Onze peuter van bijna 4 weigert al zeker 2 jaar te eten. Met name met het avondeten. Hij zegt ook letterlijk dat hij niet WIL eten i.p.v. dat hij het niet lust. Het enige wat er wel makkelijk in gaan zijn dingen als pannenkoeken, patat en pizza. Rauwkost eet hij tot op zekere hoogte wel. Maar verder weigert hij alles. We worden er echt moedeloos van en vinden hem ook vrij mager (14,6 kg). Hij is niet uitgemagerd maar wanneer hij op zijn zij ligt zie je zowel van voor als achter zijn ribbenkast zitten. Het CB hebben we hier al over benaderd evenals de huisarts. Beide zeggen dat we ons geen zorgen moeten maken aangezien hij wel brood en fruit eet. Maar na ruim 2 jaar gaan we ons toch wel steeds meer zorgen maken. Als baby was het ook niet een al te beste eter (at nooit potjes leeg en weigerde wel eens wat). Maar hij at toen tenminste wat. Was gek op stamppotten bijv. Nu weigert hij dat ook. What to do?!
Pfoe lastig hoor! Leggen jullie ook 'druk' op hem of niet? Als mijn dochter niet wil eten dan zeg ik meestal: 'nou dan eet je niet, maar je komt wel aan tafel zitten'. Soms eet ze inderdaad niet, maar vaak eet ze toch wel wat hapjes. Geef je hem nog wat anders als hij niet wil eten? Misschien laten kiezen wat hij wil eten? En dan dus wel iets gezonds, geen patat ofzo. Of samen koken?
Ik heb 1 tip voor je, kijk deze docu reeks, zitten meerdere kinderen met zeer heftige eetproblemen die aan het eten slaan met behulp van psycholoog:
Nee in principe is het je kunt eten wat de pot schaft. Bij sommige dingen waarvan ik weet dat hij het echt niet lekker vindt, maak ik wel eens iets extra's. Maar dat gebeurt niet wanneer ik weet dat hij iets wel lust. Weet ik dat hij de hele dag heel slecht heeft gegeten wil ik hem nog wel eens een broodje geven voordat hij gaat slapen. Maar wanneer hij overdag wel goed gegeten heeft, krijgt hij dus niets anders.
Ik probeer er geen probleem van te maken, maar mijn man wordt er wel boos om. Die is ook totaal anders opgevoed als ik, daar werd letterlijk naar binnen gepropt als hij niet at. Maar daar ben ik totaal geen voorstander van dus dat sta ik dan ook niet toe. In principe krijgt hij niets anders te eten. Ik zeg hem dan ook dat wanneer hij niet eet, hij zelf honger krijgt en dan krijgt. Maar een ijsje wil hij bijvoorbeeld wel. Daar is wel "plek" voor in zijn buik zegt hij dan. Ik probeer hem ook regelmatig bij het eten te betrekken maar tot nu toe heeft het weinig effect helaas. Wel merk ik verschil dat wanneer ik alleen met mijn kinderen ben, hij vaak beter eet. Op het moment dat zijn vader dan binnenkomt schuift hij ineens zijn bord werd en is alles vies en wil hij niet meer eten. Ik heb dan ook het idee dat het niet willen eten toch met een machtspelletje te maken heeft dan dat hij het echt niet lust....
Volgens mij is het dan zaak om met je man om de tafel te gaan en op 1 lijn te gaan zitten. En dan even heel consequent geen aandacht aan zijn ‘niet eten’ gedrag te besteden en man moet dat dus ook niet doen. Ook geen andere dingen geven of wel ijsjes geven als hij zegt dat dat wel in zijn buik past. Een kind van 4 snapt heus wel dat als er plek is voor een ijsje er ook plek is voor avondeten. En eet hij niet dan niet. Maar zolang je man het anders aanpakt, zal er strijd blijven denk ik. Het wordt alleen maar een machtspelletje als je dat toelaat.
Of een gewicht weinig is of niet kun je op basis alleen daarvan niet zegen...ligt nogal aan hoe lang een kind is. En aan of hij/zij zijn lijntje blijft volgen. Ik zou vooral regelmatig iets eten wat hij wel goed eet en tussendoor fruit en groente als tussendoortje aanbieden. Daarnaast samen op een lijn komen en niet eten is hier ook gewoon geen ijsje, dat begrijpen ze inderdaad best op die leeftijd (en zo niet dan is het tijd om het te leren ).
