Vond het altijd al apart, maar het is net of een bepaalde oudere generatie het ineens ontdekt heeft. Die duckface heb ik nooit begrepen
Nog iets om op te biechten. Ik rijd altijd te hard, op de snelweg. En ben altijd die automobilist die als die een flitser ziet staan, tegemoet komend verkeer waarschuwd Sorry voor de zp mensen die agent zijn maar ik heb een hekel aan bekeuringen en gun ze een ander ook niet
Ik vind andere kinderen niet leuk, die van m'n broer en zus gaan nog, dus speelafspraken zijn een hel, al die hoge stemmetjes, ben blij dat hij 9 v/d 10 keer ergens anders speelt, vandaag helaas niet Verder sowieso verplichte sociale praatjes en feestjes, kost mij enorm veel energie. voor de rest valt het wel mee geloof ik
Dat ik af en toe gewoon eerlijk in de mensen hun gezicht wil zeggen. Flinker op ik vind je een kut! Ipv alles met een omweg te zeggen en te bedenken hoe ik het netjes kan oplossen Ipv gekwetst te worden... en te slikken en van een andere kant te bekijken.
Leuk topic! De 1e paginas waren om te smullen * ik vind het f*cking oneerlijk dat vooral mijn leven én lijf is veranderd na 2 kids en niet voor mijn man. Hij is nu sporten en 'ging er ruim de tijd voor nemen, want dat kan niet altijd'....zucht. Ik blijf nooit langer weg dan een uurtje want dan heeft onze dochter weer honger. Hij gaat rustig 2-3uur sporten. En dan nog klagen dat hij moest 'minderen'
Ik kan niet wachten tot iedereen vanavond slaapt en ik alleen nog op de bank hang net Netflix aan. Ik gun mezelf namelijk een hele reep chocola omdat ik ongesteld ben geworden vanmorgen. Mijn man houdt nog steeds hoop dat ik ook voor een 3e wil gaan. Ik doe er eigenlijk ook niet veel aan om die hoop de kop in te drukken maar eerlijk, ik wil niet, gewoon geen zin in. Dan moet ik weer zwanger zijn en straks krijg ik weer zwangerschapsdiabetes en dan krijg ik weer zo'n stom dieet waarbij ik niks mag wat ik juist zo graag eet. En dan moet ik weer bevallen en zo en dan zit ik weer met een baby. Dan moeten we weer een nieuwe auto want die we nu onlangs gekocht hebben is dan te klein, en nog heel veel meer dingen om vooral mezelf te blijven vertellen dat ik er geen zin in heb. Ik was vrij jong (bewust) zwanger en denk er wel eens over na hoe het zou zin als ik mijn ouste later of helemaal niet had gekregen. Ik mis mijn kinderen totaal niet als ze uit logeren zijn.
Ooh ja, zooo herkenbaar! Alleen neem ik zelfs dat uurtje dat ik dan wegga onze jongste nog mee omdat het anders drama wordt thuis... En hij ligt dan als een zoutzak op de bank met zn telefoon zohard te gapen dat je het gewoon tot buiten kan horen, terwijl hij snachts gewoon slaapt - mét oordopppen - en ik alle voedingen etc doe met de baby Dit wordt meer het grote-ergernissen-topic, kunnen we misschien ook nog even openen om ons hart te luchten
Ik ben herstellende en van de medicatie af, maar ik ben er nog niet helemaal. Maar dat gaat helemaal goed komen!
De kinderen zijn vandaag best lief.... zolang ze iedere minuut vermaakt worden door mama of papa. En aangezien mijn man alle(!) wedstrijden wil zien van het wk zit ik in de hitte met de kinderen. Niets te doen en te warm om er even uit te gaan voor een wandeling. Ik ben vreselijk pissig op mijn luie vent op de bank en eigenlijk wil ik er ook zo papzakkerig bij gaan zitten maar dan zijn de kinderen de dupe want mijn man stoort zich verder aan niets Het grote ergernis topic is zo’n slecht idee nog niet volgens mij Momenteel heb ik het stokje even overgegeven aan de tablet met filmpje en de jongste zit in zijn wipper voetbal mee te kijken. Even met de beentjes in de zon (onder het genot van schuldgevoelens waarom bestaan die?)
- ik ben blij dat mijn vent werken is tot morgenochtend, want nu kan ik ongestoord de tafel laten staan en straks als de kids op bed zijn in de tuin een sigaret opsteken zonder gezeik. - de kids hebben morgen marge dag en ik ben vrij, maar ze gaan wel naar bso/kdv want ik ben er ff helemaal klaar mee - ik had vandaag buitenshuis croggs aan
Ik heb vandaag, omdat ik al maanden gefrustreerd wordt van de opmerkingen, giga ruzie gemaakt met mijn schoonmoeder. Voor de lieve vrede zal het over een tijdje wel weer bijgelgd zijn en ga ik me in mezelf weer rot zitten ergeren. Maar als ik haar nooit meer zou zien, zou mij dat helemaal prima zijn!
Dat begrijp ik. En ook dat je je daar rot over voelt. Want je vriendin gun je het ook. Ik vond het zelf heel naar om aan de andere kant te staan; mijn vriendin melden dat ik zwanger was terwijl zij net weer op de been was na de bbmzwangerschap. Ik heb het haar als eerst verteld, alleen. Dus niet op een verjaardag oid. Gelukkig schelen onze kindjes nu maar 5 weken. Wellicht vind je vriendin het tzt net zo naar als ik om het ‘goede’ nieuws aan jou te vertellen. Ik hoop dat het je gauw gegunt is, knuffel!
Ik word bijna fysiek ziek van het idee dat onze eerste week samen vrij pas weer met Kerst is en dat ik in de tussentijd 4 dagen per week alleen dingen moet bedenken om met een 1-jarige te doen. Ben op dit moment al totaal door mijn opties heen. Ik las net van iemand: mis kinderen niet als ze uit logeren zijn. Dat heb ik ook! Maak me soms wel druk of alles goed gaat, maar missen is een ander verhaal. Nog een biecht: ik vind het soms gezelliger als mijn ouders mee eten bij ons, omdat ik dan niet constant een gesprek gaande hoef te houden én dochter met een oog in de gaten moet houden.
Ik liet mijn kind vandaag ijs van de grond eten (viel een stuk van zijn stokje af), nadat 2 oude dames riepen 'nee, laat maar liggen dat is bah'. Ik heb het van de grond geraapt even bekeken en zo in zijn mond gestopt. Mompelde nog iets van 'krijg je niks van'.
Sterkte Ik ben jaren tbm geweest en man werkte gewoon 5/6 dagen per week. Man, ik vond dat af en toe zo verschrikkelijk pittig. Inmiddels werk ik weer buitenshuis, 4 ochtenden per week en vindt dat echt helemaal prima.