- ik zou het liefst terug verhuizen naar mijn geboortedorp. Ben vh midden vh lang naar Twente verhuisd voor mijn man, maar mis nu na twaalf jaar nog steeds mijn ‘dorp’ - ik verzwijg regelmatig kleding aankopen - ik zou graag willen dat ik een beter zelfbeeld had. Ik ben erg onzeker en altijd bang dat anderen me niet aardig vinden.
* ik ben verslaafd aan fastfood. Moet ik nu wel veranderen want heb m'n bloed laten controleren en m'n schildklier werkt weer veel te snel. Dus moet afkicken anders kom ik bij de behandeling 25kg bij ipv 5 a 10kg .Dat eet ik meestal ook stiekem. * Ik maak zoontje zoveel wijs dat ik het zelf niet meer kan onthouden. 1 ervan is dat je cola pas mag drinken als je 16 jaar bent want als je cola drinkt stop je met groeien. * Zoontje kent heel veel snoep niet. Als hij Kinderbueno's in de kast ziet liggen zeg ik gewoon dat hij dat niet lekker vind. Tot nu toe geloofd hij dat nog. Tja ik vind Kinderbueno's, twix, mars en dat soort snoep meer voor 10 jarigen en ouder. * Soms zit ik s'ochtends al te snoepen. Heb momenteel een nootjesfase. Katjang pedis, die pikante. * Utopia. Vind ik leuk om naar te kijken. * En ik ben lui. Zo lui! Maar naar het schijnt heeft dat ook met m'n schildklier te maken. Zou een symptoom zijn. De energie wat iemand verbruikt tijdens hardlopen zou gelijk zijn met mijn lichaam terwijl ik gewoon zit te zappen op zwangerschapspagina. Hoop dat dat wel veranderd. Ben benieuwd.
- Elke keer als iemand mij vroeg hoe het met mijn pnd ging zei ik dat het steeds een beetje beter ging. Wat eigenlijk niet waar was. Ik wou zelf graag geloven dat het beter ging en wou/wil anderen niet teleurstellen of lastig vallen met mijn gezeik. - Ik riep altijd veel kinderen te willen, want gezellig, maar daar kom ik nu op terug. Ik weet oprecht niet of ik wel een 2e wil ... Ooit.
Hier ook herkenning! Geen PND, maar mijn zoon wordt uiteraard niet minder gehandicapt, het wordt niet minder zwaar en ik herstel niet ineens van permanente schade aan het evenwichtsorgaan, dus ik snap ook niet waarom mensen blijven vragen 'hoe het nu gaat'. Het is zoals het is, het verandert niet, dus stop met vragen want ik ga inderdaad acteren dat het beter/goed gaat om maar niet steeds hetzelfde gezeur te vertellen.
Je brengt me op een idee: zal over 3 weken in Malta eens kijken voor lepelvaasjes Grapje, houd het wel bij een speelgoed bus voor zoontje
-ik eet overdag met mate en gewoon gezond. Het lijkt alsof ik me keurig gedraag/ kan inhouden qua eten en snoepen tijdens deze zwangerschap. Maar bijna elke nacht schrans ik stiekem iets uit mijn 'secret stash' met foute snacks (koek, chocola, baklava enz). -ik weet niet wat ik op het moment met dochter aanmoet. Zowel qua zindelijkheid, grote mond en uitdagend/opvliegend gedrag, zit ik even met mijn handen in het haar. Hopelijk is het 'eindejaarsspanning' en wordt het beter als het straks vakantie is, schoolreis is geweest en de baby er is... -ik word gek van mijn libido en het gebrek van mijn vriend daaraan. Sinds ik 23 weken zwanger was al geen actie meer en naast dat het voelt als een persoonlijke afwijzing (hij zegt ook gewoon dat hij die buik totaal niet aantrekkelijk vindt... thanks), word ik er gewoon pissig van.
Haha dat doe ik ook, dacht dat ik de enige was. Dan vraagt hij wel eens was het zoveel was. Jaja echt wel En vervolgens is de was nog niet gedaan. Even een rust momentje.
