Ik snap je helemaal! We zijn met de oudste naar Kos gevlogen toen hij anderhalf was. Ik vond het zo'n gestress (terwijl de reis eigenlijk prima ging) dat ik mezelf beloofd heb zoiets pas weer te doen als de jongste een jaar of 5 is. We gaan dit jaar naar Normandië en dat vind ik al genoeg gedoe, meer hoeft even niet.
Wat vervelend zeg! Ik zou er op een rustig moment toch eens een gesprek over aan gaan. Je man heeft het blijkbaar zwaar, maar jij ook! Je bent hier toch met zn tweeen aan begonnen. Dan kan hij niet telkens weg gaan als het hem even zo uitkomt. Dat doe jij tenslotte toch ook niet? Misschien van te voren even voor jezelf bedenken wat je wil, wat je nodig hebt en hoe jullie dat kunnen doen. Anders word het snel een verwijtend gesprek van jij doet dit, ja maar jij doet dat. Zou dat proberen te vermijden en meer proberen te werken naar een gesprek in de trant van; oke hier zijn we beland, hoe komen we er nu weer uit?
Ik doe 9 van de 10 keer niet open als er iemand onaangekondigd voor de deur staat. Heb er echt een hekel aan. App of bel even van te voren. Dus nu doe ik gewoon niet meer open.
Ik biecht op dat ik mijn kinderen wel eens omkoop met snoep als ik een foto van ze wil maken en ze niet mee werken.
Mijn zoon van drie kan 'klok kijken'. Hij herkent de grote wijzer op de 12 als bedtijd. 6 uur of 7 uur, maakt niet uit.. als hij moe genoeg is, is het inderdaad bedtijd.
geweldig topic! - ik heb in 3 weken tijd meer als 3000 euro uitgegeven aan kleding, Botox en heel veel wat ik niet meer goed weet maar goed dat mijn man geen financiën doet thuis en het dus niet weet. - ik ook heel vaak stiekem snoep - de kinderen gluten en melkvrij eten en veel groenten terwijl ik zelf gerust kan ontbijten met een gevulde koek
Nog 7 weken officieel maar al enige tijd in het ziekenhuis met gebroken vliezen. En zondigen valt dus erg op. Heb pas wel van een zuster toen ik dr echt doorheen zat een chocoladeijsje mogen halen. Ik zat als een kind zo blij hahah.
Oh wat frustrerend zeg! Maar met gebroken vliezen en zwangerschapsdiabetes zullen ze je niet tot de 40weken door laten lopen. Sterkte, ik hoop voor je dat de tijd voorbij vliegt (voor mij niet want dan is mijn verlof sneller voorbij ). Moet je daar nog lang blijven of mag je nog in de thuismonitoring?
Aww ik snap dat heel goed! Ben sowieso niet zo'n vakantieganger maar zeker met een peuter in het vliegtuig lijkt me echt héél spannend (biecht: dus wij beginnen daar niet aan en gaan gewoon met z'n tweetjes een weekend weg - niet vliegen trouwens ). Hopelijk gaat het gewoon hartstikke goed en wordt het heel fijn, dat kan óók hè?
Ik ben op de camping.. er zijn een paar kinderen op het veld die ik regelmatig een dreun wil verkopen omdat ze gillen en schreeuwen om het gillen en schreeuwen. Ik zou hun ouders ook graag een dreun verkopen omdat ze hun kinderen niet in de gaten houden.
Ik ben mijn kind vandaag zo ontzettend zat. Hij gedraagt zich als een onopgevoed verwend nest en heeft het vandaag zijn missie gemaakt om me het bloed onder de nagels vandaan te halen. Hij gaat nu zijn bed in en o wee als hij eruit komt.
Ok.. daar gaat ‘ie. Wij hebben heel veel moeite moeten doen om onze dochter te krijgen. Ik had me dus ook voorgenomen om een moeder te zijn die er altijd voor haar is. Ze gaat naar een psz omdat ik vind dat dat moet, maar niet naar een kdv, omdat ik part time werk en het dus niet hoeft. Sinds mijn dochter er is, zijn we nog nooit samen uitgeweest of eropuit. Terwijl het me een keer heerlijk lijkt. Maar stiekem, als ik van een vriendin hoor dat haar kind ‘s avonds naar het kdv is zodat zij en haar man uit kunnen, vind ik haar een egoïst.
Haha ik ook maar niet vanwege de walvis. Ik ben namelijk doodsbang voor pinokkio zelf. En dan vooral op het moment dat ie veranderd in een ezel brrr
Zo herkenbaar!!! Mijn dochter heeft dr neiging om zonder vragen vanalles van mijn bord te pakken of er op te kieperen wat zij niet lust Het heeft even wat energie gekost maar nu snapt ze dat ik daar echt niet tegen kan en vraagt nu of ze iets van mijn bord mag hebben. Ik werd echt gek van haar geprikt in mijn eten.