Mijn grootste dooddoener was altijd iets in de zin van er niet mee bezig zijn dan lukt het vanzelf. Alsof sperma de verkeerde kant op zwemt als ik toevallig aan zwanger denk... dat zou wel hele goedkope antinconceptie zijn. En nadat D geboren was... een keizersnede is toch geen echte bevalling. Je had het op zijn minst kunnen proberen. En dat is dan met name de familie van mijn man. En hoe vaak wij beiden dan ook zeggen dat D klem zat en in stuit lag, en dus onmogelijk vaginaal geboren had kunnen worden. Altijd leuk die opmerkingen van mensen die het wel weten...
De opmerking: jij hebt toch al een kind, dus het is niet erg. En ook de je moet er niet zo mee bezig zijn (we hebben niet iedereen verteld nu met ivf bezig te zijn) maar als ik dat dan zeg dan zeggen ze wel is sorry.. Maar begrijpen doen ze t toch niet.. Oh en 1 iemand heeft me voor gek verklaard dat ik zover ga voor een kindje van ons samen...
Oooh meiden vreselijk! En hoe rot ook, mensen zijn vaak zo onwetend en soortvan onbehouwen in opmerkingen! Soms ook zelfs van mensen die zelf ook jaren bezig zijn geweest! Je bent nog jong, je hebt alle tijd. Wie zegt dat ik nog alle tijd heb? Stiekem ben ik soortvan opgelucht dat ik niet de enige ben die ‘last’ heeft van al die ‘goedbedoelde’ opmerkingen.
Mijn man is volledig onvruchtbaar, waardoor we een donortraject zijn ingegaan. We zijn een half jaar na geboorte van onze oudste voor een tweede gegaan en gezegend dat de tweede iui al raak was... Nu we het steeds meer mensen vertellen krijgen we regelmatig; “Is het nu wel spontaan?” Nou sorry, dan heb je ons verhaal echt niet goed begrepen...
Ik kan (gelukkig voor mij!) niet meepraten in dit stukje als zijnde lang ermee bezig of de MMM. Waar ik wel helemaal debiel van werd/word: "Goh, jouw biologische klok tikt ook door natuurlijk he..." "Het zou toch zo leuk zijn als er weer eens een keer iemand zwanger zou zijn in de familie/vriendenkring he...." En in de categorie 'dat vraag je toch niet!': "Zijn jullie al bezig?"
Nu zwanger na 3 jaar bezig te zijn geweest. Eindelijk zwanger met hulp van IVF. En dan zeggen mensen nu: Ach, als jullie een 2e kindje willen, dan zul je zien dat je daar plots opeens wel heel snel spontaan zwanger van raakt! Tja......dat help ik ze heel hard hopen hoor.... maar het blijft bizarre waarzeggerij vind ik. De dooddoener ´Laat het los, ontspan, je moet er niet te veel mee bezig zijn, heb ik ook echt honderden keren gehoord. Evenals de ´ga op vakantie tip´.
Van 2 schoonzussen.... Vervroegd in de overgang. Medicatie tijdens het traject waar ik des duivels van werd: oh, ik weet precies hoe jij je voelt. Ik heb ook altijd last van pms. Schoonmoeder dacht ook te weten hoe het is om kinderloos te zijn. Haar teruggegeven dat ik denk dat ze dat niet helemaal kan invoelen want ze heeft 3 kinderen. Daarbij is het ook niet de bedoeling dat je het invoelt want ik merk de invulling en de vooringenomenheid. Toch wist ze precies hoe het voelt want het was vroeger ook haar grootste angst. Uhm, verschil is dat jouw angst mijn werkelijkheid is domme doos
‘Maar jullie hebben toch al een kindje, er zijn ook mensen waar het helemaal niet lukt’. ‘Klein leeftijdsverschil moet je ook niet willen. Wees ‘blij’ dat het nog niet gelukt is; met meer leeftijdsverschil is het vast makkelijker’. ‘Laat het los’. Na miskraam: ‘Je kan in ieder geval nog zwanger worden’.
