Sinds begin vh jaar vielen mij al wat zaken op, maar sinds ik afgelopen week mijn oma eens 4 dagen achter elkaar mee heb gemaakt is het voor ons duidelijk als familie dat ze erg achteruit is gegaan qua geheugen, maar ook qua begrip en gedrag. Na een gesprek 1-op-1 met opa blijkt dat dit al 2 jaar speelt en dat het erger is dan dat wij als naaste familie denken doordat ze een kei is in camoufleren. Zodra het onderwerp voorzichtig wordt aangesneden door een van ons (of opa) wordt ze of boos, of ze maakt er een grapje van. Zowel haar 2 zussen als haar moeder zijn overleden aan de gevolgen van alzheimer en zelf heeft ze ook altijd geroepen dat er een dag zou komen dat het ook haar zou treffen. Ik kan me haar angst dus goed voorstellen. Ze moet naar een dokter, maar het gesprek aangaan is dus bijna niet te doen omdat ze alles ontkent of boos wordt. We zitten dus een beetje met onze handen in het haar, hoe krijgen we haar zo ver dat ze meegaat naar een arts voor onderzoek? Wie o wie heeft hier ervaring mee? En hoe hebben jullie degene om wie het ging meegekregen naar een arts? Alvast bedankt!
Wat een vervelende situatie. Ik weet niet of er een poh - ggz aan de huisartsenpraktijk is verbonden? Daar zou je advies kunnen inwinnen? Misschien dat de poh op huisbezoek kan komen?
Opa durft dat dus niet, zelf naar de huisarts stappen. Hij is bang dat het linksom of rechtsom uitkomt dat hij degene is geweest die ‘geklikt’ heeft. Oma is superachterdochtig, bij elke vraag die we stellen is het ook gelijk van: hoezo, waarom vraag je dat? En als ze soms boos wordt dan zegt ze ook: jullie willen me zeker in een gesticht stoppen. Dat opvliegerige/verbaal agressieve heeft ze bij opa dus nog veel erger. Hij probeert het dus al 2 jaar zelf te managen om haar niet af te vallen. Dus enerzijds is het mijn oma zo ver krijgen, maar ook opa zo ver krijgen dat hij stappen onderneemt die heel erg tegen zijn gevoel van loyaliteit ingaan. Enorm lastig Ik denk persoonlijk dat we er niet onderuit gaan komen om met de huisarts te gaan praten over oma zonder dat ze erbij is.
gaan ze wel eens naar de huisarts of komt de huisarts wel eens bij ze thuis? en wil je opa wel meewerken aan een evt onderzoek? zo ja dan zou ik de huisarts bellen voor een huisbezoek van huisarts of poh. vaak kunnen ze wel met een smoes langs komen. zoals bijv check omdat se al wat ouder zijn, kijken of het goed gaat enz. zeggen dat jullie je zorgen maken. beste kan je opa dit doen, want sommige huisartsen doen moeilijk wanneer de hulpvraag van familie komt zonder toestemming van de betrokkene. zodra die huisarts "binnen" is dan kan hij ongemerkt een test afnemen en van daaruit kijken of vervolgtesten nodig zijn. huisartsen dringen vaak wel tot de mensen door. ouderen hebben toch vaak wat ontzag voor een arts.
Bij mijn oma hebben we de huisarts ingeseind en die kwam zoals hij tegen oma zei om opa na te kijken ze praatte honderd uit over van alles en nog wat en zo kon de huisarts tussendoor gerichte vragen stellen zonder dat oma het door had daarna doorverwijzing geriater. Toen had de huisarts het gedaan en opa en wij niet. Misschien staat jullie huisarts hier ook open in?
Ik zou zeker contact opnemen met de huisarts en misschien daarmee overleggen wat een handige manier is om dit aan te pakken? Met mijn oma ging het ook niet goed en die ging heel snel achteruit (echt binnen een paar weken tijd), zij was alleen en niemand had door dat het al zo erg was, tot ze ineens op haar balkon stond om eraf te springen. Ze is met spoed opgenomen op een gesloten afdeling. Leuk? Nee zeker niet en ze wil er nog steeds regelmatig niet zijn, maar het is voor haar eigen veiligheid. Ik zou niet te lang wachten dus. Sterkte ermee, het is zwaar!
De huisarts van mijn vader deed dus moeilijk inderdaad. Ik heb mijn vader destijds moeten smeken om een afspraak te maken met de huisarts, uiteindelijk doorgestuurd naar een geriater. TO, ik hoop dat je oma gaat inzien dat ze beter wel naar de huisarts kan gaan, of dat de huisarts op huisbezoek komt. Ik wens je in ieder geval veel sterkte met je oma, ik weet uit ervaring hoe het is om eigenwijze familieleden te hebben.
