O wat naar Zo vervelend als dromen de hele dag zo bij je blijven hangen. Misschien een idee om 'm op te schrijven? Ik ben laatst bij de dokter geweest omdat ik zo'n last had van mijn tong en de dokter zei dat het waarschijnlijk keelontsteking was en dat ik er niet tragisch aan zou sterven (waar ik bang voor was) en toen was ik even gerustgesteld maar nu heb ik weer last van mijn tong en vrees ik toch weer tragisch te sterven waardoor ik niet de kans heb om mijn tweede kind te zien blabla ik ben echt zo'n hypochonder
Ik ben oprecht onder de indruk van mijn 'onderkantje'. En het klinkt idioot om dat te zeggen. Gisteren lag zoontje bij mij op schoot en ineens dacht ik: damn. 2 weken geleden heb ik dit hele kind gewoon eruit geduwd! en als ik dan nu mijn 'down under' zie/voel, vind ik het echt wonderbaarlijk dat dat gewoon zoveel geweld kan doorstaan en 2 weken later weer aardig terug in model is. (Natuurlijk zal dat lang niet altijd zo zijn, en wellicht heb ik dikke mazzel, maar tóch...)
Als je vaak last hebt van nachtmerries kan het misschien lonen om uit te zoeken wat die droom eigenlijk voor je betekent. Op droominfo.nl kun je op het forum je droom uitschrijven (daarvoor hoef je geen lid te worden) en wordt deze geanalyseerd. Misschien als je weet waar je mee worstelt, achtervolgt het je niet zo.
Pas na de geboorte van mijn oudste kreeg ik wat respect voor mijn lichaam. Het lichaam wat zo'n prachtig gaaf wezentje kan maken! Daarna ben ik langzaam me steeds vrouwelijker gaan kleden, dat durfde ik daarvoor eigenlijk niet. Dus ik snap je gevoel en vind het super mooi om te lezen!
Na de geboorte van de oudste had ik het juist niet. Sterrenkijker, ingeleid, ruggenprik, vacuum, placenta moest op ok worden verwijderd, daarna bv die totaal niet liep en ik zelf was een hoopje ellende... In alles voelde het alsof mijn lichaam faalde. Deze keer een compleet andere bevalling. Natuurlijk, vlot, zonder pijnstilling en zonder complicaties. En dat voelt heel anders dan de vorige keer. De verloskundige zei na de bevalling: "Nou meid, je mag trots zijn op jezelf!" En dat vond ik op dat moment zo raar. Miljoenen vrouwen baren een kind, dat is zo'n beetje iets waarvoor weer zijn gemaakt toch? Hoef je nou niet echt trots op te zijn... Maar nu ik er op terugkijk... Ja, dat heeft mijn lijf toch maar even geflikt.
Vind het wel ook ontzettend stoer dat je na zo een eerste bevalling, nog voor een tweede gegaan bent! Ik weet niet of ik hetzelfde had gedaan.
Wat fijn dat deze bevalling zoveel fijner is verlopen. Maar ik vind dat je ook alsnog trots mag worden op je eerste bevalling. Ik vind namelijk dat elke vrouw trots mag zijn op welke vorm van bevalling dan ook. Een mens op de wereld zetten is niet niks! Bij mijn oudste moest er een vacuümpomp worden gebruikt. Ik kan me herinneren dat de verpleegkundige benadrukte dat ik echt de klus zelf had geklaard, dat ze alleen een heel klein beetje hadden geholpen. Ik vond dat toen een hele vreemde opmerking, natuurlijk had ik dit zelf gedaan. Mijn kraamverzorgster legde uit dat veel vrouwen vinden dat ze gefaald hebben als ze hulp nodig hebben gehad, maar ik had dat totaal niet. Hoe je het ook wendt of keert, ik had een prachtig kind op de wereld gezet, die in mijn baarmoeder was gegroeid. Ik heb me nog nooit zo krachtig gevoeld. Bij de derde had ik dat wel wat minder. Ik was zo in paniek geweest tijdens de overgang van ontsluiting naar persweeën dat ik me daarvoor schaamde. Het duurde even voordat ik accepteerde dat het helemaal niet vreemd is om in paniek te raken als je in minder dan 30 minuten van 5cm naar volledige ontsluiting gaat. En dat geeft weer rust. Ik wil nooit meer zwanger worden en bevallen, maar ben wel oprecht trots op mijn lijf dat ik die drie geniaal mooie mensen heb gemaakt.
