Medisch gezien moet ik een stuk hout zoeken om het af te kloppen maar is het slijpen in een afgebroken voortand het heftigste geweest. Maar vorig jaar obstipatie op een franse camping was extreem erg, was al bijna een week op de camping maar was nog steeds niet geweest voor de grote boodschap wel in 2 dagen al 3 vruchteloze pogingen gehad, 's avonds na het eten gaan wandelen om op die manier het toilet te bezoeken, na 10 minuten zo veel pijn en aandrang dat ik geen stap meer kon doen, drijfnat was van het zweet en geen andere optie had achter een boom te gaan staan, de grote boodschap was alleen zo groot dat ik er een uur gestaan heb en nog een hele nacht pijn in mijn buik en kont van had.
Weet niet hoelang je niet geweest was, maar oh oh wat kan ik me dat goed voorstellen, schreef net wat mijn pijnlijkste ervaring was, wat een ellende is het als je wel moet maar niet kan.
Ik heb als kind erge buikkrampen gehad, dat was bijna ondraaglijk. Verder een botoperatie, een spitaanval, wat gebroken ribben, een keizersnede gehad maar dat was allemaal te overzien.
Ik herken je pijn! Had erbij pas gezette strakke hechtingen en mega aambeien en dan die druk die erop komt. Kon gewoon echt niet meer! Maar ja moest er toch uit. Hopelijk nooit meer!
Hier duurde het ook tot bijna anderhalve week na bevalling voor ik weer kon poepen. Inclusief een heel doosje microlax, fles roosvicee en allerlei andere middeltjes. Maar het was ook alsof ik onbewust niet durfde door de hechtingen. Heb gehuild van blijdschap.
Oh wat erg, wat een pijn zou jij gehad hebben. Dat je er huilend afgekomen bent snap ik volkomen als je zolang niet kan is het bijna geen doen meer. vaak ben jij dan klaar maar zit je ook nog met een onwillig toilet opgescheept.
T.o.v. jouw mag ik niet eens klagen, geen bevalling geen hechtingen. Aambeien ja, die had ik wel toen ik klaar was maar dat was na bijna een week niet zo gek.
Toch mijn weeën denk ik. Op een gelijke 1e plek (of goede 2e) de pijn na de 1e keizersnede toen ik moest opstaan en recht moest gaan lopen. Ik ging door de grond van de pijn. 2e bevalling gelukkig geen weeën gehad en geen erge pijn van de keizersnede. Dat herstel ging zo anders! (ander ziekenhuis, betere gynaecoloog voor mijn gevoel)
Dit is niet te "kiken" maar zelf kan ik er niet over mee praten maar heb een hele goede vriendin en een oma die chronische klachten hebben die je aan de buitenkant niet kan zien, maar voor hun beide is het zo super zwaar om er mee op te gaan. Meer dan een hart onder de riem kun je als buitenstaander niet geven.
- Clusterhoofdpijn. - En een cyste in mijn buik welke was gescheurd. - bevallen deed ook zeer veel zeer (duurde 27 uur, na 18 uur een epidurale gekregen) maar is te doen omdat je weet dat er een einde aan zit. Daarnaast ben je niet alleen maar veilig in het ziekenhuis. Mentaal hielp mij dat veel.
Als je schrijft wat voor jezelf "heftig" was en je leest dan wat dames hier overkomen is schaam ik me dat ik klaag Maar een oma die al 50 jaar aan de antidepressiva zit, een vriendin die na de bevalling zulke instabiele bekken heeft dat ze en geen 2 de kan krijgen en door de ontsteking extreem pijn heeft waar ze dan medicatie voor krijgt waar andere organen eigenlijk niet tegen kunnen, tja dan mag ik niet klagen. Begrijp me niet verkeerd naar hun toe mag ik wel "klagen" ze begrijpen veel, maar vaak genoeg zie ik aan 1 van beide of aan beide, dat ik ze gewoon door dik en dun moet blijven steunen.
De meeste pijn had ik toen mijn moeder overleed toen ik 3 jaar oud was. Op plek nummer 2 mijn ingegroeide oorbel wat helemaal ontstekon was toen ik 5 was. Ze hebben toen mijn oor open gemaakt om de oorbel eruit te halen. Op plek nummer 3 mijn eerste miskraam. Ik ben 2x flauw gevallen en heb meerdere malen overgegeven van de pijn. Toen ik bij mijn eerste bevalling persweeen had geloofde ik het niet omdat ik dacht dat bevallen veel meer pijn moest doen. Op plek nummer 4 mijn laatste bevalling. Ze lag verkeerd en ik had zo druk en pijn in mijn bekken dat ik dacht dat heel mijn onderkant geamputeerd werd
Je hoeft je nooit te schamen! Jij hebt niet meegemaakt wat ik meemaak en ik maak niet mee wat jij meemaakt. Is het ene erger dan het andere? Ik vind persoonlijk van niet. Als iets jou dwars zit vind ik dat belangrijk genoeg wat t zit jou dwars. In mijn ogen mag je daar dan ook zeker over "klagen" zonder dat jij je schuldig hoeft te voelen dat de ander miss ook van alles dwars zit. Dat heet toch er voor elkaar zijn? De ene keer klaag jij en de andere keer de ander. De ene keer klaag jij wat meer en de andere keer de ander. En dingen "meten" wat er erger is of minder erg kan ik persoonlijk niks mee. Dan is t net alsof de ander geen recht heeft om zijn of haar hart te luchten
Migraineaanvallen vind ik de heftigste pijn, maar ook met name omdat ik weet dat die nog heel vaak gaan terugkomen, zeker een keer of 5 per jaar en ze duren vaak enkele dagen bij mij. Mijn vacuumbevalling met weeenstorm en de hechtingen achteraf deden ook flink pijn, maar ik wist dat een eerste bevalling vaak langdurig en pijnlijk is, zeker bij inleiden. En het cliché is waar, ik was het niet direct vergeten maar het ebde wel snel weg toen we eenmaal thuis gesettelt waren. In mijn familie komt veel nierstenen voor, bijna iedere oom, tante en mijn vader heeft al meerdere aanvallen gehad. Eind mei is mijn vader per ambu afgevoerd omdat de pijn zo hevig was dat een gescheurde aorta werd vermoed. Ik hou mijn hart vast of ik het ook ooit ga krijgen....ik ben best kleinzerig en heb geen heel hoge pijndrempel
- Urenlange rugweeën bij mn oudste dochter - Behandeling (frictie) van mijn shinsplints. - meerdere verdovingsspuiten in mijn gehemelte - sommige migraine aanvallen
Ik heb lang nagedacht over jouw vraag, maar ik denk het te weten Abces in mijn mond / gehemelte Uiteindelijk hebben ze in het ziekenhuis (nadat de tandarts mij verlost had van de ergste druk) een cicste van 2 cm uit mijn mond gehaald. Tandpijn vind ik echt het ergst. Goede tweede plek is mijn eerste bevalling met rug-, been- en buikweeën die na 27 uur nadat de bevalling was gestart tegelijkertijd opkwamen. Erg fijn was dat... En na 33 uur was ze er eindelijk. Zwaar gekneusd stuitje wint in de categorie 'langst durende pijn', namelijk ruim 10 jaar