Hier is de oudste net 4 en hij moet minstens 4 happen eten. Eten we iets nieuws dan is 1 hapje ook prima, als hij het echt niet lekker vind. Niet eten is geen toetje en dus al helemaal geen ijsje. Al lust hij hier geen ijs dus zou het geen straf zijn, maar ik hang ook vaak geen tv meer als consequentie eraan. De ervaring is hier ook dat hij eigenlijk bijna alles wel lust, maar het puur een machtsspelletje is. Wij zijn er mee begonnen toen hij ruim 2 was en inmiddels eet hij bijna altijd weer zonder problemen. Wij werken nu nog aan het zelf eten. Wij hebben hem best lang geholpen omdat hij dan wel at. Eerst weer begonnen met 4 happen zelf eten, inmiddels eet hij zelf tot wij klaar zijn,dan helpt 1 van ons nog bij de laatste happen. Binnenkort gaan we naar helemaal zelf je bord leeg eten en anders geen toetje, al geeft hij daar niet altijd wat om. Overigens is mijn man een beetje hetzelfde als die van jou TS. Maar wij zijn er gaande weg wel samen uitgekomen en dus gekozen voor de manier waarop we het nu doen. Al weet ik dat mijn man ook wel eens de eerste 2 happen in m'n zoon z'n mond heeft gepropt en vervolgens at hij wel zonder mopperen alles op. Puur koppigheid ipv niet lusten. Mijn manier is het niet, maar hij is er ook niet slechter van geworden. Wat betreft gewicht is daar inderdaad niks over te zeggen zonder z'n lengte. Hier is hij rond de 18kg en ongeveer 1.10m lang. Gewoon een gemiddelde slanke kleuter.
In de basis ben ik een groot voorstander van het los laten. Het overgrote deel van de kinderen gaat vanzelf wel eten. Ik was zelf een vreselijk moeilijke eter en dat is best goed gekomen. Ook onze dochter heeft moeilijkere periodes wat eten betreft. Soms gaat het weken best goed, soms helemaal niet. Wat wij doen in moeilijkere periodes: - Overdag extra groente en fruit aanbieden - Geen/minimaal snoepjes en andere tussendoortjes - Toetjes zijn sowieso niet standaard bij ons, misschien 1 of 2 keer per week. Maar dan ook alleen wanneer er goed gegeten is - Aanbieden van verschillende structuren. Zo heeft dochter een periode gehad dat ze met smaak broccoli soep at, maar de stronkjes gingen er echt niet in. - Sinds een paar maanden ( ze is nu ruim 3 jaar) moet ze wel altijd even proeven. We zijn begonnen met een ‘likje’ proeven, ondertussen zijn dat een paar happen - Ze krijgt niets anders meer na het avondeten (is uiteindelijk ook beter voor de tanden), ook niet wanneer ze slecht gegeten heeft. Nooit last van gehad! - Dochter vindt het ook erg leuk om te helpen met eten maken en eten uitzoeken in de winkel, ze eet er dan ook meer van! - Maak met je partner afspraken en hou je daar ook samen aan. Succes!! Een strijd er van maken heeft echt geen zin, die verlies je altijd.
Mijn dochter van net 3 eet ook niks savonds. Wat wij doen; Overdag al groenten aanbieden. Tussen de middag eten we soms warm. Anders rouwkost. Toetje is bij ons juist ingevoerd. Nu in de vakantie soms vla of danoontje, anders Griekse yoghurt. Dat krijgen ze sowieso tenzij ze niet willen
Je zegt dat het voelt als een machtsstrijd. Voor een strijd hen je altijd 2 partijen nodig. Jij heb geen invloed op de manier waarop een peuter er in staat maar je kan wel samen met je man zorgen dat het geen strijd wordt. Je kan bijvoorbeeld afspreken om tijdens het eten niet (maar dan ook helemaal niet, ook niet positief van: wat eet je goed of wat lekker) over eten/eetmanieren te praten. Geen aandacht is geen strijd en wie weet gaat hij dan na een tijdje eten. Denk wel dat je zo iets een week of 2 moet volhouden om te merken of het verschil maakt. Of je nou een toetje wil geven of niet.. ik zou dan of altijd of nooit doen en niet afhankelijk ban het eten want dan gaat de strijd weer beginnen. Is je man het er niet mee eens? Vraag dan op zn minst om het 2 weken of langer te proberen (dit idee of wat anders bij jou past). Je kan altijd weer wat anders verzinnen en wees eerlijk, meer van hetzelfde wat jullie nu doen werkt blijkbaar niet.
Onze jongste heeft vanaf 11 maand tot ruim 3,5 niet gegeten s avonds, wat wij ook probeerden. Uiteindelijk los gelaten. Maar met 3,5 zijn we haar gaan verplichten... begonnen met 1 hapje en steeds verder uitgebreid. Ze eet het zelf en als ze het niet eet dan geen toetje. Eerste paar keer voerde ze een hele act op, huilen, kokhalzen enz. Dat hebben we genegeerd, alleen gezegd dat ze moest kauwen en pas als ze het op had uitgebreid geprezen. Ze eet vreselijk langzaam maar ze eet dus wij zijn allang blij.
Daarom bied ik hem meestal 2x fruit of 1x fruit en 1x rauwkost aan.. Dat is tenminste alvast iets. Heb ook veel fruit in huis zodat hij zelf mag kiezen wat hij wil.
Ik heb er inderdaad ook wel eens aan gedacht om tussen de middag al warm te eten op dagen dat ik niet werk. Moet het alleen nog proberen.