Hier bij mijn vader ben ik met mijn moeder naar de huisarts gegaan om aan te geven wat wij vermoeden. Echter mijn vader houdt er ook niet van om naar de dokter te gaan. De dokter gaf aan dat de eerst volgende keer dat mijn vader kwam hij gelijk hierop zou onderzoeken. Het duurde nog een jaar voor mijn vader iets had waarvoor wij hem naar de huisarts kregen. Toen mijn moeder de afspraak maakte heeft ze de assistente meteen ingeseind dat de huisarts het niet moest vergeten. Zo gezegd zo gedaan en kreeg hij een verwijzing naar het ziekenhuis. Hier heeft hij wel maar half de onderzoeken gedaan want hij wilde niet meewerken. Maar toch hebben ze de diagnose kunnen stellen.
Helaas kom je niet onder de huisarts uit, die moet alles in werking gaan zetten. Wij hebben bij onze oma gevraagd of de huisarts gewoon eens op huisbezoek wil gaan. Onder het mom kijken hoe het gaat en dat doen wij vaker bij mensen. Dat heeft de huisarts toen gedaan en daar ter plekke bepaalde testen gedaan. Dan komt er vaak een verwijzing naar de Geriater. Veel mensen worden boos hierom, ook vaak juist omdat ze het zelf ook door hebben dat er iets niet klopt.
Er is medicatie wat het proces kan vertragen. Maar daar moet wel begin stadium 1 mee gestart worden. Mss kan je dit gebruiken om toch een ingang tot testen te krijgen. Sterkte.
Via de huisarts kan je ook vragen naar een persoonlijk begeleider dementie die eens een huisbezoek kan doen. Dan vertrouwen winnen en uiteindelijk testjes zou kunnen doen. Althans zo kan dit hier.
Bedankt voor alle reacties! Heel fijn om ervaringen te lezen! Ik ga binnenkort even met mijn tante overleggen hoe we het gaan aanpakken (tante en ik hebben de grootste vertrouwensband met oma) zowel met oma als opa. Denk dat opa en ik of tante idd een keer met de huisarts moeten gaan praten om uit te leggen wat er speelt en misschien kan ze inderdaad een keer een onderzoekje doen als oma voor iets anders gaat of idd op huisbezoek komen. Ik had idd ook gelezen over een medicijn dat de boel kan vertragen dus ook wat dat betreft extra motivatie om niet te lang te wachten, maar daarnaast ook hulp kunnen inschakelen, want voor mijn opa wordt het allemaal ook zwaar en ook hij is niet gezond (diabetes) Vraagje voor de ervaringsdeskundigen: hoe gaat het dan verder bij de geriater? En na het evt ‘vonnis’? Is er dan extra hulp beschikbaar? Hoe lang tot iemand niet meer thuis kan wonen? Zo veel vragen...
De geriater doet een aantal testjes, cognitief (tekenen van een klok, woorden proberen te onthouden etc) en lichamelijk (aanvragen van evt een MRI van de hersenen en bloedonderzoek). Naar aanleiding daarvan wordt er gekeken naar medicatie. Bij mijn vader begon het met dingen vergeten, veel herhalen in een gesprek of sleutels in de koelkast bewaren en zo. Ook had ik ooit wat geld geleend van hem en ik zei hem dat hij het rond de 25e van de maand terug zou krijgen van me, hij reageerde met: ‘Maar dan is het allang zomer!’ ...het was februari. Daar was ik zo van geschrokken! Hij merkte zelf ook dat er iets mis was met hem omdat hij de dingen die hij normaal gesproken met gemak deed niet meer kon, zoals een radio/CD speler aansluiten, hier werd hij zo verdrietig van. Ik heb toen ook geprobeerd om de huisarts langs te laten komen onder het mom van “routine bezoekjes aan ouderen”, maar helaas kon de huisarts dit niet doen zonder toestemming. Na maanden smeken mocht eindelijk de huisarts langskomen en is het balletje gaan rollen. Uiteindelijk moest hij na een jaar noodgedwongen naar een verpleeghuis omdat hij een herseninfarct kreeg, dus ik kan niks zinnigs zeggen over hoe lang je oma thuis kan blijven, dat verschilt natuurlijk per persoon. Even een edit: mijn vader woonde toen nog bij mijn moeder en ze waren geindiceerd op 4 uur huishoudelijke hulp van de thuiszorg, hier kan de geriater ook bij helpen. Mocht je nog wat vragen hebben mag je me pb’en.
Hoe snel het proces gaat is bij iedereen helaas verschillend. Sommige mensen blijven best lang in bepaalde stadia hangen voor het proces weer verder gaat. Maar de diagnose Alzheimer geeft vaak een levensverwachting van gemiddeld 5 jaar.