Ja... want dan hebben ze hun tijd verdaan aan het serieus reageren op een topic.... Net zoals dat ze gewoon hun tijd verdoen om te typen dat ze t niet geloven....
Oh wat herken ik veel in jouw post van hoe ik me soms voelde toen onze oudste er nog was knuffel voor jou, het is soms gewoon echt k*t.
Precies. Dan kan je toch beter wat nuttigs typen zodat de mensen die zich in een soortgelijke siuatie bevinden er wat aan hebben. Het is niet alsof alleen een topic starter alles leest...
@Ffion herkenbaar hoor hoef je je niet schuldig om te voelen. Toen wij net diagnise hadden kon ik elke dag alleen maar huilen werd steeds minder maar het rouwproces om het verlies van je droom van een "regulier" kind is nooit echt afgesloten merk ik. Je had het gewoon graag anders gezien voor je kund heeft niks met de liefde die je voelt te maken maken maar alles met een andere toekomst die je voor je kind graag had gezien. Ik hou super veel van onze dochter maar dat ze op dit moment helemaal op een lijn ligt met haar nichtje die nog 2 moet worden is aan de ene kant heel fijn maar aan de andere kant ook heel hard want dat geeft ook haar achterstand aan en ik zal je zeggen dat ik daar echt wel eens een traantje om gelaten heb en dat het de laatste niet geweest zullen zijn.
Vandaag is duidelijk geworden dat wij nooit een tweede kindje zullen krijgen. Voor de buitenwereld is dit waarschijnlijk ook het beste (vanwege lichamelijke problemen), maar de wens was zo groot en ik had het onze dochter ook zo gegund. Zelf veel verdriet van, maar mijn man bekijkt het meer vanuit zijn verstand en ik vanuit mijn gevoel en dat botst een beetje.
Oh, wat een groot verdriet, dat snap ik heel goed. Verstand en gevoel liggen zo ver uit elkaar soms...
Herkenbaar, het leverde mij best wat frustratie op, tot dat iemand zei dat het Oke is dat hij er op zijn manier mee om gaat. Als we maar respect zouden hebben voor de manier waarop de ander er mee om gaat en er ruimte is om er zelf op je eigen manier mee om te gaan. Mijn man was heel realisaties en ik emotioneel ik liet hem lekker veel werken en hij gaf mij de knuffels, het luisterend oor en de zakdoeken ik zo nodig had...... We liepen even niet paralel maar dat is helemaal goed gekomen. Sterkte.
Dikke knuffel voor iedereen met een zorgkindje. Begrijpelijk dat er veel verschillende emoties bij komen kijken. Gelukkig is liefde de grootste daarvan! Het leven is niet altijd makkelijk.
Tweede week van reïntegreren op het werk en ik biecht op dat ik het maar niet voor elkaar krijg om me in te zetten. Het lukt totaal niet. Ik heb een opdracht gekregen waar ik niet mee voor- of achteruit kan en ik zit de minuten op de klok weg te kijken.
Ik biecht op dat we aan het eind van ons geld een stukje maand hebben overgehouden. Iets te enthousiast wezen sales-shoppen deze maand
Ik ben hier deze maand ook een beetje bang voor. Mn loon is gestort en normaal ga ik dan meteen de rekeningen betalen. Maar deze maand durf ik niet zo goed..
Och, wat akelig! Wat de redenen ook zijn, de wens hoeft er niet minder om te zijn. Hoop dat jij en je man elkaar kunnen vinden en elkaar kunnen steunen. Dit is immers een grote klap (zo zie ik het in elk geval).
Mijn biecht van vanochtend is dat ik zo ongelooflijk chagrijnig ben dat ik random mensen een mep wil verkopen. Heb voor de derde dag op rij hoofdpijn en word ook weer verkouden.. baaaaaaall.