Een week voor mijn laatste eisprong zocht mijn oudste zoon zijn zusje. Hij was haar kwijt. Dat vond ik wel spooky.
Een van de dingen die gebeurde toen ik thuis woonde was dat me naam werd geroepen ik ging kijken en me moeder sliep ik had een vriendje die het ook hoorde en die vond het eng terwijl ik wist dat het in zijn huis drukker was , En dat ik mag dromen hoe dingen zijn of waren en ik na navragen gewoon gelijk had vlak na mijn oma dood was liet iets me zien hoe ze had gewoond en wat details die daarna bevestigt werden , Ik ben met een paranormaal begaafde foto lees moeder opgegroeid en er gebeurde regelmatig rare dingen maar ik vond het soms eng dus heb me er voor afgesloten .
Omdat jij blijkbaar zoveel meemaakt en informatie hebt, waar veel mensen van zeggen dat het niet bestaat. Het zou mooi zijn als het zouden kunnen gaan onderzoeken.
Jij denkt dat wetenschappers je serieus gaan nemen? Het is dat we in 2018 leven want anders hadden ze je in een gekkenhuis gestopt als je dit zou vertellen. Wetenschappers ( en ook veel niet wetenschappers ) doen soms net of je gek bent dus veel praten er niet over. Ik zal ook nooit tegen de buitenwereld vertellen wat ik mee gemaakt hebt waardoor ik zeker ben dat er meer is tussen hemel en aarde, erg jammer wat ik vind het altijd een boeiend onderwerp. Maar denk dat één van de reden is dat veel mensen niet naar buiten durven te treden met hun verhalen, je word gewoon niet serieus genomen.
Wij voelen, zien en horen dingen in ons huis, maar ook in ons oude huis. Ik voel energieën. Het kan in de woonkamer bijv heel rustig zijn, maar omslaan zodra ik naar boven ga. Onrustig gevoel zeg maar. Het is bij ons begonnen toen de oma van mijn man is overleden. Hij heeft nooit afscheid kunnen nemen van haar. Sinds die tijd is het onrustig in huis. Mijn man en oudste dochter hebben haat gezien. Deuren die ineens open stonden tot voetstappen bij mijn dochter op haar kamer terwijl zij sliep. Ik werkt in die tijd tot 's nachts. Ik zat na mijn dienst nog ff in de bank. Iedereen lag al in bed en sliep. Opeens hoorde ik geklop vanuit een hoek en 1 van mijn honden sloeg ook aan. Schrok me rot en ben nog nooit zo snel boven geweest. Het kon niet van buitenaf komen, omdat het op een binnenmuur was. Toen ik zwanger werd van de jongste is het rustiger geworden. Ook zij blijkt mijn mans oma te hebben gezien in ons huidige huis. Het is hier wel rustiger. Maar helaas ook hier dingen gezien en gevoeld. Ik zie regelmatig een schaduw voorbij schieten. Om daar een schaduw te zien, moet er iemand in de tuin lopen. Dat kan helemaal niet, omdat de tuin is afgesloten en iedereen bij mij is of boven in bed. Ik vind het doodeng, maar kan me er voor af sluiten gelukkig.
Herkenbaar, ik ben er ook heel gevoelig voor. En doodsbang. Ik kijk pertinent geen horrorfilms, alleen van de posters krijg ik al de kriebels. Als ik dus een film wil kijken, scroll ik héél hard door de horrorlijst. Wanneer kennissen een horrorfilm hebben gezien en er iets over vertellen, stop ik daadwerkelijk mijn oren dicht en smeek of ze alsjeblieft hun mond willen houden Toch vind ik het heel interessant. Ik ga alleen niet verder dan dit topic lezen Helaas heeft dat er toe geleid dat ik vannacht doodsbang wakker schrok omdat iemand me aanstaarde met zwarte ogen waar bloed uitdroop. Ik kon alleen maar denken: de duivel, de duivel, de duivel! Dus misschien moet ik ook maar stoppen met dit topic lezen...
