Juist. Slaaptabletten (oftewel benzodiazepines) zijn zeer verslavend en zorgen op de langer termijn juist voor meer klachten. Daarbij is jouw reactievermogen echt minder, denk ook aan je kinderen in combinatie met de benzodiazepines als je de zorg voor ze hebt. Gebruik je ze voor een korte periode? Dan is de kans op afhankelijkheid niet zo groot. Worden ze onbeperkt voorgeschreven? Dan is de kans dat je straks lichaam en geestelijk afhankelijk bent. Dus let goed op! Niks te nadelen van jouw psychiater, maar ik zie dagelijks artsen die langdurig benzodiazepines voorschrijven en vervolgens moeten de patiënten naar ons toe voor een opname en behandeling.
Wow dat is heftig. Hier had ik idd al het eea over gelezen en daarom heb ik ze de eerste keer laten liggen en niet gebruikt. Het is idd de bedoeling dat 't alleen vh begin is. Maar dit maakt me dus huiverig ze te gebruiken.
Ik wil je absoluut niet bang maken, maar wel een realistisch beeld schetsen van wat het kan veroorzaken. Dus wees vooral voorzichtig ermee, maar het klinkt idd dat je dat al doet! En blijf vooral ook overleggen met je psychiater. Laat hem/haar jou ook educatie geven over de werking van medicatie, wat er gebeurt als je aan het afbouwen van AD en weer aan het opbouwen bent van je nieuwe AD.
Ik moest meteen over vandaag. Zat op 10mg fluoxetine nu 150mg bupropion. Dus we wachten het af. Die fluoxetine verergert mijn klachten als plotselinge aandrang, angst ervoor, verkramping etc heeeeeel erg. Te heftig zeg maar.
Wie weet wanneer fluoxetine uit je lijf is! Tweede ochtend dat ik nu bupropion heb genomen en geen fluoxetine meer. Voel me niet echt denderend
Geen idee of dat lang duurt, maar het is opzich vrij logisch dat je je niet goed voelt na de wisseling van medicatie.
Dat kan echt wel even duren, vind het eerlijk gezegd behoorlijke snelle wissels en je lichaam en hoofd krijgen daar een opdonder van helaas.
Ik ben het eens met degenen die dit wel een heel snelle wissel vinden. Je moet een antidepressivum echt wel een paar weken de kans geven voor je kan zeggen dat het niet werkt en die eerste periode waarin het slechter kan gaan is dan iets wat naar is, maar waar je even doorheen moet bikkelen. En als je in een keer zonder afbouwen met iets stopt en met iets anders begint, is het vrij logisch dat je je niet echt denderend voelt.
Jammer dat de psychiater nu al met je mee is gegaan om te switchen. Juist de eerste tijd neemt het toe, als de bupropion geen goed effect had snap ik ook niet waarom je daarna terug gaat. En idd ik vind het zeer bijzonder dat je alprazolam krijgt om de eerste periode met ad door te komen. Normaal kies je dan voor oxazepam of lorazepam, beter te doseren in kleinere hoeveelheden. Fluoxetine is toevallig de enige van de antidepressiva waar je niet mee hoeft af te bouwen. Daar krijg je geen ontwenning etc van, dus dat maakt wat dat betreft niet uit en bupropion start je vaak in deze dosering.
Ik ga terug naar de bupropion omdat het voor de rest alleen maar een positief effect had op me behalve dus het slapen (drie uur per nacht gemiddeld). En het klopt starten is met 150mg. Van de fluoxine werd ik echt heel beroerd. Vaker antidepressiva gehad en nooit zulke heftige bijwerkingen. Dus vandaar het terugswitchen. Gelukkig na vanochtend me beroerd te hebben gevoeld een rustige middag.
Ik ben begonnen met 20 mg Fluoxetine, na 2 weken opgehoogd naar 40 mg per dag. Toen Xanax erbij gaan slikken (oxazepam en nog 2 andere pammetjes werkte onvoldoende), mijn angsten waren niet uit te houden zo erg. Was zo onrustig, niet normaal. Ik sliep niet meer, niks... Ik werd helemaal stijf van de spanningen wakker om 3.00 of 4.00 uur en sliep dan niet meer. Week daarna promethazine van de psychiater gekregen, van origine een anti allergiemiddel want als bijwerking heeft doorslapen. En ja hoor, vanaf de eerste pil, sliep ik weer heerlijk! De angsten en spanningen zijn zo goed als weg (slik nu ong 10 weken fluoxetine verwacht ik) en heb sinds 1,5 week Wellbutrin 150 mg bijgekregen voor het moe zijn overdag. Ik viel/val op elk moment in slaap wat functioneren wel moeilijk maakt. Ik merk nog niet echt verbetering door de Wellbutrin, morgen weer consult met de psychiater. Tip: benzo's zijn niet goed, dat weet iedereen! Maar jeej wat hebben ze me erdoor heen gesleept. Je moet jezelf die dingen echt af en toe gunnen. En dat afbouwen komt wel weer, als het rustiger in je koppie is. En mensen die aangeven dat je nooit aan medicatie of benzos moet beginnen; gemakkelijk praten. Zit zelf maar eens in de situatie, dan praat je er écht wel anders over. Heel veel succes
En begrijp ik het goed dat je gaat switchen door het niet slapen? Vraag eens naar die Promethazine. Erg snel om nu alweer over te stappen hoor... Het duurt gemiddeld 8 weken voordat je de echte werking van het medicijn kan beoordelen is mij verteld. En écht, na regen komt zonneschijn. Dat had je mij een paar maanden geleden ook niet moeten vertellen, maar toch is het zo. En heb voor de Fluoxetine, 5 andere medicatiemiddelen gehad; clomipramine, en nog meer andere bekenden. Die deden allemaal 0,0. Geen werking, maar ook geen bijwerking. En bijwerkingen zijn verdomde lastig, maar wel een teken dat het spul íets doet.
