@Manque super dat je zo voor je zoon opkomt, hij heeft geluk met je. Maar dat dit nodig is, is bizar. Wat idioot, bloeduitstortingen, niet eten (vergeten ze dat zomaar?), een bloedende teen en de rest wat je noemde. Dat is echt niet normaal. Ik hoop dat je klacht effect gaat hebben. Elke ouder hoort een veilig gevoel te hebben bij zo'n plek, deze kinderen kunnen zelf al zo weinig inbrengen
Ik ben boven de baby kalmeren, hij was huilend wakker geworden. In werkelijkheid slaapt hij allang weer, maar dat weten ze beneden niet, dus ik blijf nog lekker even hier op bed liggen
@Manque je hebt groot gelijk!! Wat een stel prutsers! Ik heb een hoop kleine biechtjes: - dat ik knettergek word van de warmte. Ik kom echt nergens aan toe. - dat ik knettergek word van mijn lieve man, omdat hij mijn nesteldrang-lijstjes niet af maakt in deze warmte - dat ik knettergek word van onze knappe dochter, omdat ze nog niet naar bed wil - dat ik mezelf best een acceptabele huisvrouw vond, tot dat de nesteldrang toesloeg en ik opeens overal viezigheid tegen kom - dat ik als de dood ben voor de bevalling (bang voor herhaling van vorige keer en pijn) - dat ik mij absoluut niet klaar voel voor een tweede en mij echt wel eens afvraag waar we aan begonnen zijn
Ik ben mijn eigen baan zat. Dus ik ben aan het solliciteren. Naar iets heel anders dan dat ik nu doe, maar wel waar ik kennis van heb. Ik voldoe aan de eisen van de vacature en toch word ik afgewezen. Net weer zo'n standaard afwijs mailtje. En het stomme is, ik geef anderen advies over hoe ze een andere baan moeten vinden. Help bij cv's en LinkedIn profielen. Maar voor mezelf kan ik het dus blijkbaar niet. Kak Nu wil ik chocolade. Dus.
Ik biecht op dat het me 'maar' 2,5e maand gekost heeft om een monteur te bellen voor de tv, terwijl het maar een simpel onderdeel is wat vervangen hoeft te worden. Ik vond het wel lekker rustig eigenlijk: 'Sorry kinderen, ga maar buiten spelen, de tv doet het nog steeds niet, weet ook niet hoe dat kan'.
Ik hoop dat de hond van mensen hier in de straat snel weg gaat, op welke manier dan ook. Of liever die mensen. Ik ben gek op honden, maar ik word helemaal gestoord van dat beest die ELKE ochtend een blafconcert geeft vanaf een uurtje of half 7 .
Argh! Wij stappen over van provider. Zou de 20e zijn, krijgt mijn man net een mailtje dat het de 18e wordt. Als hij op Lowlands is. En ik thuis ben met de kinderen en geen flauw idee heb hoe ik die nieuwe zooi moet installeren. Ben er nu al chagrijnig van. Zal je zien dat ik de hele zaterdagavond geen tv kan kijken en/of kan internetten . Nog erger -> moet ik er zondagochtend vroeg met de oudste 2 uit, i.p.v. dat ze lekker zelf naar beneden gaan en de tv aanknallen .
Ik boek heel braaf geld naar de spaarrekening. Maar met 1 druk op de knop staat het zo weer op mijn lopende rekening. ... ik ben veel te makkelijk, het is maar geld denk ik dan.
Jij hebt in elk geval een kast die in elkaar zit, dat is meer dan ik kan zeggen Wat een treurige verhalen hier allemaal, sterkte voor iedereen!