Toen ik nog geen kinderen had en mijn man in de kroeg zat (ik zat alleen thuis) lag er ineens een handdoek in de gang nouja goed ik dacht die heeft mijn man achter zijn hol gegooid dus ik die handdoek weer terug gelegd. Een half uurtje later lag hij er weer op dezelfde plek, en dan ga je twijfelen aan jezelf ik had hem toch terug gelegd? De derde keer lag hij er dus weer en dit keer wist ik 100% zeker ik ben niet gek. Ik mijn man gebeld je moet nu naar huis komen dus hij kwam al lachend binnen (hij gelooft daar niet in) en zij wat ben jij nou voor een geest is dat alles wat je kan. Op dat moment bewogen de gordijnen ging de ventilator aan en de tv op zwart wit. Sinds die dag twijfelt hij er nog steeds aan hoe dat kon. En in datzelfde huis op mijn zoontjes kamer gebeurde altijd rare dingen zo ging snachts altijd de lade van de commode open en vielen de knuffels steeds van de kast allemaal verklaarbare dingen, maar toen een keer zijn muziekmobiel aanging terwijl er geen batterijen in zaten was het mij wel duidelijk. Later bleek ook dat in dit huis iemand zichzelf had opgehangen in de gang. Ik ben blij dat ik daar weg ben! Verder zag ik een paar jaar geleden katten in het raamkozijn en mensen lopen in mijn kamer en dat soort dingen. Ik moet zeggen dat ik in deze twee jaar gelukkig niks meer ziet of dat er iets raars gebeurd is. Gelukkig maar ik ben doodsbang voor dit soort dingen.
Tja...ik maak best vaak iets mee maar wat is dit dan? Vroeger bij mijn ouders thuis heb ik mensen op mijn kamer gezien, meerdere keren, echter was dit altijd in een emotionele periode en ben je op dat moment in staat om buiten jezelf te treden. In ons vorige huis gebeurde echt wel vreemde dingen, ik heb toen een paragnost laten komen die zei dat er inderdaad donkere gedaantes in huis zaten die zou het rustig maken alleen is hem dat nooit gelukt zo vielen er dingen naar beneden en als er dingen vallen dan vallen die meestal net onder de plek waar het stond maar bij ons lag het altijd enkele meters verderop. Zagen we schaduwen, werd er geklopt op het raam van de binnendeuren, stonden er na het douchen voetstappen, zag dochter vanalles op haar kamer enz enz nu in ons nieuwe huis is het een stuk rustiger gelukkig. Enige wat ik nu nog heb is dat ik altijd zie/voel als er iemand zwanger is. Ook hoor ik altijd de liedjes die gekoppeld zijn aan een overleden persoon als ik terugdenk aan die periode ook al is het overlijden al jaren geleden.
Ik sluit me er ook voor af. Het enige waar ik me niet voor af kan sluiten zijn mijn dromen. Ik droom vaak over mensen die overlijden. Vaak overlijden die dan ook binnen een paar weken, of worden ernstig ziek, krijgen een ongeluk oid. Ik vind dat heel naar want ja... Moet je waarschuwen of juist niet. In mijn familie en vrienden doe ik dat soms wel. Maar soms ook bewust niet, omdat ik nooit precies weet wat er gaat gebeuren. Maar dat er iets naars gaat gebeuren is een feit na zo'n droom.
