Ja precies en mijn man is helemaal afgetraind nu en mis ook wel een buikje haha (maar vind hem nu ook nog aantrekkelijk). En mijn ideaal gewicht ligt rond de 74 kilo (ben bijna 1.80), maar als ik daar in de buurt kom zegt iedereen dat ik moet stoppen met afvallen etc.
Maar ik lees in de openingspost dat haar man door de jaren heen veel is aangekomen dus dat zal geen kilootje of 5 zijn... en daarbij geeft ts aan dat haar man hier ook niet blij mee is dus allesbehalve comfortabel
Maar nogmaals, het ging hier niet over een paar kilo's. Het ging over wanneer je partner flink aankomt. Zeker heb je dat te respecteren. Als diegene het zelf helemaal prima vindt dan houdt het op. Maar dan mag je zelf ook kiezen of je door wil met de relatie. Ik zou moeite hebben met intimiteit met iemand met flink overgewicht die wel in staat zou zijn om er iets aan te doen maar er niets aan wil doen. Dat zou dan betekenen dat je alleen nog samen als vrienden door het leven gaat. En dat is in mijn ogen geen relatie.
Hier een man die 20+ is aangekomen tijdens onze relatie, maar kampt ook al jaren met depressie. Ik vind het eerder voor zijn gezondheid een probleem dan dat ik hem niet meer aantrekkelijk vind.
Ik zeg er gewoon wat van of ie er wat mee doet mag ie zelf weten hij moet het voor zichzelf doen en niet voor mij vind ik het mooi? nee maar ik hou niet minder van hem Mijn man had een sixpack nu sinds kort weer maar hij sport ook veel maar er is een tijdje geweest dat ie veel ging eten en niet meer sporten en de kilo's vlogen eraan zelf ben ik ook veranderd door de zwangerschappen maar ik doe mijn best om het weer redelijk in verhouding te krijgen niet voor hem maar voor mezelf
Een depressie was bij mij ook de oorzaak van het aankomen helaas. Heel vervelend. Mijn man vindt het inderdaad ook eerder qua gezondheid een probleem.
Mijn man is heel slank en pezig en na zijn operatie ronduit mager. Hij eet gezond en goed maar is wel veel massa (vooral spieren) kwijtgeraakt. Hij bouwt dit nu rustig op dmv fysiotherapie maar zal er niet over piekeren in een sportschool te gaan staan. Hij heeft ook veel minder haar dan vroeger, maar ik vind hem nog steeds zo (woest) aantrekkelijk, omdat hij nog gewoon dezelfde is. Ik denk dan ook dat TS geen echt probleem heeft met de fysiek van haar man maar wel met zijn houding. Dat ze dat onaantrekkelijk vindt en niet die kilo's meer.
Dit is echt zo fout. Ja ik kan me voorstellen dat je op een punt komt dat je behoefte te groot worden waardoor je meer in de verleiding komt. Maar het echt buiten de deur zoeken is hoe dan ook niet te verdedigen. Dan moet je eens een goed gesprek gaan voeren en er een punt achter zetten als je partner nog niet thuis geeft. Feit is dan namelijk dat je partner niet aan je behoefte kan/wil voldoen wat niet echt een positief punt is in een relatie. Is hij verder nog steeds de man van je dromen, dan is een lading speeltjes misschien een idee in plaats van het buiten de deur zoeken.
Mijn man is geen spat veranderd in 8 jaar, maar ik zou flink aankomen ook een domper vinden in onze relatie. Ik vind het zo jammer dat mensen zich soms laten verslonzen omdat je zo comfortabel bent in je relatie, of omdat je nu vader / moeder bent en daar ‘geen tijd voor hebt’. Voor mij is het belangrijk dat je moeite blijft doen om aantrekkelijk voor elkaar te zijn. In geval met kinderen lijkt het mij enorm belangrijk om het goede voorbeeld te geven. TS, is het geen mogelijkheid om alleen maar gezonde dingen in huis te halen? En zorgen dat er ‘s avonds altijd een lekkere, gezonde, voedzame maaltijd op tafel staat, zodat hij in ieder geval niet meer ‘s avonds hoeft te snacken?
Ts, Het lijkt me heel lastig om je minder aangetrokken te voelen tot je man. Wat ik in je bericht lees lijkt het niet puur om het uiterlijk te gaan, maar ook echt om zijn houding en het niet goed voor zichzelf zorgen. Ik denk dat je dit wel aan kan geven. In een serieus gesprek, aangeven wat voor jouw punten zijn waarop je teleurstelling voelt en wat voor jouw dingen zijn die ervoor zorgen dat je hem minder aantrekkelijk vind. Maar zeker ook wat je dan wel graag zou willen(realistisch). Wat het zou betekenen als er niets gebeurt(daar moet je dan zelf dus eerst over nadenken). Wellicht kan je hem in zijn proces helpen....heeft hij steeds een schop onder zijn kont nodig bijvoorbeeld. Of het oppervlakkig is of niet, is denk ik niet zo zwart wit te zeggen. Een process wat puur om gevoelens draait, dus je niet aangetrokken voelen of je wel aangetrokken voelen is niet in een hokje te stoppen(mijn inziens).
