Ik kan het niet laten... Maar tussen zeggen dat je vet bent en je ziet er leuk uit zitten 100 verschillende dingen Iemand kan ook gewoon zeggen goh, die jurk staat je niet zo... Of hij is niet zo leuk Of hij maakt je dik... Klinkt al een stuk aardiger dan te zeggen nou die moet je echt niet kopen hoor! Jr lijkt wel een vet varken! En als mensen dat echt niet kunnen of willen begrijpen.... dan zijn die echt te dom om te poepen
Ik herken het helemaal. Mijn dochter was nog geen jaar toen er een voortand getrokken moest worden, nou ja getrokken... Het laatste zetje om hem er helemaal uit te krijgen. Als ik dan zei dat ik het zo jammer vond kreeg ik meteen reacties van, joh straks groeit er weer een nieuwe en dan heeft ze weer een compleet gebit. Maar dat gaat nog jaren duren!!! Ik kan je wel zeggen dat het went, al heeft het even geduurd. De tand is er nu ongeveer 2 jaar uit en soms denk ik nog steeds aan hoe jammer ik het vind dat haar gebitje niet compleet is.
Sommige mensen hebben gewoon een kutkarakter, daar kun je niets aan doen behalve dan ene oor in , andere oor uit. Let it go.
Je mag best eerlijk zijn, dat kan ik zelf ook heel erg waarderen. Maar je kan ook eerlijk zijn zonder dat je een botte boer bent of arrogant.
Ik biecht op dat: - ik stiekem snoep alsof ik een klein kindje ben dat iets pakt wat niemand mag zien. - men mij kent als een lief zacht persoon, maar in werkelijkheid kan ik af en toe zo de pan uit flippen tegen m'n man. En het ergste is nog wel dat ik heeeel lelijk kan schreeuwen naar m'n kindjes. Niet schelden maar gewoon hard roepen dat iets niet mag met m'n schelle stem, vreselijk. En dan ga ik me vervolgens zitten afvragen of de buurvrouw of een voorbijganger niks gehoord heeft, want ik schaam me toch wel. Want het baalgevoel is dan dubbel: en ik ben een schreeuwende moeder en m'n imago van lief zacht persoon is naar de maan. Zo vermoeiend, mij zijn.
Wie wil er popcorn ****popcorn**** Ik biecht op dat ik weer eens te lang op ZP zit en ik al had moeten slapen.... M'n wekkertje gaat weer heel vroeg. En dan een lange dag! Truste
Er is een verschil tussen eerlijk zijn en mensen bewust willen kwetsen. Ja, je kunt eerlijk zijn en tegen iemand zeggen: joh, die jurk staat je niet. Maar als iemand tegen je zegt: je bent echt mega vet in die jurk, dan moet je je vriendschap toch nog eens echt onder de loep nemen hoor.
Ik was heel erg opgelucht toen mijn jongste met 3mnd naar het KDV kon 3 dagen per week. Ik ben nog niet toe aan werken (ben ziek), maar zo fijn om hem niet meer 24/7 op mn lip te hebben... Alleen als het moet breng ik hem vroeg en haal ik hem laat, anders van 9 tot 16u
Het is hier precies hetzelfde hoor Soms heb ik het ook gewoon "nodig" om ff weer zen te worden. Of gewoon ff snuffelen whahahaha
Ik ben een best wel een stoere loslaat moeder (tenminste als ik dat hier vaak lees). Mijn babies gaan al vanaf 3 maanden 2 dagen per week naar opvang en een dag naar opa en oma en regelmatig logeren. Vinden ze allemaal prima en wij/ik ook. Maar dat mijn oudste in september naar school moet, daar word ik dan ineens misselijk en zenuwachtig van! Is ie niet te klein? Trekt hij dat? En twee dagen (nieuwe) bso? Als hij maar niet wordt gepest. Oh en dat schoolplein/moeders gedoe jakkkesssss! Ik herken mezelf totaal niet! Mijn bijna kleuter is overigens (nu nog) heel enthousiast over alles
Zeker mogelijk, Maar misschien moet je niet zo dom oordelen als je er geen verstand van hebt. Bovendien is dit een biecht topic. Niet een topic waar je mensen kunt af gaan kraken. En ik eet alleen maar kaas op brood. Al 34 jaar lang. Geen probleem.
Ik Biecht op dat ik heel veel keelpijn heb nauwelijks kan praten en met moeite kan slikken maar dat ik niet naar de huisarts durf omdat ik bang. Ben voor een operatie ( keelamandelen verwijderd )
Mijn biecht: De aantal keren dat mijn zoontje zonder mij is geweest kan ik op 1 hand tellen. Dit is ook incl. de keren dat je even naar de supermarkt rent omdat je iets bent vergeten en partner/vriendin/familielid even op let. Zoon voelt als een onderdeel van mij, dat hij overal heengaat waar ik heen ga is voor mij vanzelfsprekend. Hem ergens heenbrengen (kdv/familie/oppas) voelt voor mij als achterlaten. Nog een biecht: Ik wou dat ik mijn zoontje ergens kon heen brengen voor een paar uur.
Dat ik dubbel betaald heb gekregen en niks heb gezegd. Ik geloof dat het slecht is voor mijn eigen karma. Maar omdat die organisatie echt prutsers zijn, mag ik het geld houden van mezelf.
Mijn biecht van vandaag: - Ik ben hartstikke materialistisch. Ik zou echt graag minder hangen aan veel kleren en schoenen en leuke dingen voor in huis etc. Ik wil graag een schoonmaakster, want ik loop hopeloos achter de schoonmaakfeiten aan momenteel, maar dan moet ik wat bezuinigen op kleren kopen enzo en dat wil ik niet. Ik vind het zo slecht van mezelf, maar ik word echt heel chagrijnig als ik een tijd niks nieuws heb gekocht. - in het verlengde van bovenstaande biecht: ik wil dat mijn man voor mijn verjaardag een mooi cadeau voor me koopt. Ik wil niet iets stoms dat hij wel met de beste intenties heeft uitgezocht. Ik wil gewoon een LEUK en MOOI cadeau. Ik maak dus tegenwoordig een lijstje waar hij iets van mag kiezen. En stiekem baal ik dan heel erg als hij het goedkoopste uitzoekt .
Hoe dan? Nou het gewoon niet lusten Overigens is het niet alleen pasta maar ook hagelslag en vruchtenhagel e.d. maar dat vind ik onder dezelfde noemer vallen. Ik heb genoeg andere dingen geprobeerd en nog steeds maar ik ga geen dingen eten die ik niet lust, omdat anderen vinden dat dat hoort.
Ik heb er geen last van, maar ik had het fijn gevonden (en makkelijker) als ik veel of gewoon alles zou lusten. Vooral als ik van die zeikerds om me heen heb die het nodig vinden om ongevraagd hun mening te geven over het feit dat ik veel dingen niet lust.
Ik snap dat ook nooit zo goed, net als mensen die thee niet lusten dan denk ik Hoe dan!? Er zijn zoveel verschillende smaken er moet toch wel iets tussen zitten wat je lust . Maargoed ik ben een makkelijke eter dus ik zal dat nooit snappen. En tsja als t zo is is t zo
Jammer dat alle "ik heb een lover" of "ik ben vreemd gegaan" verhalen onder stoelen of banken blijven. Maar heel begrijpelijk hoor!