- Punctie voor ICSI - galsteen aanvallen, 2 weken lang zelfs iedere dag - Ontstoken hechtingen (had er zo'n 30) down under na de bevalling
Bij mij was dat denk ik de inleiding van mijn dochter toen ze het infuus op een hoogstandje hadden gezet en ik een gigantische weeënstorm in mijn rug kreeg, wat was ik blij met de ruggenprik. 3 weken geleden heb ik trouwens ook een flinke snee in mijn vinger gemaakt, dat voelde ook behoorlijk naar. Inmiddels zit ik nog steeds met een doof gevoel in mijn vinger.
Bevallen van mijn zoontje. Mijn dochter viel mee. Maar deze bevalling Jeetje zeg. Ik had geen roes zoals ik bij mijn dochter had en ook weer geen persweeen. Ik had veel aan de vk en assistente. Wat een lieve dames, zonder hun had ik het niet gered hoor. Persen op eigen kracht was echt heel pijnlijk zonder enige aandrang.
Ik ben drie keer bevallen zonder pijnbestrijding maar de laatste keer deed echt zo pijn toen het hoofdje stond, ik dacht echt dat ik in de brand stond van onderen haha. Ook is er een keer een ballon geknapt in mijn oog tijdens het opblazen. Dit deed ook zo’n pijn en vooral de angst omdat ik mijn zicht deels kwijt was. Moest met spoed naar de oogarts ivm verdenking verhoogde oogboldruk maar is allemaal goed afgelopen. Een dag later was mijn zicht helemaal terug maar heb zeker een week met een pijnlijk oog gelopen. Ik blaas dan ook nooit meer ballonnen op, had al een hekel aan ballonnen maar nu helemaal.
Fysieke pijn die ik heb gehad valt in het niet bij emotionele en mentale pijn toen ik hoorde dat ik ziek ben, tot het moment dat duidelijk was dat er geen uitzaaiingen zijn.
Het moment dat ze keihard op mijn buik moesten drukken toen ik een mega fluxus kreeg na mijn tweede bevalling. Achteraf had ik ook een baarmoederontsteking dus misschien dat dat het extra pijnlijk maakte.
Mijn hartzeer na het overlijden van mijn vader, inmiddels bijna 7 jaar geleden. Soms nog, dan doet het me zoveel verdriet dat het pijn doet aan mijn hart..
- naweeën bij de tweede - migraine - gedurende een jaar had ik op regelmatige tijdstip verschrikkelijke pijn 's nachts. Deze begon als maagpijn en straalde vervolgens uit thv de nieren. Kroop letterlijk op handen en voeten van ellende rond de salontafel en ook de HA moest eens langskomen om me plat te spuiten met spierverslappers. Na een jaar is dit uiteindelijk gestopt. Allerlei onderzoeken gedaan en nooit iets gevonden.
Bij de bevalling van mijn dochter toen ik persweeën had, maar niet mocht persen. En dat was vrij lang.
Dat heb ik me ook lang afgevraagd, zeker omdat ze het in het buitenland altijd met roesje doen.. Ik heb altijd gezegd mocht ik dat nog een keer moeten ondergaan dan zou ik dat echt niet zonder narcose doen.. Wat een hel..
Met stipt op nr 1: een spuit in het bot 15 min lang in een gebroken arm, en daarna de arm rechtzetten.. omg ik heb nog nooit zo geschreeuwd als toen 2: kaak aan 2 kanten gescheurd na auto ongeluk.. zelfs een rietje in je mond doen doet pijn! En een aantal ribben gekneusd pff 3: katheteriseren voor een geplande ks. Ze hebben echt meer als 20x moeten steken, was verschrikkelijk 4: de pijn de eerste dagen na een ks.. En als laatste op 5: hoofdpijn na lumbaalpunctie!
De hystoroscopie in een ontstoken baarmoeder was geen pretje. De mega weeen die ik had bij mn miskraam. Ik kan me echt niet herinneren dat mn bevalling zoveel pijn heeft gedaan. Maar ik geloof ook dat t met emoties heeft te maken dat die pijn heftiger was en ik hem minder goed kon dragen. Maar op 1 staat de mentale pijn jarenlang. Ik heb niet voor niks tijdenlang de mentale pijn om willen zetten in lichamelijke pijn want dat kon ik handelen maar de mentale pijn niet
Galsteenkolieken op 1.. nam in gedachten al afscheid van familie Werkte vroeger als reisleidster en we zijn toen met een touringcar van een klif gereden en tegen een rots tot stilstand gekomen, gekneusde ribben aan over gehouden (gelukkig alleen dat nu ik t opschrijf) maar ook dat is erg pijnlijk maar overtreft niet de koliek aanvallen
De conclusie is ‘nee’ na een mri en kijkoperatie geen aanwijzingen kunnen vinden...maar zelfs (lage dosering) morfine helpt niks. ik denk dat er wel meer mis is in die regio want ik menstrueer ook bizar weinig eigenlijk. Terwijl alle klachten (vooral ook vroeger) heel erg klinken als endometriose. Maar niet vast kunnen stellen dus. Niet dat je nou blij wordt van endometriose, maar dan weet je tenminste wat het is.....
Oh wat ik ook echt verschrikkelijk vond! De pijn in schouder en onderste rib van het gebruikte gas tijdens kijkoperatie in buik.... Man man man en geen enkele houding biedt verlichting aan die enorm pijnlijke zeurende constante pijn....
* kiespijn vind ik echt heel naar. Ik kan me nog herinneren van een keer dat ik het zo erg had dat ik liever het kwijl uit mijn mond liet lopen dan dat ik zou moeten slikken. Zo opgelucht als je er dan van verlost bent. * persen zonder persdrang bij mijn eerste bevalling. Het was zo pijnlijk en ik was echt doodsbang, ipv dat ik het gewoon MOEST doen vanuit een soort oerkracht, zoals bij de tweede bevalling. * het laatste uur tijdens de bevalling van de tweeling. In een uur van 6 cm ontsluiting naar bevallen van 2 kinderen, kon ik gewoon niet goed bijhouden met mijn hoofd of zo. * en wat ik ook als ontzettend vervelend heb ervaren rondom de bevallingen, is het verwijderen van hechtingen. En beide keren had ik een katheter de eerste nacht na de bevalling ivm fluxus en dat gevoel na een paar uur, vreselijk irritant. Zo prikkend / schrijnend / irriterend zeg, ik bleef maar zeuren of ie er uit mocht, vonden ze wsl heel irritant, maarja.
De weeënstorm bij de bevalling van mijn 3e. Binnen 15 minuten van 4 naar 10cm. Wat een hel was dat. Wat ik ook best vervelend vond was toen mijn huisarts een trombose aambei open sneed zonder verdoving.