Hebben andere ouders dat ook? Ik doe uiteraard mijn uiterste best om geen gevaarlijke situaties te laten ontstaan, maar soms "glipt er iets doorheen". Zoals gister. Onze huishaarbal moest naar de dierenarts en mijn man zou gaan direct als hij uit zijn werk kwam. Dus die had 's morgens alvast het transportmandje in de gang gezet en was naar zijn werk gegaan. Toen ik later die ochtend naar de wc ging liet ik de kamer- en de wc-deur open, dat doe ik eigenlijk altijd en dreumes scharrelt dan een beetje rond mij heen en in de gang, beetje schoenen heen en weer schuiven en de krant uit de brievenbus trekken en zo. Je voelt 'm al aankomen: die had ineens die transportmand te pakken, wat niet zo erg zou zijn als er daar geen ieniemieniekleine schroefclipjes op hadden gezeten om de boven- en de onderkant bij elkaar te houden. Je kan ze eruithalen als je ze een kwartslag draait, en dit was precies wat onze dreumes gedaan had. Die zag ik dus ineens met zo'n schroefclipje in de hand zitten en enthousiast bezig nummer 2 los te draaien! Gelukkig had 'ie 'm niet in zijn mond gedaan en vond hij het veel te interessant om ook de andere clipjes te verzamelen! Okee, ik die dingen afgepakt natuurlijk en de mand buiten bereik gezet. En tegen mijn man gezegd dat er een nieuwe transportmand komt zónder kleine clipjes, anders ben ik bang dat 'ie er alsnog een keer een te pakken krijgt. Maar goed, ik heb dan daarna dat ik me echt ongelooflijk stom en schuldig voel en steeds met de vreselijkste "what if"-scenario's in mijn hoofd zit. Ik heb kinder-EHBO gedaan, kan dus backslaps en Heimlich e.d. geven, maar op de cursus werd ook verteld dat die methode wel vaak werkt maar niet altijd. Dat blijft dan best een tijdje malen bij mij en ik vraag me af of a) andere ouders ook weleens zo onnadenkend zijn dat even een gevaarlijke situatie is ontstaan en b) hoe je dat daarna dan weer loslaat.
Mijn zoontje had vanmorgen zijn vinger tussen de deur. Omdat ik de deur niet dicht had gedaan of vast had gezet. Tja... Ik denk dan: ik kan hem niet overal voor beschermen. Het was dom van me maar het is niet anders. En soms weet je ook pas dat iets gevaarlijk is omdat je kindje dat laat zien. Ze pulken de kleinste zaken ineens tevoorschijn. Goed afgelopen, mooi! Les voor de toekomst, ja/nee Dan laat ik het los.
a: Ja natuurlijk. Hier ook weleens domme dingen. We hebben ook een mega klim en klauter kind, dus sta regelmatig met ene halve hartaanval te kijken hoe hij zich ergens op/onder/door wurmt. Onze dreumes stond laatst halverwege de trap. Nou ik kreeg een hartverzakking. Traphekje was open gebleven en pakte nog even mijn portemonnee, nou dat traphekje vergeet ik nooit meer. Ook een keer zijn vingers tussen de deur gehad, en een keer had hij het schilmesje te pakken, terwijl ik er naast stond. Ja mega dom, goeie les voor hem en voor mij (meestal voor mij). b: Ja door een oplossing te verzinnen en even goed te knuffelen en te realiseren dat het goed is afgelopen en ik er van leer. Het what if- denken heb ik me snel afgeleerd, anders blijf je er zo in hangen. Je kan gewoon niet alles voorkomen en geen een ouder is perfect.
Het is normaal dat je je zo voelt maar het is ook een manier dat kinderen de wereld ontdekken en leren.... en eerlijk.... het gaat nog veeeeeel erger worden Mijn oudste heeft al een keer een gebroken arm gehad, een gescheurde wenkbrauw, ontelbaar kapotte knieën en zo kan ik wel door gaan! Eerst zat ik er ook bovenop maar nu met de tijd veel minder.... tijd leert
Ja blauwe plekken, bulten en schaafwondjes zijn hier standaard haha. Dan moet ik hem de hele dag dragen wil ik dat voorkomen (en zelfs dan kan hij zit nog een bult stoten aan mijn hoofd ofzo)
Waha ja herken het zeker. Dreumes was in de tuin bezig. (13.5 maand) ik gooide binnen even iets in de prullenbak. Kom ik buiten. Zit meneer op de loungeset! Hij kan er alleen zelf niet af. En pas nam mijn man hem op zijn nek. Dat doet hij wel vaker. Mijn man wil door de deur lopen en BOEM. Zoonlief zo met zijn voorhoofd tegen de deurpost. Reactie van mijn man: oeps.. volgens mij is hij gegroeid. Ja zulke dingen gebeuren. Volgende keer een beetje beter bukken.
