What...the...fuck... Pardon my French. Wat is dat voor amateuristische club?! Ik snap dat het uitgangspunt is dat alle kinderen zoveel mogelijk mee doen, en dat kun je op een verantwoorde manier die overeenkomt met de belevingswereld van het betreffende kind stimuleren, maar een autistisch, non-verbaal kind met 2 man sterk op een stoel dwingen omdat je zelf zo incapabel bent dat je niet weet wat je met hem en zijn beperking aan moet is echt te idioot voor woorden. “Hij moet ook gewoon mee doe.” Mijn hemel, als het allemaal zo simpel was zou hij wel naar een reguliere opvang/school gaan. Boos word ik hiervan, heel boos!
Dit is het eerste wat ik dacht toen ik je verhaal las. Je hebt gewoon iemand nodig die net zo goed voor je zoon wil zorgen als jij. Ik hoop dat je zo iemand kan vinden!
Bij al mijn kinderen vond ik rond 7 maanden gruwelijk. Ze sliepen slecht, ik was boos dat ik nog steeds niet in mijn ritme kon komen, ik was hartstikke moe enz. Bij de derde gaf ik mezelf wat meer marge en daar werd het beter van. Wel een doel, maar wel iets wat ook echt zou lukken. Dat zorgde ervoor dat ik 's Avonds rustig en tevreden kon zitten. Natuurlijk was dan het niet op niveau (maar dat is bij mij nooit), maar ik voelde dan goed over wat wel gelukt was IPV miserabel over wat niet gelukt was. Het is gewoon even niet te doen met iedereen thuis, de warmte en gewoon teveel om handen hebben. Acceptatie zorgt voor rust en daardoor juist meer ruimte. Succes, het wordt beter!
Gedeelde boosheid is halve boosheid Nee, maar ff serieus: wel fijn om hier wat bijval te krijgen hoor. Hoe dan ook, hij gaat er niet meer naartoe Tis klaar. Je hebt hem gezien... een blij en tevreden kereltje in zijn eigen wereld. Heeft de hele middag met niemand een conflict gehad, heeft niet 1 tel gehuild. Luisterde goed toen we naar huis moesten, aankleden, in zijn wagentje zitten. Met geduld en aandacht doet hij het super goed en kan hij prima in een stoel gaan zitten. Maar hij moet je wel vertrouwen en vertrouwen opbouwen is lastig als er elke dag week 2 a 3 andere begeleiders op een groep staan die hem ook allemaal weer anders benaderen.
Ja, het is echt een schatje en hij deed het supergoed inderdaad. Ik was verbaasd over hoe lief hij mee naar huis ging en dat hij het helemaal niet erg vond dat hij nat gespoten werd. Dat mensen die niet bekend zijn met kinderen met een beperking niet weten hoe ze met hem om moeten gaan als hij niet doet wat er gevraagd wordt is begrijpelijk, maar van medewerkers van een gespecialiseerde opvang mag je toch een stuk meer verwachten. Je hebt helemaal gelijk dat je hem daar niet meer naartoe brengt.
ik heb vandaag de kinderen naar buiten gestuurd om te gaan spelen zodat ik binnen hun laatste ijsje op kon eten..
Ik denk dat het echt een geldkwestie is. Want het is een startersbaan om op zo'n groep te staan. Het zijn veelal jonge meiden die net klaar zijn met hun Social Studies en weinig ervaring hebben en de 'goeien' gaan al snel carrière maken als consulent of leidinggevende of adviseur of een andersoortige specialist. Onze thuisondersteuner gaat er na een jaar ook alweer vandoor omdat ze door wil groeien en ik begrijp dat volkomen! Want het is nu eenmaal geen glamoureuze baan, het is poep en plas en kwijl en volgens mij betaalt het niet super goed, zoals alle banen in de zorg.
