sinds afgelopen woensdag voelde ik het meisje nauwelijks maar dacht, niet gelijk bellen eerst eens afwachten. Nou dat heb ik volgehouden tot vrijdag en heb toen toch maar het ziekenhuis gebeld. Ik mocht langs komen en moest aan de ctg. Hartslag van 1 van de kindjes dipte paar keer onder de 100 dus nadat ik bij de vk was geweest moest ik opnieuw aan de ctg en toen was het wel goed. De volgende dag moest ik wel weer terug komen mits ik ze thuis wel goed ging voelen. Helaas was dit niet zo dus gisterochtend weer aan de ctg gelegen en de hartfilmpjes waren goed. Daarna bij de gyn geweest en ze zei dat er geen reden voor zorgen was omdat de hartfilmpjes goed zijn maar omdat ik ze niet tot nauwelijks voel moet ik maandag weer terug voor een ctg. Zit ee dan nog geen verandering in bewegingen voelen gaan ze misschien een plan maken om bijv wekelijks voor een ctg te komen. Maar het is echt stress vol en ben er continu mee bezig. Vannacht heb ik het meisje een paar keer gevoeld en een flinke trap gehad en dat was het, verder vandaag nog niks. En het jongetje is ook weer heel rustig. Gelukkkig gisteren een goede ctg gehad maar ben blij dat ik morgen weer mag. Ik weet dat de ruimte minder word maar volgens de arts moet ik ze echt wel blijven voelen.
Even heel cru gezegd, je kunt ook niet 24/7 aan de ctg liggen. Snap je spanning en stress wel maar misschien kun je vragen of er een manier is om met de stress om te gaan. Als ik mn meisje niet voel dan zet ik mn dopler op mn buik dat haalt de stress wel meteen weg gelukkig. Ook hier dipjes gehoord maar ben toch gerustgesteld na een uitgebreide echo van het hartje. Zwanger zijn blijft een hele spannende gebeurtenis. Ik heb een angststoornis je wil niet weten wat er allemaal door mijn hoofd heen gaat. Toch probeer ik mezelf gerust te stellen door tegeb mezelf te zeggen: als er iets gebeurd dan kan ik er niks aan doen hoe pijnlijk het ook gaat zijn. Op dat moment geef ik mij een beetje over aan mijn angsten maar het geeft me wel weer de kracht om even verder te gaan. Je bent er bijna!!
Nou ze kwamen er zelf mee dat ze me de dag erna weer wilden zien. En nu ook morgen weer. Ze willen geen risico nemen (nooit niet natuurlijk) omdat het er 2 zijn.
Misschien kun je thuismonitoring krijgen als je zoveel stress ervaart tussen de ctgs door dit is ook niet goed voor die kleintjes. Toch ben ik van mening om zelf niet continu de controle te willen hebben want dat gaat gewoonweg niet. Liefst zou ik dat ook willen maar maak mezelf daar helemaal gek mee. Heb vorige week zondag een nacht in het ziekenhuis gelegen aan de ctg ivm regelmatige harde buiken die op een gegeven moment om de 3 minuten kwamen. Ben mij kapot geschrokken gelukkig niks doorgezet. Ik kan nu ook bij elke harde buik in de stress raken maar daar waak ik echt voor (tuurlijk voel ik soms stress). Niemand heeft daar wat aan. Die controle of er wat gebeurd of niet heb ik gewoonweg niet ik kan alleen goed op je lijf te letten. Ik laat het dan ook los als ik weer een harde buik heb. Maar nogmaals denk niet dat het goed is als jij 24/7 stress ervaart zou dat toch wel bespreken.
Ik denk dat je heel goed na moet denken hoe JIJ de zs doorkomt met zo min mogelijk stress (ik verwacht dat het niet stressloos kan worden). Als dat betekent dagelijks ctg, dan moet je dat doen. Als het betekent 1x per week een doptone op je buik, dan moet je dat doen. Als je zelf vindt dat de artsen je te vaak willen zien, geef dat dan aan, maar bij te weinig ook. Er is geen goed of fout hierin en al helemaal geen handleiding. Mijn laatste zs had ik 1x per week een echo en bij stress mocht ik ook komen. Ik realiseerde me zeer zeker dat ik garantie tot aan de deur had, maar het heeft wel voorkomen dat ik krankzinnig werd van de stress. Kortom, ga in gesprek met jezelf en kaart je wensen aan bij de behandelaar. Sterkte en succes, het is nog maar eventjes.