Geef je kind de ruimte om lekker te gaan ontdekken en ook fouten te maken. Dat is ongelooflijk waardevol voor zelfvertrouwen. Ik probeer de dingen waar ze zich écht mee kunnen bezeren (schoonmaakmiddelen, scherpe voorwerpen), maar dat is het ook wel. Laat ze hun hoofd stoten, een keer van de bank af donderen en een hap zand eten in de zandbak En: er gaan gewoon dingen gebeuren, dat is het leven. Mijn dochter zit continue onder de blauwe plekken en schrammen, maar is dat erg? Ik heb dat echt zó veel liever dat ze de wereld ontdekt en een keer onderuit gaat, dan dat ik haar voor alles behoed. En mijn zoon had laatst zijn handje tussen de deur, een hap vaseline genomen en loopt tijdens het ontbijt altijd met de kaasschaaf te zwaaien zodra hij zn kans ziet. Gaat hij niet dood van
Je laatste zin klopt zeker (gelukkig!) Daarom blijft dat soort dingen niet zo lang spoken bij mij. Van de week laat de kleine een slot op zijn voetje vallen, ja dat doet pijn en ja dan huilt hij en troost ik hem, voetje koelen en daarna laat ik het los. Zoiets als met die clipjes daarentegen kan wel iets zijn wat echt levensbedreigend is, daarom blijven dat soort voorvallen zo hangen. Ik vind het ook echt zo stom van mijzelf dat hij dan iets kleins te pakken heeft, het is mijn verantwoordelijkheid dat hij veilig is! Zijn eigen speelgoed is allemaal echt voor zijn leeftijd, maar hoe hard ik ook mijn best doe soms heeft hij dus iets van ons te pakken wat hij niet te pakken mag krijgen. En ik ben als de dood dat dat een keer verkeerd zou gaan.
Probeer dat wel een beetje los te laten ik snap het wel hoor. Maar als je alles zo vast blijft houden wordt dat straks voor jezelf veel moeilijker en jou reactie zal ook sneller zijn pas op waardoor je kindje ook minder snel en vrij de wereld zal ontdekken en wellicht ook angstiger zal zijn dan wanneer je dat niet doet. En gelukkig zijn ze niet van porselein! Ze zullen uiteindelijk schaafwonden en blauwe plekken krijgen. Je kan nog zo voorzichtig mogelijk zijn maar je kan helaas niet alles voorkomen en zoals je hierboven leest we doen allemaal weleens wat doms. Ik zag bijv laatst niet dat Mn dochter haar voetje bij de deur stond, hup zo de deur erover heen. Voelt je dan even schuldig en dat gaat gelukkig snel weer over
Hier ook een dreumes van bijna 13 maanden die overal kleine dingentjes vandaan haalt en ook overal opklimt. Ik laat mijn zoontje best vrij, grijp wel in wanneer het gevaarlijk wordt of iets echt niet mag. Ik laat hem ook wel spelen met kleine dingetjes als ik ernaast zit. Zo had hij vanmorgen zo'n plantenbakbolletje vast (geen idee hoe dat heet) , hij vond het heel interessant: draaien, overpakken, laten vallen en weer oppakken. Daarna gaat het utteraard naar het mondje dus dan zeg ik "nee" en duw zijn armpje naar beneden "spelen mag, maar niet je mond". Nu weet ik niet hoe scherp of gevaarlijk dat klipje was, maar als het niet gevaarlijk is dan zou ik er bij zitten en hem laten ontdekken. Ingrijpen wanneer nodig, en uiteindelijk wegleggen als hij klaar is.
