Ons meisje slaapt eigenlijk altijd alle nachten prima. Alleen als ze last heeft van tandjes of ziek is, wil ze nog wel eens onrustig zijn. Echt huilen komt maar sporadisch voor, Nu hebben we het idee dat de laatste kiezen door komen, want al twee weken lang weer onrustig in de nacht. En ook af en toe avonden dat ze ineens keihard gaat huilen. Ik ga er dan natuurlijk naartoe, pak haar bij me om te troosten. Heb het idee dat ze dan wel echt pijn heeft want ze is niet meteen stil. Omdat ze eigenlijk altijd goed slaapt, pakte ik haar bij deze gevallen bij ons in bed en dan sliep ze eigenlijk meteen goed verder. Komt toch maar incidenteel voor en als ze pijn heeft of ziek is, mag ze onze nabijheid voelen. Alleen de laatste weken heb ik dit nu drie keer moeten doen, maar slapen in ons bed: ho maar. Draaien, keren, kletsen, zitten, liggen. Afgelopen week sliep ze pas om 4.30 u ( en ik toen ook pas). Haar terugleggen in eigen bedje geeft megadrama, heel erg overstuur huilen. Omdat ze naar mijn mening pijn heeft, wil ik dat niet negeren. Maar ik wil ook niet dat ze de hele nacht naast mij in bed spookt. Hoe ga ik hiermee om? In eerste instantie troosten en dan toch terug leggen in eigen bedje? En dan maar even overstuur laten huilen? Dit gebeurt alleen als ze ergens last van heeft want normaal gesproken slaapt ze prima.
Ik gaf mijn kinderen vaak het voordeel van de twijfel. Deze leeftijd is gewoon lastig omdat je niet kunt uitleggen dat ze moeten blijven liggen. Ik zou nog even afwachten of het geen gewoonte wordt. Zodra ik merkte dat iets een gewoonte werd en er niets bijzonders aan de hand was zette ik wel door, je kunt evt naast het bedje zitten of om de 10 minuten even naar haar toe zodat ze niet het gevoel heeft echt helemaal alleen te zijn Vaak volgde ik mijn intuïtie. Of gewoon mijn gemakzucht. S nachts wil ik slapen en als dat niet lukt het zo makkelijk mogelijk hebben,
Vervelend! Heb je de mogelijkheid om haar op haar eigen kamertje te troosten? In een stoel of iets? Dat wil hier namelijk nog wel helpen. Zodra ze uitgehuild is, begint ze in haar ogen te wrijven en kunnen we haar rustig wegleggen. Al was het 'ineens keihard huilen' bij ons niet vanwege pijn voor zover we weten, meer verlatingsangst.
Zetpil? Als die kiesjes zo plagen. Hier waren de laatste kiezen echt dramaaaaaa! Was zo blij toen ze allemaal door waren.
Zou dr pcm geven en t daar een nachtje mee proberen. Wij moesten overigens van de week de ibu ook weer tevoorschijn halen. Hier twee kiezen tegelijk achterin. Meiske had t echt te kwaad, handje in dr mond en brullen en pcm haalt hier niks uit (afwijking van mij overgeerft). Laatste keer dat ze t kreeg was in januari. We houden t zo veel mogelijk achter de hand voor de avonden/nachten. Overdag is ze prima af te leiden, wel last maar niet ontroostbaar of echt met zichzelf in de weg. Maar in de avond/vroege nacht krijgt ze t ineens te kwaad, dus dan ff eten en dan de laagste dosis ibu (krijgt nog steeds dr dosis van toen ze 6mnd was). Gebruik t liever niet maar t alternatief is een party animal bij ons in bed, ja dan is ze zo druk met gekke streken uithalen dat ze afgeleid is en dan heeft ze nergens last van. T zal misschien geen extreme pijn zijn maar voldoende om op een stil moment zonder afleiding te veel last te hebben om de slaap te kunnen vatten. Maar vanmorgen 1 kies door en vanavond tot dusver geen ibu, dus we hopen t ergste gehad te hebben.
Zetpil geven? En anders matras op haar kamer en 1 van jullie ernaast gaan liggen? Dat deden/doen wij weleens.
Hier was hetzelfde. Huilt nooit 's nachts en ineens paar nachten feest. Bij ons in bed en ook alles was weer goed. Terug gelegd en dikke paniek. Na paar nachten toch maar even 5min laten huilen. Dag erna was het nog 2min huilen en 3e nacht sliep ze weer door. Eerste paar dagen waren het tandjes, daarna was het misbruiken maken van de situatie.