"het is het lot hè?" Eh... Ja. Wat moet ik met deze opmerking? "het heeft geen zin om je er druk over te maken" Goh, wat een inzicht... Aan de andere kant merk ik dat ik ook niet weet wat ik moet zeggen tegen mensen bij wie het niet lukt. Een vriendin had haar 8e miskraam en ik was hoogzwanger van de tweede. Ik wist het echt niet... (dat heb ik dus ook gezegd, en er is ook gewoon niets wat je kunt zeggen dan, maar ik snap dus wel de onbeholpenheid van mensen soms)
Dan doe je toch gewoon IVF? Alsof dat even een huis, tuin, keuken ingreepje is. En alsof het een garantie is dat je dan wel mag zwanger worden?
Van de huisarts, toen ik 14 dagen over tijd was, maar wel negatief testte (en we inmiddels alweer even bezig waren voor nummer 2). “Je hebt al een kind gekregen en het is ook een keertje misgegaan toch? Dan kun je ze dus wel krijgen. Geen reden om aan te nemen dat t niet lukt hoor, gewoon lekker blijven proberen. Trouwens, obesitas zou ook een rol kunnen spelen he, pcos en dergelijke. Nou heb je nog meer vragen?” Ik was zo stomverbaasd dat ik niet eens wist wat ik moest terugzeggen. Die middag werd ik ongesteld. Dus t was in ieder geval ergens goed voor geweest...
Deze ook ja... Of mensen die (niet in onze gezicht gedurfd) zeggen onze keuze voor donor niet te begrijpen; dat zij dan voor adoptie zouden gaan... Alsof dat makkelijker, sneller, minder emoties en goedkoper is ofzo? Maar vooral omdat het dan biologisch gezien van ons allebei niet is... (en dat is dan eerlijker en makkelijker ofzo?) Zijn vooral de mensen die kinderen hebben die dit soort opmerkingen maken helaas. Ik zeg altijd dat ze blij moeten zijn dat ze niet weten waar ze het over hebben en er dus niet echt over mee kunnen praten.
‘Over twee weken heb je weer een kans’ Nadat ik negatief teste en mijn ongi voelde aankomen. Ronde 10..
Na de geboorte van ons meisje, 23+4 weken: “ach, deed zeker niet zoveel pijn ondat ze nog zo klein was”. Nou... raap mij maar op hoor. Ze is compleet in vlies geboren met vruchtwater, was niet echt een klein pakketje ofzo. En; “je bent nog jong” is er ook een inderdaad. Ben bijna 30 dus ach.. Ook veel gehoord: “je weet in ieder geval dat je zwanger kan worden” Mensen begrijpen niet dat na het verlies van een kindje, hoe klein dan ook, deze opmerkingen niet echt veel goeds doen
Ik vind het vooral niet leuk als mensen grappig 'erachter willen komen' dat je zwanger bent. Zoals het verdacht vinden als ik geen alcohol drink. Het is toch raar dat je moet verantwoorden waarom je je niet klem zuipt? Ook willen mensen je wel eens echt klem zetten en je dwingen om het op te biechten. Zoals een schoonfamilielid die een keer met een fles alcohol boven het eten zwaaide en toen aan mij vroeg of ze het erin mocht gooien of dat ik zwanger ben. Als je denkt dat ik misschien zwanger ben dan gooi je toch gewoon geen alcohol in het eten?? Meestal antwoord ik met dat ik het heus wel vertel als ik zwanger ben. Mijn irritatie laat ik eigenlijk zelden merken. Dat is misschien stom. @DP2015 wow, dat is echt een hele ongevoelige opmerking!
Herkenbaar @Pantoffel ! Elke keer verbaasd kijken of ik wat drink en dan achter de rug om gaan zeggen van ohhh ik denk dat ze zwanger is. Was toen niet zo, waren we er nog niet eens mee bezig. Maar wat je zegt, je moet je tegenwoordig in deze maatschappij echt verantwoorden waarom je niet drinkt. Beetje gek wel..