Dit is dus absoluut niet juist!. Fluoxetine moet je wel degelijk afbouwen. Bij langer gebruik moet je er 1 a 2 weken over doen om het af te bouwen om te ontwennen. En ook fluoxetine kan ontwenningsverschijnselen geven. Alleen later. Pas na 2 a 3 weken. Bij andere AD's is dit rond de 2 a 5 dagen.
Ik vindt ook dat er veel te snel gestopt is. Bij AD worden de eerste weken de klachten verërgerd. Je kan je er daarnaast flink beroerd van voelen maar dat is dus normaal en hier zal je even doorheen moeten bijten. Klachten verminderen over het algemeen na 1 a 2 weken.
Tja, dat is gewoon persoonlijk. Ik heb ook in die situatie gezeten, 2x. En no way dat ik aan die troep begin. Ik werk al 18 jaar in de zorg en heb er al teveel ellende van gezien. En het doet niks aan de oorzaak van de klachten. Het is symptoombestrijding. Jaren geleden oxazepam gekregen voor o.a. angst en ik was er gewoon verslaafd aan, ondanks dat ik ze maar kort had en een lage dosering had. En nu weer een periode met angsten, amper slapen en o.a. burn out achter de rug en niet eraan begonnen. Werd ook afgeraden door de psiech ivm o.a. de bijwerkingen.
Weet je, het is prima dat jij ze zelf niet wil te gebruiken. En je begint je post heel vriendelijk door te zeggen dat het persoonlijk is. Dat je het vervolgens als "troep" bestempelt en roept dat er "no way" is dat jij daaraan zou beginnen, staat daar echter haaks op. Dat is gewoon heel veroordelend en dat is vervelend voor mensen die die "troep" nodig hebben (gehad). Als je werkelijk vindt dat het persoonlijk is, moet je er ook respect voor hebben als mensen ervoor kiezen het wel te gebruiken. En soms is er niks mis met symptoombestrijding. Soms zijn de klachten zo heftig aanwezig, dat die in de weg staan om aan de oorzaak van de klachten te werken. Dan is het niet alleen fijn dat er wat verlichting van de klachten komt, maar ook nog eens bittere noodzaak.
Helaas wel en ja vanuit mijn beroep weet ik dat. Het is niet te adviseren maar vanwege de halfwaardetijd is dit het enige AD wat niet afgebouwd hoeft te worden, maar natuurlijk altijd wel kan!
Ik had totaal geen baat bij fluoxetine. Ik ben toen overgestapt op paroxetine en er ging een wereld voor mij open. Heel veel sterkte met alles, ook al voelt het nu niet zo, het komt echt goed.
Eens! Ik vind benzo's ook troep, vreselijk gemene troep en oh - wat heb ik ze vaak vervloekt toen ik ermee moest stoppen en ik heb ze ook regelmatig vergeleken met drugs, maar soms is die troep zo ontzettend nodig. Het is een absolute hel om er weer af te komen, maar de hel van de symptomen die ze hebben bestreden, vond ik zo, zo, zó ontzettend veel groter. En daarbij.. Als je ze maar heel kort hoeft te gebruiken, alleen om je AD op te bouwen, dan raak je er niet zo gruwelijk verslaafd aan. Ik zou er nog steeds vreselijk voorzichtig mee zijn (daarom snapte ik de keuze van de psychiater om direct voor zo'n zware benzo te kiezen ook niet in dit geval), maar als het ervoor kan zorgen dat je níét alleen maar banger wordt, níét alleen maar depressiever wordt en zelfs dat je níét de suïcidale gedachten krijgt (en alles wat daarop zou kunnen volgen..) die je anders misschien wel zou krijgen en dat je hiermee de kans op beter worden kunt vergroten, dan is de keuze wat mij betreft snel gemaakt.. Ik denk echt dat wanneer je nog kunt roepen dat je ergens 'nooit aan zou beginnen', je ook nooit op het punt bent geweest waarop het echt nodig was. Dat het niet anders kon. Als je mij voorstelt om een been te laten amputeren, roep ik ook dat dat absoluut niet gaat gebeuren, tot ik op het punt kom waarop het niet anders kan, waarop het móét. Het verschil met een been wat geamputeerd moet worden, is dat je het vaak kunt zien of in ieder geval veel makkelijker aan kunt tonen dat dat inderdaad moet gebeuren en dat dat met onzichtbare ziekten of helemaal niet, of pas veel later zo is..
Mee eens. Ik zei ook dat ik het nooit zou slikken,ruim een jaar met therapie tegen mijn depressie gevochten. Toen ik eindelijk overstag ging en aan ad begon wilde ik dat ik direct was begonnen! Ik begon serieus suicidaal te worden, dus die 'keuze' is echt niet altijd persoonlijk! Zonder was ik er óf niet meer geweest, of ik was alcoholverslaafde geworden. Was hard op weg namelijk!! Persoonlijk..schei toch uit..