Gdruif, hier ook weer raak hoor...pffff en altijd wanneer je er echt doorheen zit. Vannacht om half 3 was t ook al feest, tot overmaat van ramp nog een crash landing in dr voeteneind erbij met een bloedneus als gevolg toen ging t dak er helemaal af. Vandaag was dus ook een feestje op de dag, want ik verging van de rugpijn (sliep naast de kleine meid vannacht en had al rugpijn, dat werd biet beter) en algeheel brak, kleine was ook verrot en weigerde te slapen dus dan komt de ellende van struikelen en zichzelf in de weg zitten. En morgen begint de volle werkweek van 40 uur weer en zie ik mn kleine meid weer 5 dagen niet tot nauwelijks (moet compenseren voor collega die op vakantie is). Fantastisch, enige momenten die je hebt gehad met je kleine meid zijn de "achter t behang plak momenten" en nu nog twee weken te gaan...dat worden weer bakken met salie thee in de avond, multivitamine en hopen dat die lagere temperaturen weer eens gaan komen en dan ein-de-lijk zelf vakantie.
Ah nee, wat balen! Nog even volhouden! Wij hebben nu wel vakantie. In het zijn nu 2 nachten per week ongeveer drama. We denken echt kiezen. Ze kwijlt erop los, steeds met handjes in de mond. We geven nu bij voorbaat voor slapen snachts paracetamol. Maar onze nachtrust hebben wij erg nodig.
Criterium van vandaag was fysiek aanwezig, mentaal zat er niet in. Gewoon misselijk van vermoeidheid, dat is ff een tripje naar memory lane. Ik heb een goede vriend terminaal liggen aan de andere kant van t land, dus beetje remslaap per nacht zou fijn zijn. Nu twee nachten zonder en ik weet precies weer waar ik me toen bij mezelf aan ergerde. Dus ik ga zo maar gelijk met de kleine meid samen naar bed geloof ik.
Hier ook feest sinds eergisteren. Ik zag de achterste kiesjes eerder al flink zitten en vroeg me af wanneer het deze maand zou gaan gebeuren Eergisteren keek hij me aan met twee vingers in zijn mond en zei ‘aahhh’ en vanaf toen begon het... Niet tot nauwelijks eten, met vingers in de mond, verhoging, elk uur huilend wakker, maar binnen 5 seconde weer gaan liggen en slapen. Had gister nog geprobeerd of hij een geprakt banaantje wilde eten omdat hij bijna niks gegeten had, maar hij werd woest en ik moest weer snel weg. Vandaag is de eerste dag dat hij weer redelijk slaapt. Om 21.00 was hij heel even aan het mopperen en ging rechtop in bed zitten maar verder niks. Ook at hij weer redelijk. Ik denk dat ze dus door zijn, durf en mag natuurlijk nog niet kijken. Tijdens de vorige tandjes en kiezen hebben we weinig gemerkt, maar deze zaten hem, misschien ook door de warmte, flink dwars.
Al eens geprobeerd om die banaan in de koelkast te leggen en dan te prakken? Geprakte banaan is hier altijd feestnummer en met die warmte is t uit de koelkast lekker koud, win win met de kiezen.
Dacht ik dus ook en had hem in de koelkast, maar hij ging echt over de zeik hahaha. Kiesjes zijn door, heb ze kunnen voelen en meneer zit onder de kleine rode vlekjes...hij had dus ook de zesde ziekte. Fijne combi met die warmte. Slapen gaat inmiddels weer goed en eet als een bootwerker om alles in te halen denk ik
Hier sluiten we altijd alles uit. Schone luier, dorst en bij vermoeden pijn een zetpil. We leggen ze dan ook bij ons in bed. Maar we hebben 1 regel als je kunt keten in ons bed dan ga je meteen terug naar je eigen bed. En wil ik nog wel komen om drinken aan te bieden maar anders pech.
Zijn het geen nachtangsten, als ze opeens keihard huilt en echt overstuur is? Dat heeft dl wel eens gehad rond deze leeftijd. (Gaat ook vanzelf weer over.)
Wij hebben sporadisch ook dat ze wakker wordt. Standaard is het feestje bij ons in bed dus dat doen we niet meer. Wat wij proberen is te troosten in der bed, haar weer neerleggen en hand op buik/rug zodat ze voelt dat we er zijn. Ze valt dan vaak weer direct in slaap, alleen hoort ze ons nog wel eens weglopen en schiet ze weer wakker dus beginnen we weer op nieuw.