Gek is dat dan he? En hier is nmr 2 dr nog niet eens haha. Hopelijk trekt t nog bij.. Komt t bij jou niet door de pil? Dat is bij mij een libidokiller.
Ik biecht op dat ik het verschrikkelijk irritant vind dat mijn man altijd klaagt over zijn werk. Hij is 2 jaar geleden van baan veranderd. Vanaf dat moment zegt hij al dat het zwaar is, zo enorm veel energie van hem vraagt, hij zeker wel een jaar nodig heb om aan zijn nieuwe baan te wennen. Nu 2 jaar later heeft hij burn-out verschijnselen (chronisch hoofdpijn, witte vlekken zien, constante piep in zijn oren, al denk ik dat dat laatste komt omdat hij ze uit moet laten spuiten ) , en ik ben er gewoon klaar mee na 2 jaar aanhoren hoe zwaar zn werk is. Hij doet namelijk helemaal niks aan zijn klachten en weigert de huisarts te bezoeken. Ik voel me best schuldig over deze gedachten. Ik wil gewoon dat hij net als ik geniet van het leven en ons gezin.
Heel herkenbaar. Mijn ex was ook zo en ik kon daar op een gegeven moment ontzettend slecht tegen. Ik ben van de afdeling "niet zeiken maar doen" en heb echt moeite met dergelijke instellingen
Kennissen zien mij als een enorme stoere metalhead. Stiekem ben ik sinds zoon geboren is een enorme softie geworden en ik luister al jaren heel graag naar Celine Dion/Cher/Tina Turner/Shania Twain. Als ik er echt geen zin in heb dat er iemand naast me komt zitten in de metro, ga ik enorm smerig zitten hoesten.
Oké even een biechtmomentje over dochter (slaap al 3 nachten shit en nu zit ik vroeg op met haar): - vind t leuk dat ze met een lepel wil eten, maar moet ze dat ding zo gek vastgehouden worden dat de kwark overal zit? Dan voed ik dr liever, want dat gaat veel sneller en minder rommelig - Kan ze alsjeblieft gaan praten, want hmmm nnnn grrrr geeft heus wel aan dat ze t niet leuk vindt, maar wat dan? Ik word er gek van! Eten maakt altijd blij dus geef dr nu meer appels dan ze echt nodig heeft denk ik... - super dat lopen, maar ik word gek van in de buggy/uit de buggy en dat 60x herhalen. Zeker gecombineerd met het vorige, waardoor ze regelmatig dus gewoon in de buggy blijft zitten - ik vind het niet leuk haar op te halen bij mijn ouders, ze is altijd vrolijk en vol lachjes tegen hen en bij mij komt de vermoeidheid/honger en het gezeur eruit
Ik kijk er naar uit als mn oudste na de zomer naar school gaat. Het is een heel lief leuk ventje. Maar ook zo druk en kan enorme drift buien hebben. Even wat meer rust en tijd voor mn jongste...heerlijk. (loedermoeder )
Ben jij met mijn man getrouwd?! Zooooo herkenbaar. Ik houd ontzettend van die man, maar qua looks is ie er wel op achteruit gegaan . Ik heb potverdorie 3 kinderen gedragen en gebaard en HIJ is degene die het meest uit shape is . Hij heeft wat eten betreft ook echt de ruggengraat van een inktvis.
Haha nou mijn man is er niet op achteruit gegaan hoor, maar ook niet vooruit en dat had ik wel verwacht, want ben zelf flink bezig met afvallen... Alleen vindt hij dat bij mij niet nodig en bij zichzelf dus ook niet
Ik kan ook niet wachten tot de jongste naar school gaat, woensdag gaat ze wennen en ik ga even kijken of ze nog wat vaker mag komen (op mijn vrije dagen uiteraard ). Na de zomer gaat echt de vlag uit! Ze is heel lief hoor, maar ook heel pittig en dat kost veel energie.