Oh ja, en als dochter op school is, saneer ik de speelgoedbakken. Zodoende is ze soms wel eens iets 'kwijt' waarvan ik zogenaamd geen idee heb waar het kan zijn. Terwijl ik nog best weet dat ik het 3 weken geleden in de container heb gedumpt.
Ik op een doordeweekse vrije dag als mijn vriend werkt vaak wat lekkers haal voor de lunch. Hij denkt dat ik ook gewoon brood eet. En mijn vriend maar een simpel broodje eten. Ik eet ook wel eens een zak chips op als dochter in e middag op bed ligt. Die ligt dan in de kelderkast en dan vraagt mijn vriend in de avond waar de zak chips is. Dan zeg ik dat die er nooit geweest is dat hij zich vergist heeft.
Ik begrijp ook wel waarom men vraagt of het beter gaat hoor.. Want soms bedoelen ze gewoon of je een goede dag hebt vandaag, of ze proberen het gesprek luchtig te openen, of ze willen er juist niet over praten maar zijn beleefd en peilen even snel. Maar daardoor is een gesprek soms juist moeilijk vind ik omdat je niet echt meer eerlijk kan zijn. En men verwacht toch wel vooruitgang denk ik... Na 3 maanden depressie moet je je toch wel ieeeets beter voelen? - "Ja, doe ik ook hoor" lieg ik. .. Nu ik dit zo schrijf denk ik dat ik het vooral van mijzelf eis. Er moet voortgang in zitten, ik moet door, ik moet beter. Niet zeiken, gewoon doen.
Dat ik een geweldige man heb, het liefste kind dat er is, fijne ouders en alles in mijn leven klopt op papier, maar in werkelijkheid ben ik hartstikke ongelukkig. Wij heel bewust voor een tweede kind kiezen, maar ik flink twijfel of ik dit wel aan kan.
Ja, het is ook goed bedoeld allemaal. Ik denk dat ik mijn frustratie ook vooral bij mezelf moet houden. Inderdaad iets met hoge eisen stellen aan jezelf 3 maanden depressie is niet veel trouwens... Depressies, burnouts, het duurt allemaal vreselijk lang en de meeste mensen hebben nog eens een terugval en nog een episode en daarna moet je weer opbouwen. Het zijn hele trajecten.
ik ben ook een eenling, vind het prettig om alleen te zijn en feestjes (haaaaaai, knuffel knuffel wat heb ik jou lang niet gezien rot op dat wilde ik graag zo houden ) ed vind ik vreselijk. Ik ben ook gewoon niet leuk/gezellig ofzo, ik weet het niet. Het kost me heel veel moeite om dus te acteren. Ik heb heel veel moeite met bepaalde karaktereigenschappen van 1 van mijn kinderen. Ik vind het heel erg dat ik het niet begrijp.. Ik heb hele rare dromen. Was vannacht bijv aan het zoenen met Victor Zsasz (karakter uit ‘Gotham’)
- Dat ik soms jok tegen dochter; “nee die lege dora koekjes-verpakking is van jou van gisteren, niet van mij” - Ik slaap met een knuffeldoekje - Ik vind heel snel ‘iets’ van mensen - Ik vind nog veel sneller ‘iets’ van mezelf - Ik vind K3 en Kinderen voor kinderen te gek! (En ik moet serieus een beetje huilen bij sommige liedjes #kansloos) - Ik ga soms op tijd naar bed om op mijn telefoon Love Island te kijken
Ik zet vaak mijn koptelefoon op (noisecancelling) zonder muziek aan te hebben staan. Na mijn avond of nachtdienst rijd ik heel geregeld langs de McDrive. Of beter gezegd, erdoor. Ik verstop pakketjes voor mijn man. Als de kinderen naar school zijn, doe ik vaak een rondje boodschappen. Incl iets voor bij mijn thee. Het komt soms voor dat ik vergeet dat ik het zakje oid beter moet verstoppen na legen. Ik vind mijn huisdieren liever dan mensen.