En wanneer gaan jullie je focussen op het verwerken van de miskraam en hoe er op de zwangerschap werd gereageerd? Komt bij mij over dat daaraan voorbij gegaan wordt terwijl dit doorgaans echt wel nodig is. Wat ik ermee wil zeggen is dat je voorbij gaat aan het herstel wat je zelf doormaakt. Je zet daarmee jezelf op de tweede plaats terwijl je gelijk hoort te staan met je partner.
Misschien lijkt het uit mijn bericht alsof we alleen op hem gaan focussen maar natuurlijk zal hij er ook zijn om het verdriet van de miskraam te verwerken samen met mij. Maar misschien cijfer ik mezelf soms wel te veel weg voor hem ja. Maar ook dit zijn punten waar we aan moeten gaan werken samen. Er is in ieder geval veel te doen de komende tijd.
Lieve Delta! Ik las ook stilletjes mee maar wilde je nu toch even een hart onder de riem steken. Super veel sterkte met het verlies. Verder wil ik je ook complimenteren! Ik vind het óntzettend knap hoe je ondanks je eigen verdriet over de miskraam maar ook de reactie van je vriend, toch klaar staat voor hem en zijn herstel. Echt door dik en dun! Het is voor ons allemaal makkelijk om te oordelen en veroordelen op basis van 1 emotionele reactie (waar ook ik een mening over heb die aardig past bij wat hiervoor al geschreven is) maar de realiteit is dat een relatie veel meer aspecten heeft. Jullie zijn al heel lang samen en deze reactie was voor hem misschien net zo schrikken als voor jou. Knap dat jullie door deze situatie tot het burn-out inzicht zijn gekomen; en niet alleen blijven hangen in een flinke ruzie. Ik hoop oprecht dat je vriend hier ook wat mee kan! Natuurlijk is stress of ziekte geen vrijbrief om respectloos met elkaar om te gaan en natuurlijk hoef je niet alles maar te accepteren (of jezelf wegcijferen zoals je beschrijft) - maar mocht ik ooit in een dergelijke situatie door het lint gaan; hoop ik dat mijn partner nét zo sterk is als jij. Dikke knuffels! Poolvos
Ik vind je woorden naar ts heel lief en volwassen. Dat bedoel ik oprecht en niet sarcastisch Ik vind ook dat ts jouw lieve woorden verdient en nodig heeft. Maar de partner van ts was niet alleen geschrokken hè. Hij heeft tegen haar wil een afspraak gemaakt voor een abortus. Dat vind ik wat anders dan ff schrikken dat het nu dan eindelijk gelukt is en even aan dat idee te moeten wennen. Dat maakt dat ik o.a. schreef dat haar man blij mag zijn dat ik zijn vrouw niet ben.
Nouja, ook dat is aan ons niet om te beoordelen. Ik heb een patient gehad die een zelfmoordpoging had gedaan omdat hij als voorzitter van de wandelvereniging het schema voor dat seizoen nog niet af had. Ziekte doet rare dingen met een mens. Is de man van ts echt burnout, zag hij dat misschien als zijn enige uitweg op dat moment. Hij heeft gereageerd uit emotie. Zo ook mijn patient op zijn manier. Ze beschrijft ook dat het later goedgekomen is en dat hij er voor haar en de baby zou zijn geweest. Dat hij blij mag zijn dat jij zn partner niet bent - of ik, want ik zou ook helemaal niet zo rustig blijven en snel vergeven als ts - is dan zeker zo. En ook dat bedoel ik niet verkeerd, maar gewoon: we hebben allemaal ‘t recht op onze mening en zouden allemaal anders omgaan met een dergelijke situatie. Mijn bericht was alleszinds gericht aan Delta en zegt niet dat de hele wereld het moet aanpakken zoals zij heeft gedaan - maar wel dat ik het oprecht knap vind.
Misschien kun je uitwijden? Of dit soort dingen gewoon niet schrijven? Nogal zinloos gezien wij niet weten wat jij denkt. Stuur dan gewoon een privébericht naar die persoon.
Focus je nu vooral op jezelf Anders is de kans heel groot dat je zelf ook in een zware depressie beland, geloof me, ik ben ervaringsdeskundige. En denk maar eens goed na of je werkelijk met hem een toekomst wil opbouwen. Want de kans is groot , hoe hij nu reageert dat jij je kinderwens voor hem ga moeten opgeven en je moet goed nadenken of jij dat wel wil. Als mijn vriend nog maar 1 keer het woord abortuskliniek zou laten vallen, laat staan een afspraak maken, sorry maar dan kan hij zijn boeltje pakken. Burn out of niet. Als je al jaren probeert voor een kind en het is dan eindelijk zover en je man zegt dan zoiets, sorry hoor En dan zijn reactie op jou brief dat hij bij zijn standpunt blijft , beetje degoutant.
Ik blijf bij mijn droeftoeter statement. Ik hoop dat jij voor jezelf de kracht kunt vinden om hier een halt toe te roepen en voor jezelf gaat kiezen . Ik wens je heel veel sterkte toe.
Ik bedoel rosetta1 ze heeft ook vele andere namen. Het verhaal is zo bizar. Kan bijna niet geloven dat het echt is. Misschien is het wel echt vandaar dat ik zei dat ik hoop dat het niet zo is. Maar er hebben al vele nep topics geopend. Ik dacht misschien dachten meer daaraan.
Verschrikkelijk die nep-topics. Maar in dit geval kan ik je geruststellen dat zij het niet is. Helaas voor Delta is ’t geen verzinsel.
Sorry maar ben ik de enige die dit maar een heel raar verhaal vind. Eerst verdrietig omdat vriend een abortus heeft gepland. En dan hoor je even niks meer en heeft ze in een keer HELAAS een miskraam gehad. En gaat het herstel van vriend even voor. Geloof me als dat mijn vriend mij een abortus dwingt ik hem niet eens meer aankijk laat staan medelijden met hem zou hebben.
Gelukkig is niet iedereen hetzelfde. Tis wel heel vervelend als iemand een verhaal doet en dat ze dan verschillende reacties krijgt dat het nep is..
Ik twijfel niet aan de echtheid van het verhaal. En dat maakt het allemaal nog triester dan dat het toch al is. Je zou gewoon bijna wensen dat het wel een verzonnen verhaal was. Want dan zou er niet ergens een in- en inverdrietige vrouw zitten met een miskraam wiens man alvast een abortusafspraak voor haar gemaakt had.