Ik probeerde luttenkikker andersom te lezen en snapte er he-le-maal niets van...rekikkn..huh? Tot het kwartje viel
Na mijn eerste zwangerschap (maandenlang gekotst) en die bevalling, had ik eigenlijk ook wel besloten dat ik niet nog een keer zwanger wilde zijn. Mijn hart had plek voor een tweede, maar mijn lijf niet. Vriend vond het ook meer dan prima om het bij 1 kind te laten. Maar toen diende nr2 zich nogal ongepland aan, ondanks mijn vermeende spiraal. En dat was even slikken. Maar hij zat er nou eenmaal... En toen we eenmaal een beetje aan het idee waren gewend, zijn we er ook volledig voor gegaan. Maar echt een bewuste keuze was het dus niet. Als hij niet 'per ongeluk' was gekomen, denk ik niet dat we bewust nog voor een tweede zouden zijn gegaan, dus eigenlijk ben ik nu heel erg blij met dit kadootje.
Niet echt een biecht maar ik ben er net achter gekomen waarom ik me al de hele dag raar voel en chagrijnig ben. Ik werd einde van de middag vet misselijk en nu verga ik van de buikpijn. Volgens mij springen er 2 eieren tegelijk. Heb echt vreselijk pijn in allebei mn zijkanten, trekt helemaal door naar mn schouderbladen en ik zweet me het je weet wel. Heb maar even flink pijnstillers ingenomen, nu maar hopen dat ik zo kan slapen.
Ik biecht op... dat ik zin heb om te gaan rellen bij sz straks maar dat waarschijnlijk niet ga doen vanwege man. Hun hebben een pension/b&b waar we lasst minute 2 nachten heen gaan. De familieprijs lijkt hoger te zijn dan siteprijzen. Maar oke, ik zou hun ook niet hier willen hebben. Ga echt voor man
Maar dat kan je toch aangeven? Ik zou zeggen: is het goed dat ik deze keer de prijs van de site betaal ipv de familieprijs?
Ik biecht op dat ik voor iets vreselijk onzinnigs bij de ha zit met dochter omdat papa zich zorgen maakt. En ik dus nu hier zit i.p.v. in discussie te zijn gegaan dat het onzin is hiervoor een ha afspr te maken. Vanmorgen zaten we er ookal en toen moest de afspr verplaatst worden en nu heb ik ook nogeens de afspr verkeerd opgeschreven waardoor we al een half uur in de wachtkamer zitten. Daardoor ben ik nu zwaar geïrriteerd. Dus ben al vanaf 8.30 van huis voor een onzinnige ha afspraak. (Tussendoor wel een boodschapje kunnen doen)
Oh heel herkenbaar. Mijn vriend maakt zich altijd heel snel zorgen over de kinderen. Maar wilt vervolgens wel altijd dat IK de afspraak maak en heen ga. Ik ga ook vaak wel om hem dan maar gerust te stellen, en van zijn gezeur af te zijn.
Herkenbaar! Mijn man maakt zich ook druk om een snottebel. Hoe vaak hij wel niet de huisartsenpost heeft gebeld voor 1 van de kinderen, en dan door hen wel gerustgesteld worden terwijl ik precies het zelfde zei! Grr!
Moet zeggen dat ik best begrijp dat het irritant kan zijn van die vaders, maar ik vind het vrij vertederend. De vader van mijn zoon zei over een aangetoonde koemelkallergie dat het niet kon, want zijn zoon (nog geen jaar oud) was toch een echte man.. Daarvoor hoefden we echt niet naar een dokter.
Ik laat het mijn man wel regelen. Dat is beter voor we de volgende familieruzie krijgen hele gezellige sf, gaat goed zolang niemand een ander ziet
Mijn kleine lieverd is de laatste week een MONSTER Het heeft 2 uur geduurd voordat ze aangekleed en wel naar oma was. In plaats van verder op te ruimen / in te ruimen (we zijn net verhuisd), heb ik Mn kleren weer uitgedaan en lig ik nu op bed met Netflix, een schaal speculaasjes en een ventilator. Heb nog wel met droge ogen verteld aan oma dat ik hard aan de slag ging