Al de tijd een stille mee lezer geweest... maar nu wil ik toch wel even reageren. Ik heb met verbazing je verhaal gelezen en ook manlief schrok ervan. Ik ben blij te lezen dat je mocht hij niet gaat bij draaien je een eigen keuze maakt, jij en je kindje, en niet zijn keuze laat opdringen. Ik vermoed ook dat er meer aan de hand is, misschien idd wat de meesten zeggen... ander? Maar ook idd wat ik voorbij zag komen misschien stress/burn out. Dit kan ook voor rare acties zorgen. Hopelijk heb je alles goed op kunnen schrijven, en verloopt jullie gesprek goed. Ongeacht wat zijn keuze nog zal zijn na het gesprek. Jou keuze is belangrijk in wat jezelf wil, jij zilt met een abortus je hele leven moeten strijden met jezelf. En ik denk dat jezelf daar echt keihard mee zou kwetsen, je had note bene een kinderwens. Dus kies voor je eigen keuze, je kan zoveel meer aan zonder een man waar jij al de jaren mee hebt geleefd die het dus misschien niet waard is geweest al de tijd. Soms moet je jezelf los maken van iets (jou man dus) als hij niet bij draaid. Om je verder geluk te kunnen vinden, al lijkt het soms zwaar en een rot beslissing, er kunnen nieuwe prachtige deuren voor jou en je kindje open gaan. Heel veel sterkte en een dikke knuffel
Nou dit ja. Uberhaupt als mn partner me zou dwingen tot een dergelijke keuze. Je relatie is compleet naar de knoppen zo.
Allereerst gefeliciteerd maar wat een domper om zo'n reactie op dit heugelijke nieuws. Na al die tijd zwanger en nu dit.Hoe is het nu? Al reactie op jouw brief gehad? Ik hoop ook dat het paniek is. Ik vraag mij af wanneer het wel " uitkomt". Nu drukte op het werk. Volgende keer heeft hij misschien wel een ander excuus. Ik lees jouw topic en denk meisje geen abortus doen. Ik ben in sommige gevallen voor abortus maar bij jou lees ik nu al liefde voor het kindje.
Pff jeetje meis wat een rotsituatie (zacht uitgedrukt)... Dat zulke mannen bestaan Ik ga verder ook mijn mening niet geven hoor, daar schiet je niets mee op. Ben wel heel benieuwd hoe het gegaan is na de brief. Ik snap dat je niet zomaar alles aan de kant wilt gooien en hem de deur wijst, je wilt alles eraan doen om samen met hem een gezinnetje te stichten (been there...) Wil je onwijs veel sterkte, kracht en wijsheid toewensen.
Wooo ontzettend heftig voor je, ik word zelfs beetje verdrietig door het verhaal. Ik kan me voorstellen dat je schrikt als de timing niet perfect is, maar laten weghalen is dan wel een heel heftige reactie. Ik denk dat je er goed aan doet om hem een brief met jouw gevoelens te schrijven. Volg je hart, maar let op dat je angst niet harder spreekt en je daar beslissingen op maakt. Sterkte!
Dames sorry voor mijn lange afwezigheid maar het zijn een paar heftige dagen geweest. Zo reageerde hij erg heftig op de brief en zei dan ook dat hij bij zijn standpunt bleef. Verder heb ik veel met mijn moeder gesproken en begonnen we te denken aan een burn out. Om een lang verhaal kort te maken zit mijn vriend dus tegen een burn out aan, verder is hij bijgedraaid omdat hij mij niet alleen met een kind wou laten staan. Helaas moet ik wel mede delen dat ik een miskraam heb gehad. Voor nu gaan we ons focussen op het herstel van mijn vriend en dan zien we wel weer verder. Ik wil jullie nogmaals bedanken voor alle lieve berichtjes steun en interesse Liefs delta
Jullie focussen op het herstel van je vriend? Echt waar?! JIJ hebt een miskraam en je gaat/jullie gaan je focussen op ZIJN herstel? Ik vind het vreselijk voor je dat je een miskraam hebt gehad! Maar ik zou deze "kans" pakken om te maken dat ik wegkwam bij hem. Ik zou niet meer kunnen leven met/bij z'on man. Mijn vertrouwen zou z'on enorme optater hebben gekregen, dat kwam niet meer goed. Ik spreek moedwillig in de "ik vorm" omdat ik jou niet wil vertellen wat je zou moeten doen. Dat kan alleen jij voor jezelf bepalen. Je man mag wel op zijn knietjes dankbaar zijn dat jij zijn vrouw bent en niet ik. Heel heel veel sterkte voor jou!