Dankjewel. Wat het eten betreft: ze vinden dat hij te snel eet en dat hij langer aan tafel moet blijven zitten, dus pakken ze zijn broodtrommel af en geven hem zijn brood stukje voor stukje. En dan eet hij dus niet meer, want hij snapt niet dat het wordt afgepakt. En het is aan autist, hij eet nu eenmaal op een bepaalde manier. Ben allang blij dat hij zelfstandig eet, maar nee, het was niet goed genoeg voor de dagopvang. Ik ben het niet eens met die aanpak. Maar wat ik nog een van de rottigste dingen vond, was dat ze zeiden: "Hij probeert de hele tijd zijn zin door te drijven, gaat huilend op de grond liggen. Maar daar gaan we niet in mee. Hij moet ook gewoon meedoen." En nu, na wat mailtjes uitgewisseld te hebben blijken daar die bloeduitstortingen vandaan te komen. Hij lag op de grond te huilen en ze hebben hem met twee man opgetild en in een stoel gezet. En ik kan ze wel wat aandoen. Het is een zwaar autistisch kind met een ontwikkelingsleeftijd van 1 jaar. Hij snapt niet wat ze van hem willen (want hij is compleet non-verbaal), voelt zich niet veilig en gaat op de grond liggen huilen en vervolgens zetten ze hem hardhandig op een stoel. Dat zou ik eens op mijn werk moeten doen, met een Penitentiair Patiënt ofzo. Ik zou direct de laan uit vliegen. Ben nog steeds zo boos en verdrietig. Ik heb het voor hem over hoor, twee weken extra met hem thuisblijvem, maar ik krijg het gevoel dat goede zorg voor hem regelen een onmogelijke taak is Ik weet niet hoe ik het moet aanpakken...
@Manque, wat vreselijk verdrietig. Ik word er gewoon boos van. Je gaat een kind zijn eten niet afpakken een zet hem al helemaal niet hardhandig op een stoel. Hoe durven ze!! Je zou verwachten dat men daar weet wat ze moeten doen met kindjes zoals je zoon. Hopelijk vinden jullie volgend jaar een betere optie.
Dankjewel. Ik had ook gedacht dat ze het hier heel correct zouden aanpakken, maar ik denk dat het geld er niet voor is. Er is geen gedragskundige en ik heb niet het idee dat de begeleiders kennis hebben van zijn handicap. Als iemand hier nog een idee heeft... ik zou uit zijn PGB misschien zelfs wel een ZZP-er kunnen betalen die hier hele dagen thuis komt en aan wie ik het e.e.a. kan leren over hoe ze met hem moet omgaan.
Haha ja dat is waar Ik zal aan het tv-mannetje vragen of hij ook kasten doet en hem naar je doorsturen!
Precies dit hele stuk had ik willen schrijven vandaag Altijd brieven en tips voor anderen die op mijn geschreven brieven worden uitgenodigd en aangenomen (“echt een top sollicitatiebrief trouwens”) en ik word werkelijk waar nergens uitgenodigd, ook al voldoe ik ruimschoots aan de eisen. Ik word er zó moedeloos van dat ik gewoon een dikke pot heb zitten huilen. Ik kan echt wel wat, maar mag nergens op gesprek komen om mijn enthousiasme te laten zien Vette k*tdag dit. Ik voel met je mee, en ooit... ooit hebben we geluk
Ik biecht op dat ik deze weer heerlijk vind en het mag van mij wel zo warm blijven (met af en toe regen, voor de boeren) eindelijk echt zomer!
Dat ik teleurgesteld ben in mezelf. Ik voel me een slechte moeder, een slechte vrouw. Krijg m'n huishouden maar niet meer op orde. En dat ik m'n leven momenteel helemaal niet zo leuk vind, terwijl ik zoveel heb om dankbaar voor te zijn. Maar ik vind het vaak zo zwaar.
Wat ontzettend rot voor je zoontje zeg dat hij zo behandeld is. En voor jou ook een extra zorg. Een vriendin van mij past altijd op een meisje die downsydroom heeft, dat wordt ook betaald uit het pgb buget dacht ik. Misschien kan je eens een vacaturen uitzetten?