Ik biecht op dat ik bij het lezen van het dik gedrukte de aanvulling dacht “en te vragen weg te vliegen” Maar dat is onaardig
Nou wat goed van je zeg! Fijn dat je ook op mijn post reageert, waarin staat dat wij voor bijna alles de fiets pakken. Mijn kinderen worden wel eens kriegel van dat fietsen telkens, ik ben wel eens bang dat als ze straks een auto hebben zo blij zijn dat ze eindelijk niet hoeven te fietsen, dat ze nooit meer de fiets pakken
De keukenvloer moet hóógnodig maar dan ook écht hóógnodig gedweild worden. Maar ik doe het lekker niet.
Ik biecht op dat ik het heeerlijk vind om even geen twee kinderen in huis te hebben maar 1. De oudste slaapt bij oma voor de gezelligheid maar er is nu zoveel rust in huis. Geen politieagentje, geen zij doet zit en hij doet dat, niet doen, blijf daar af, niet aan komen, niet rennen, niet daar op klimmen, blij van elkaar van, niet slaan enz enz.... echt heeerlijk. Tegelijkertijd voel ik me dan weer zo'n slechte moeder...
Ik biecht op dat ik heel erg gefrustreerd raak van mensen die op werk achter mijn rug om zeggen dat ik bot en uit de hoogte ben, terwijl ze nog nooit, maar dan ook nooit de moeite hebben genomen om me echt te leren kennen. Ik doe wel alsof het me niet raak als vriendinnen dat opbiechten dat ze het gehoord hebben, maar stiekem steekt het toch wel. Ik ben direct ja, maar sta ook altijd klaar om te helpen, om mensen dingen geduldig uit te leggen. Maar na drie keer is het wel klaar. (het is horeca, geen hogere wiskunde)
Ik word EXTREEM agressief van al die t*ringvliegen hier in huis. Ik poets me heel de dag een breuk, ik loop constant alles af te nemen met allesreiniger, maar die vliegen worden niet minder. Ik heb net als een crazy person met mijn slipper geprobeerd een vlieg te raken. Biecht 2: ik zit nu weer biscuitjes met pindakaas te eten. Zo slecht, ik wil afvallen .
Ik heb dat met fruitvliegen.... ik heb er maar een paar. En ik maar poetsen en schelden op die beesten. Zit je lekker op de bank vliegt er steeds zo een beest in je gezicht
Mijn biecht voor vandaag.. Iemand postte hier dat het zo “fijn” was (kan de post niet 123 vinden) om de reacties in een BV-pagina op Facebook te lezen en je daar aan irriteren (zoiets was het). Mijn biecht is dat ik mij vandaag ook heb aangemeld voor de irritatie-factor in de reacties. Lekker duidelijk verhaal.
Biecht: dat ik het zo mega kansloos vind dat je als vrouw bijna moet plannen wanneer je het best zwanger kunt raken ivm werk en studie. We willen graag nog een kindje. En na alles wat we hebben meegemaakt wil ik daar het liefst niet nog 3 jaar mee wachten. Maar dan is pas mijn studie afgerond en kan ik een vast contract krijgen bij mijn nieuwe werkgever waar ik in augustus ga beginnen... Maar de opleiding houdt geen rekening met verlof/zwangerschap/kolven en van mijn nieuwe werkgever heb ik ook geen idee hoe ze daarop zullen reageren mocht ik tijdens mijn eerste jaarcontract zwanger raken. Ik pieker me suf hierover en vind het dus gewoon heel stom dat vrouwen dit soort zaken goed moeten afwegen. Soms denk ik: was ik maar een vent.
Op een lokale facebook groep een nieuw reltopic is blijkbaar, en ik het leuk vind dat het uit de hand kan lopen... Onderwerp: vuurtje stoken in je eigen tuin. Of het moet kunnen of niet. In bevolkt gebied Edit: ideetje voor hier?
Ik heb nu al hoofdpijn omdat mijn dochter zo ontzettend druk is. Ja, nu al, en ze is al ca. 20 minuten uit bed. Maar als het midden in de nacht was geweest was ze ook zo druk (zoals toen ik ging bevallen en mijn moeder haar om 02.00 uur op kwam halen en ze als een stuiterbal al schreeuwend van opwinding naar de auto liep... sorry buren!). En ik ben dus heel blij dat ik vandaag lekker een dagje mag werken. Echt, ik houd van mijn kinderen, maar ik ben ZO blij dat ik 3 dagen per week werk. Ik zou gillend gek worden als ik elke dag met ze thuis zou zijn.
Ook een biecht: ik heb een hekel aan honden. Ok, sommige zijn wel lief, maar hoe ze ruiken, al die haren, dat geslobber aan hun kont. GATVER! En sommige blaffen en piepen dan ook nog. Mijn moeder heeft ook een hondje die altijd meekomt als ze hier op komt passen. Nu doet mijn moeder echt heel veel voor ons, dus ik vind het helemaal prima dat ze haar meeneemt, en soms pas ik zelfs een avondje op haar hond, maar fan zal ik er nooit van worden.