat niemand dat weet.
Ja, ik geloof in geesten en andere entiteiten. Heb vroeger wel het een en ander hiermee meegemaakt; In het huis van mijn ouders was er iets wat mij tegenhield wanneer ik naar beneden ging. Werd echt bij mijn knieën tegen gehouden alsof ik niet de huiskamer in mocht. Er zijn zoveel beelden ed gevallen terwijl je er letterlijk naar zat te kijken. Er heeft heel lang iemand op het einde van mijn bed gezeten. Bij veel van deze gebeurtenissen voelde deze als echt onveilig. Mijn ouders hebben uiteindelijk het huis ook laten zuiveren. Toen mijn vader 9 jaar geleden overleed ging steeds de zwaar massief houten kast open waar de fotoboeken instonden, lichtsensoren die aangingen maar er was niemand. Op een gegeven moment heb ik gezegd " Pap, je maakt me bang" en toen was het ook afgelopen. Ons eigen huis voelt heel rustig qua energie en heb hier geen "rare" ervaringen gelukkig.
Dat onderscheid klopt niet helemaal. Een agnost zegt dat het bestaan van god een onkenbaar begrip is, of een 'onoplosbaar probleem', dus die beschouwt de vraag eerder filosofisch dan wetenschappelijk. Een atheïst beschouwt de afwezigheid van een god als een wetenschappelijk gegeven, oftewel concludeert dat er geen of onvoldoende tastbaar bewijs is om van het bestaan van een god te kunnen spreken. Het verschil zit hem in de beschouwing van de vraag of er een god bestaat en niet in het antwoord daarop.
Oké, niet hoe ik het altijd begrepen heb. En ook niet van wat ik nu zo gauw op google vind, maar dat beschouw ik niet echt als betrouwbaar maargoed het maakt ook niet uit, ik ben beide niet. Bedankt voor je uitleg in ieder geval!
Ik ben heel wetenschappelijk, feitelijk en nuchter ingesteld. Maar toch geloof ik wel dat er meer is tussen hemel en aarde. Voor mij sluit het ene het andere totaal niet uit in dat opzicht. Wij mensen vinden onszelf heel wat met onze wetenschap, maar we weten echt niet alles en kunnen ook niet alles weten. We zijn maar miertjes op een heel klein brokje ergens in een onmetelijk universum, weten wij veel. Tegelijkertijd vind ik de wetenschap een fantastisch iets, de eindeloze, alle generaties overstijgende, zoektocht naar de waarheid. Alleen moeten we dus wel onze eigen grenzen daarin kunnen onderkennen, en niet in arrogantie vervallen. Zelf heb ik ook wel het een en ander meegemaakt. Ik heb 2 jaar in een flat gewoond waar een hele nare sfeer altijd hing en waar veel vreemde dingen gebeurde. Ik woon nu al jaren ergens anders en daar nooit wat mee gemaakt, dus het lag echt aan de plek. Verder droom ik regelmatig dingen die daarna gebeuren. Ik weet verder niet hoe ik het moet noemen, spoken klinkt een beetje gek. Ik weet ook niet wat het dan is. Maar ik geloof wel in een hoger 'iets' en ook in het bestaan van engelen en 'geesten'. Wat dat dan precies zijn allemaal weet ik niet. Denk ook niet dat we daar ooit achter komen. Misschien kom je erachter nadat je dood bent.
Wat het is geen idee en hoef het "beestje" ook geen naam te geven maar pingpongballen die vanuit het niets (10 stuks) door een kantine om je oren vliegen, servetten die de lucht in worden "gegooid" alsof het een hoopje bladeren waren (was met iemand anders en beide zagen we het zelfde). Duidelijk voetstappen horen, roepen en de liftdeur gaat open en een duw in je buik voelen (gebeurde bij haar!), deurklink tegenhouden enz enz... Ja was een raar pand. Ook ontslag genomen na nog veel meer weirdo dingen die daar gebeurde.
OT: Nee, ik geloof niet in spoken. Kan wel schichtig zijn na het kijken van films met geesten enzo, maar dat is dan het kind in mij dat vergeet dat het fantasie is En zo klinkt het voor mij ook als een volwassene begint over 'meer tussen hemel en aarde' en 'aanwezigheden'.
Ik denk ook dat dat de beste instelling is. Zo breng ik dat ook altijd naar de kinderen dus waarom dat ook niet op jezelf toepassen. Vriendin noemde dat struisvogeltje spelen. Ik noem het fantasie en daarmee klaar. Daarmee is dan ook de directe angst verdwenen. Zolang je er niet voor open staat (in gelooft) bescherm je jezelf ook een stuk.
Ik had laatst ook een gesprek met mijn broer over 'het leven'. Mijn broer (liefste nerd die er bestaat ) kwam ook met fantastische theorie. Hij had gelezen dat de wetenschap mogelijk ook denkt dat wij hologrammen zijn. Uiteraard doorontwikkelde hologrammen uit de toekomst (dus niet zoals we ze nu kennen), met als doel informatie te geven over hoe de mensheid is ontstaan en zich heeft ontwikkeld. Een soort van materix, maar dan toch net even anders. Ik weet het, klinkt echt heel vaag En waarschijnlijk leg ik het ook verkeerd uit, maar hij houdt zich veel bezig met wetenschap en vindt informatie die de meesten van ons niet zouden vinden. Dus als hij weer met zo'n vreemd verhaal aan komt zetten, ben ik wel geneigd om hem te geloven
Geloof er zeker in en ook in energiën. Al zou ik ze nooit oproepen dat is niet aan ons. M'n opa een keer achter m'n zus zien staan. Die man nooit gekend maar met m'n beschrijving naar m'n ma. Ze zegt jah k heb m'n vader gevraagd om voor haar te zorgen. Zus woonde echt net op zichzelf en niemand wist het dat m'n ma dat gevraagd had. Wakker geworden uur of 3, en zag een cliënt dood gaan precies hoe en alles. Ik kende die cliënt niet heel erg goed was net in zorg. Smorgens op m'n werk belde de nachtzorg dat zij die cliënt hadden gevonden rond een u of 5. En zo gebeuren er vaker dingen...
zo ongeveer. Hij zat rustig op de bank en je zag zo zijn arm opengekrabt worden door niets. Echt heel erg bizar om te zien....Van een gave arm naar bloederige krassen. Je snapt dat ik in die tijd weinig bezoek kreeg. Niemand durfde meer op bezoek te komen en ik ging 's morgens met peuter om 6 uur de deur uit om de hele dag bij een vriendin te blijven tot mijn man mij op kwam halen. We zijn zo snel mogelijk verhuisd. Toen we de sleutel kregen zijn we ondanks dat we van alles moesten doen daar gelijk gaan slapen.