Mama, waarom wonen we eigenlijk niet meer bij papa? “Nou, mama vond papa te dik worden, dus daarom wonen wij nu ergens anders” Serieus??? Heel zwart wit natuurlijk, maar zo is het helaas. Ik schrik er best van hoeveel partners het echt erg zouden vinden als de ander een paar kilo aankomt. Zolang ze gezond zijn, wees blij! Als men al bij elkaar weggaat voor een paar kilo’s vet, hoe dan als hij ziek wordt en verlamd oid? Nee, daar kiest hij niet voor, maar toch is hij een stuk onaantrekkelijker en is het niet leuk meer om naar hem te kijken toch? Ik heb nu gewoon medelijden met die betreffende mannen hier. En natuurlijk, als hij kwalen erdoor krijgt, ongezond is, enz... dan snap ik dat je dat wil veranderen. Maar gezondheid en uiterlijk is totaal iets anders en Het gaat hier bij de meeste vooral om het uiterlijk. Ik schrik er gewoon van
Dat denk ik ook en dat zou ik exact zo hebben. Mijn man overigens net zo. En die gaat echt geen scheiding aanvragen als ik morbide obees zou worden maar je kunt toch wel dit soort dingen tegen elkaar zeggen?
Afhankelijk van wat het is en of er om mijn mening gevraagd word, denk ik. Ik weet dat het in verschillende relaties anders kan zijn, maar ik neem aan dat je op dat gebied een soort gelijkgestemdheid heb wanneer je besluit met elkaar te trouwen. Of dat je daar over praat wanneer je bij jezelf merkt dat je er anders over gaat denken. Zo heb ik het wel eens uitgemaakt met iemand die dacht commentaar te mogen hebben op mijn schaamhaar. Prima als je daar eisen aan wil stellen, maar ik ben niet de persoon bij wie je dat kunt doen, dan zoek je daar maar iemand anders voor. Ik ben mijn eigen persoon en verander van esthetiek en opvattingen omdat ik nu eenmaal ouder word en in ontwikkeling blijf. Ik ben nu eenmaal een biologische constructie die onderhevig is aan ouderdom en verval. Ik verander van ideeën omdat ik dingen meemaak in mijn leven. Iedereen verandert constant. En ik ben autonoom en maak beslissingen over mijn lichaam. Het huwelijk is voor mij niet een constructie waarbij ik eigenaar van zijn lichaam en geest word en hij van die van mij. Het is een verbond, een samenwerking tussen twee autonome individuen. Mijn man is de afgelopen jaren ook aangekomen. Ik ook. Ik kom aan en val weer af, ben er altijd mee bezig. Maar mijn man kwam structureel aan. Dus ik zei: "Ik merk dat je zwaarder geworden bent en dat je kleding niet meer zo goed past. Heb je dat ook gemerkt? Hoe voel je jezelf daar over?" en daar hebben we een gesprek over gehad. Hij had er niet zoveel problemen mee, kocht zijn kleding een maat groter. Prima. Ik ben niet de eigenaar van zijn lichaam dus als hij zich goed voelt, dan is dat prima. Aantrekkingskracht is meer dan alleen maar lichamelijk, het is volgens mij vooral geestelijk. Het heeft te maken met stemming en verleiding en ik denk dat als je voornamelijk of uitsluitend op het uiterlijk gefocust bent, dat je bedrogen uit kunt komen. Want er zit nu eenmaal een houdbaarheidsdatum op een lichaam, dus dat zal nooit hetzelfde blijven. In de leeftijd waarop we doorgaans trouwen, zijn we op ons mooist. Met je ja-woord zeg je in principe al dat je elkaars verval en ontwikkeling gaat accepteren en dat je er door dik en dun voor elkaar zult zijn. En als hij zich goed voelt, lijkt dat me veruit het belangrijkst. Ik ben gelukkig wanneer hij gelukkig is. Hij is gelukkig wanneer ik gelukkig ben. Ik zeg niet dat het voor iedereen zo moet zijn, nogmaals. Ik schrijf hier hoe ik er tegenaan kijk, hoe het voor mij persoonlijk is. Mensen houden er uiteenlopende ideeën op na. Maar overstemming hier over lijkt me essentieel en als dat in een relatie niet zo is, dan zal 1 vd 2 een hoop water bij de wijn moeten doen.
Wat een goede reactie! Toevallig gisteren deze discussie gehad met mijn nieuwe vriend eek: ja echt). Hij is niet erg slank, maar ook niet enorm. Zelfde als ik. Mijn doel is om aantrekkelijk te blijven voor mijn partner, binnen het redelijke. Jezelf goed verzorgen, je best doen er leuk uit te zien en leuk te zijn. En dat verwacht ik ook van de ander. Stel dat hij wat dikker wordt, prima.. maar zodra het de grens overgaat waarna ik hem niet meer aantrekkelijk vind, krijgt hij dat echt wel te horen. Andersom hoop ik dat ook! (Overigens heb ik daarin wel compassie voor dingen die buiten de macht liggen zoals medicijnengebruik e.d.). Edit: Plus wat Manque zegt.. Aantrekkelijk zijn heeft niet 1 status.. maar ik vind wel dat er een grens is ergens. Dit soort topics doen me denken aan die mensen die na hun relatie ineens wel (weer) aan zichzelf gaan werken, omdat ze de markt weer op moeten.