Jeetje. Ik zie het zo voor me en ik vind het echt hartverscheurend. Je arme zoon die volkomen logisch gedrag vertoond n.a.v. het handelen van de begeleiders en de begeleiding die dan maar vindt dat hij gewoon mee moet doen?! Ze staan niet voor een stel reguliere kinderen. Alleen al van dit lezen kan ik boos worden, het is zo oneerlijk. Deze mensen zouden hier dan een opleiding voor gehad hebben... Ik begrijp dat je het gevoel krijgt dat het onmogelijk is. Ik herken je gevoel ook heel goed al is het hier gelukkig voor nu niet (meer) aan de hand. Je moet altijd maar blijven vechten voor je kind. Je vecht zo hard omdat je het beste voor hem wilt. Als je dan nu weer een ervaring als deze opdoet dan wordt dit alles zo de grond in getrapt. En toch moet je dan weer opstaan en verder gaan met het gevecht. Het is zo vreselijk vermoeiend en verdrietig. Er hoort voor elk kind een fijne plek te zijn. Een plek waar rekening met hen gehouden wordt en waar ze op hun eigen manier mee mogen doen ipv gewoon maar mee te moeten doen. Ik hoop echt dat je weer zo'n plek gaat vinden. Maar voor nu is het fijn dat hij thuis kan zijn. Al zal dat voor jou ook behoorlijk pittig zijn denk ik? Wat mijn dochter en de zindelijkheid betreft: echt heel fijn en knap van haar ja! Iets wat we echt niet hadden verwacht omdat ze in verschillende dingen echt enorm achterloopt. Ze kan bijvoorbeeld geen simpele puzzel maken en haar broertje lijkt al meer verschillende klanken te produceren als zij, maar dit gaat dan wel weer zo goed! ♡
Mijn dochter heeft op een kdc gezeten i.p.v. op een regulier kdv en daar werkte een aantal jonge meiden, maar ook een wat oudere, zeer ervaren leidster. Zij waren allemaal superbetrokken bij de kinderen. Ik denk echt dat je het slecht getroffen hebt, of wellicht hebben wij het toentertijd goed getroffen. Hoe het ook zij, dit is gewoon niet ok. Als je dit werk niet echt wil doen, dan moet je er ook niet aan beginnen. Het moet een “roeping” zijn denk ik, want nee, glamorous is het niet, met poepbroeken verschonen van kinderen die normaal op die leeftijd al lang en breed zindelijk zijn en kwijl wegvegen.
Je zou contact op kunnen nemen met een instelling voor verstandelijk gehandicapten bij je in de buurt. Ik weet dat die soms ook via PGB zorg kunnen bieden, of op indicatie. Zowel medewerkers die naar je toe kunnen komen, als opvang op 1 van de dagbestedingen/ speciale 'scholen' die ze hebben. Een vriendin van mijn moeder heeft een zoon met een verstandelijke beperking, en die heeft alles op die manier kunnen regelen. De medewerkers van zo een instelling zijn opgeleid voor de gehandicaptenzorg dus die hebben veel meer verstand van zaken.
Fijn zeg zo een leidinggevende! Hoop dat jullie in de toekomst een fijne plek voor hem kunnen vinden maar met deze ervaring in je achterhoofd word loslaten alleen maar lastiger. Groot gelijk dat je hem niet meer brengt en fijn dat het ook niet in rekening worst gebracht. Nu nog hopen dat je klacht ervoor zorgt dat niemand in de toekomst hetzelfde hoeft mee te maken.
Ik heb net een afspraak gemaakt bij de kapper en dat vind ik retespannend. Op basis van een topic hier wil ik de curlsys methode laten doen en ik ben altijd bang dat ze me glashard uitlachen als ik iets anders wil.
Mijn vriend werkt als zzp'er met autistische kinderen, gedragsproblematiek etc. Hij schrok heel erg van je verhaal. Hij gaf aan dat hij misschien anders denkt omdat hij thuisbegeleider is maar dat als hem zoiets als dat snelle eten zou opvallen hij altijd eerst naar de ouders zou gaan van: goh doet hij zoiets thuis ook. Hij gaf ook aan dat ze hem daar compleet overschat hebben. Super rot voor jullie. Ik zou inderdaad gaan kijken naar een zzp'er mijn vriend heeft bijvoorbeeld ook sondevoeding aangeleerd gekregen van een moeder waar hij werkte dus zoiets kan zeker. Dikke knuffel <3
Fijn om die feedback te horen van iemand die specifiek met deze doelgroep werkt. Mag ik vragen hoe jouw vriend aan zijn cliënten komt?
Ik ben zo teleurgesteld in een vriendin dat ik het liefst gelijk de vriendschap verbreek. Ze heeft echt een rotopmerking gemaakt omtrent ons overleden zoontje. Ik voel me een bitch en het voelt onterecht omdat ik gelijk klaar ben met de vriendschap. Maar man, wat kwam dat hard aan en wat had ik dat niet verwacht. Kan echt alleen maar janken.
Het daalde pas later. Was op dat moment te verbaasd dat er zo’n opmerking kwam, dat het onderwerp al veranderd was toen ik het echt besefte.
Snap ik. Wat de uitkomst ook is .. Zou dit wel naar haar terugkoppelen. Succes in ieder geval. Mensen weten soms de ergste dingen te zeggen
Ik vind helemaal niet dat je overdreven reageert. Ik weet natuurlijk niet wat ze heeft gezegd, maar het lijkt mij logisch dat zij ook wel kan snappen dat ze een rotopmerking heeft gemaakt. Ik heb er veel moeite mee als mensen opmerkingen maken over mijn kinderwens, dit soort sociaal onbekwame mensen hou ik dan ook op afstand. Dit zijn gelukkig niet mijn dierbare vrienden en kan ik dus ook missen als kiespijn. Is het een goeie vriendin? Misschien even laten bezinken en haar er later op aanspreken. Een goeie vriendschap is wel de moeite om in te investeren. Dikke knuffel