Ik ga straks Y naar school brengen met S in een Frozen-Annajurk omdat hij die nu aangetrokken heeft en ik geen zin heb in gedoe en omkleden.. En waarschijnlijk zeg ik dan straks dat per sé zo mee wilde..
Dochter gaat zometeen op schoolreis. En aangezien ik al jank bij het idee dat ik dr moet gaan uitzwaaien, brengt vriend haar naar de bus. En lig ik in bed mijn hormonen te vervloeken. Zacht ei ben ik ook.
De troep die mijn vriend maakt verstop ik in huis. Zoals zijn schoenen die hij in de huiskamer laat staan. Ik verstop ze dan ergens en geef onze zoon de schuld . Ik hoop dat hij dan leert gewoon zijn schoenen in de gang te zetten, soms slingeren er wel 3 paar hier door de woonkamer heen. Mijn zoontje heeft allergieën. Soms zeg ik over koek of snoep dat hij het niet mag omdat er ei of melk in zit, terwijl dat niet zo is. Maar dan zeurt hij niet veder en eet hij gewoon iets wat ik wil dat hij eet.
Ik vind het stiekem heel irritant dat mijn vriend elke dag een zak chips en drop kan eten en nog steeds een perfect lichaam heeft.
Nou heb ik inmiddels al aardig geleerd om mijn kinderen los te laten, maar zit ik toch met een knoop in mijn maag op de bank omdat mijn zoon aan het wennen is op de psz. Hij vind andere kinderen zo leuk, maar kan nog niet zo goed afscheid nemen. Dus na hem zeer verdrietig en boos te hebben achtergelaten, zit ik stiekem te hopen dat ze bellen dat het niet gaat, zodat ik hem kan gaan knuffelen. Maar aan de andere kant hoop ik juist dat hij weer veel plezier heeft, zodat hij sneller kan wennen aan het afscheid nemen. Gaat weinig nuttigs uit mijn handen komen vanmorgen...
Even een serieuze biecht: Ik word jaloers en verdrietig van de posts over mannen in huishoudens, pakketjes en chocolade verstoppen voor partners en gerelateerde onderwerpen. Ik heb hier op het forum soms wel eens gezegd dat mijn relatie ingewikkeld is, maar het probleem zit hem vooral dat ik zodanig getraumatiseerd ben in mijn vorige relatie dat ik geen normale relatie aan durf te gaan, hoe graag ik het ook wil. Ik ben echt doodsbang om hem dichtbij te laten. De manier waarop we het nu doen heeft echt wel voordelen omdat we veel kunnen praten over meer intieme zaken, juist het soort gesprekken die vaak in normale relaties er bij in schieten door het dagelijks leven, maar ik mis juist de normale dingen. We zijn nu 7 jaar samen, mijn kinderen hebben hem nog niet ontmoet, ik ben nog nooit bij hem thuis geweest en het ziet er niet naar uit dat dat binnenkort gaat veranderen. Ik zou zo graag eens over zijn vieze sokken willen struikelen of willen klagen over huishoudelijke taken, maar dat is geen optie nu om zo dichtbij te komen. Mijn vriend is echt een heilige hoe veel geduld en begrip hij heeft voor mijn stoornis, maar ik voel me echt enorm schuldig en denk vrijwel dagelijks dat hij beter af is in een relatie met een normaal persoon die hem wel alles kan geven wat ik niet kan. Maar die idioot wil mij, en ik heb geen idee waarom..
Sinds mijn jongste op school is, geniet ik van mijn vrije woensdagochtend. Die is echt van mij. En ik baal als er een studiedag of vakantie is.
Ja, ik heb uiteindelijk mijn vriend maar wakker gemaakt Die dacht in eerste instantie dat er een inbreker was door mijn warrige verhaal Daarna gelukkig wel weer kunnen slapen. Dat hele spoken gedoe geeft me alleen angst wanneer ik voor mijn gevoel alleen ben. Vond het wel sneu dat ik mijn vriend ervoor wakker moest maken, maar hij is wel wat gewend (ik slaapwandel)