Dat is wel een goed idee KleineLai! Dan wordt het misschien vanzelf minder interessant, plus hij leert dat hij wel mag ontdekken maar niet met zijn mond. Dat zeg ik nu ook wel hoor, bijv met de stenen in de tuin. Gaat er een naar zijn mond dan zeg ik NIET SABBELEN en inmiddels weet hij wat dat betekent. Doet hij met grote grijns nog een tweede keer alsof hij het wil opeten. Wat hij ook wel doet is kleine dingetjes (rozijn, pluk haar van de huishaarbal) oppakken en brengen om te laten zien. Daar reageren we altijd heel enthousiast op, in de hoop dat hij kleine dingetjes niet voor zichzelf houdt maar bij ons komt brengen.
Maar jullie kinderen hebben dus ook weleens iets kleins te pakken gekregen? Echt het hele huis is hier beveiligd maar hij weet soms dingetjes los te peuteren waarvan ik niet wist dat het los kon, of me niet tijdig realiseerde dat hij het los zou kunnen krijgen.
Ja hoor hier ook wel eens... maar daar leer je van... Ik zou dus ook zeker geen nieuw mandje kopen, vind dat heel erg overdreven maar dat ding dus gewoon buiten bereik zetten
Haha dat zei mijn man ook al, maar ik ben gewoon bang dat hij/ik er bij de volgende dierenartsronde niet aan denk, of dat zl in de auto onderweg of bij de dierenarts alsnog zo'n clips te pakken krijgt, of dat er op magische wijze een zo'n clipje op de trap blijft liggen of zo. Ik weet het ook niet precies, ik weet alleen dat ik zo'n gevaarlijk ding niet onder m'n dak hoef. Voor slechts twee tientjes heb ik een nieuwe zonder enge clips.
Mijn doel is inderdaad dat hij ontdekt met zijn handjes en niet met zijn mond. Want zo'n balletje of dopje of whatever is reuze interessant, ik begrijp wel dat hij het wil vasthouden. En het dopje zelf is ook niet fout , maar in je mond mag niet want dat is gevaarlijk. Tot nu toe begrijpt hij nog geen bal van "mag niet" hoor, maar we gaan stug door Hier zat snoeren, stopcontacten en verboden dingen in huis. Wij wonen klein , ik heb geen mogelijkheid om het allemaal weg te werken. Ik zit er dus bovenop en dat werkt goed tot nu toe. Kleine dingen stop Ik zoveel mogelijk weg natuurlijk, maar hij vindt toch een paar keer per dag iets. Eergisteren kwam hij trots aanlopen met een klein stukje piepschuim ... waar hij dat vandaan heeft?
Als je kind niet bij schoonmaakmiddelen, scherpe dingen en knoopcelbatterijen kan, ben je al een heel eind hoor. Van die clipjes kan ik me weinig voorstellen maar dat ligt misschien aan mij.
Tja wat het voor clipjes zijn weet ik niet, kan me er geen voorstelling van maken. Bij een eerste kindje lukt het vaak nog wel om gevaarlijke dingen uit de buurt te houden. Maar heb je meer kinderen dan wordt het steeds lastiger. Denk dan aan kleine lego, playmobiel, knikkers, etc. Ik schrik wel van klimpartijen, omdat ze dan kunnen vallen. Maar bang voor een klein voorwerp.... Nee daar heb ik geen last van.
Mijn dochter kan al Lego-Blokjes op elkaar klikken sinds ze 1,5 of zo is. Dat heeft ze niet geleerd door de Lego altijd ver weg te stoppen. Mijn huis is dus allesbehalve babyproof. Heel veel dingen zijn een beetje gevaarlijk, maar toch moeten ze er ook mee leren omgaan. Je kunt ze niet tegen alles beschermen, dat moet je ook niet willen. Mini heeft momenteel altijd minimaal 1 geschaafde knie. Rondrennen, springen, klimmen enz zijn een risicovolle bezigheden. Dat hoort erbij, je ziet haar handiger worden, net als jouw mini hierdoor leert priegelen, dat is goed voor de ontwikkeling van de fijne motoriek!
Maar ook klimpartijen zijn niet echt te voorkomen. Mini klom vandaag tegen de leuning van de fauteuil omhoog, vond ik ook doodeng, maar ik kan moeilijk alles waar we op zitten de deur uit doen