Ik las een reactie van iemand wiens hond haar kwam bezoeken. Ik heb zelf nog niks concreets meegemaakt maar mijn man wel. Wij hadden onze hond laten inslapen en de dag erna ben ik maar gaan werken voor wat afleiding. Mijn man had vrij en omdat onze hond nogal kon haren, bedacht hij zich dat hij alles even goed ging stofzuigen om niet steeds aan haar herinnerd te worden. Hij had het hele huis gedaan en toen hij zich omdraaide was er om de eettafel heen een hele strook van witte herdershond haren gevallen. Hij had daar allang stof gezogen en het leek er echt op of zij dacht: ik ga nog 1x met je dollen en ren een paar rondjes om tafel zodat je lekker opnieuw kan beginnen. Haar urn staat nog altijd op de kast. Wat ik wel heb is dat ik het liedje ren lenny ren elke keer hoor als ik net aan haar denk en dan bijvoorbeeld de radio aanzet. Dat is het liedje wat op was toen ze haar laatste ritje naar de dierenarts maakte. Maar of dat dan iets spookachtigs is of toeval weet ik niet
Horrorfilms kijk ik wel maar ik kan ze nooit navertellen. Niet volledig iig, alleen de stukken waar er niks spannends in voorkomt. De rest kijk ik dus met mijn vingers voor mijn ogen en duimen in mijn oren en heel soms, wanneer ik me moedig voel dan wil ik nog weleens 2 sec door mijn vingers kijken. Dit is de reden waarom mijn vriendinnen me graag mee willen naar de bioscoop als er een enge film draait, niet omdat ze me zo gezellig vinden maar omdat ze lol hebben door alleen al naar me te kijken ik snap ook echt niet hoe anderen tijdens zo'n film gewoon naar het scherm kunnen kijken zonder even weg te willen kijken, snap er echt geen zak van.
Dit klopt deels. Het is niet iets dat ik gezellig op een verjaardag vertel of zo, veel mensen weten het niet, zelfs mijn allerbeste vriendin weet niet dat ik dit op deze manier heb. Zij denkt "gewoon" dat het hier in huis af en toe spookt, dat het dus aan het huis ligt. Maar degenen die het weten (mijn man, exman, ouders en (ex)schoonouders) hebben het altijd wel serieus genomen. En de mensen die het een klein beetje weten, zoals mijn zusje, een vriendin en mijn oudste zoon en nog wel een paar mensen die heel dicht bij mij staan, doen dat ook, alleen vinden zij het allemaal erg eng. Maar inderdaad ben ik er in het dagelijks leven heel erg gesloten over, omdat mensen je voor gek verklaren. Of op zijn minst denken dat je óf gedronken hebt, óf dat je veel verbeelding hebt. Ik heb het "geluk" dat het merendeel van de dingen die bij mij gebeurd zijn in de meeste gevallen gebeurde met een 2e persoon erbij. Bijna iedereen om mij heen (die het dus weten) geloven het dus ook, omdat ze er vaak bij zijn geweest.
En op zich zouden ze het van mij best mogen onderzoeken, ik vraag me alleen af hoe ze dat dan moeten doen. het is namelijk geen kunstje wat ik op commando kan zo heb ik er elke week wel een keer last van, dan weer 2x in de week en vervolgens weer maanden niet. Mijn eigen theorie is die van radiogolven, wat ik al eerder schreef. Op sommige momenten sta ik gewoon afgesteld op een andere radiogolf als de rest van de wereld.
Dit heb ik gehad met een wekkerradio. De radio-functie deed het niet, want antenne stuk. Hij zat altijd aan de stekker, kon ook op batterijen, maar die deed ik er niet in omdat ze zo snel leeg waren. In de ochtend vond ik het ding al raar knipperen (de tijd op de display dus), dus ik dacht: oh fijn, hij begeeft het. En toen ik in de middag op mijn kamer huiswerk zat te maken, ging ie knipperen en begon de radio ineens te kraken enzo. Okeee... stekker er uit en weg ermee, want ik dacht dat ie kortsluiting gaf ofzo. Maar het ding bleef doorgaan! Radio bleef spelen en de cijfers bleven knipperen, ondanks dat de stekker eruit was en er geen batterijen in zaten. Toen was mijn freakout-punt bereikt en heb ik hem met een klap tegen de muur gesmeten. Dat hielp. Ik hou niet van dingen die uit zichzelf iets doen wat ze niet horen te kunnen doen. Zo ook omvallende dingen die niet zouden moeten kunnen vallen enzo.