@Caithy: hier nog een mooie illustratie van privilege, waarin letterlijk iedereen een stapje harder loopt. Maar of het genoeg is?
Ik merk de laatste jaren op mijn werk, en in de bedrijven waar wij mee werken, juist een enorme toename van mensen met een niet-Nederlandse voor- of achternaam. En het gaat hier niet om de bedrijfstakken waar je dat zou verwachten. Bij ons staan skills voorop, en niet de naam/achtergrond. Daarnaast is de toename van kennismigranten in de detacheringsbranche (vanuit alle mogelijke achtergronden) echt enorm de laatste jaren. Ongewijfeld omdat ze 'goedkoper' zijn dan autochtonen, maar we hebben het hier nog altijd over hoogverdieners. Ik heb juist het idee dat wat jij stelt helemaal niet meer zo aan de orde is (mits je de juiste opleiding/skills hebt uiteraard. Zonder skills komt Linda ook niet meer aan de bak tegenwoordig)...
Onderzoek laat helaas wat anders zien. Ik kan er ook niet meer van maken. Kijk er zijn natuurlijk ook goede trends. Ondanks alle doemdenkers en ‘de integratie is mislukt’- mensen, laten de cijfers wat anders zien. Hoger opleidingsniveau, minder werkeloosheid, vrouwen krijgen minder kinderen, arbeidsparticipatie van vrouwen enorm gestegen etc. Maar dat neemt niet weg dat je als allochtoon met 0-3 achterstand begint en je hele leven harder moet werken om op hetzelfde uit te kunnen komen als de doorsnee blanke Nederlander. Kijk privilege hebben (als blank persoon) betekend niet dat je geen moeilijk leven hebt of geen vervelende dingen mee maakt. Maar het betekend dat je al die dingen niet meemaakt, alleen vanwege je kleurtje. En daar zit het verschil in.
Maar wie zegt dat het alleen met kleurtje te maken heeft, en niet grotendeels met instelling en motivatie?
Omdat daar, nogmaals, onderzoek naar gedaan is. Waar andere factoren zijn uitgesloten. Allochtone leerlingen krijgen bijvoorbeeld structureel een lager schooladvies. Alle andere factoren behalve een kleurtje zijn uitgesloten, het ligt echt alleen aan afkomst. Een andere bekend onderzoek is dat met sollicitaties. Er werden identieke brieven en CV's verstuurd. Met allochtone namen en autochtone namen. Als allochtoon had je minder kans om te worden uitgenodigd voor gesprek. Zelfs een autochtoon met strafblad maakte meer kans om op gesprek gevraagd te worden. Nogmaals; identieke brieven en CV's. Dit zelfde is onderzocht bij huurhuizen in de particuliere sector. Met een allochtone naam krijg je minder vaak een bezichtiging aangeboden, en dat was echt een significant verschil. Met een kleurtje word je vaker preventief gefouilleerd, word vaker lukraak om je ID gevraagd, word je vaker (bijna altijd) uit de rij gehaald op Schiphol, word je vaker aan de kant van de weg gezet om te vragen waar je je auto van betaald hebt, waar je heen gaat etc. Uitzendbureau's zijn laatst nog op de vingers getikt omdat ze meewerkten als opdrachtgevers zeiden dat geen allochtonen wilden. En de politie is ook echt niet vies hiervan hoor. Veel verhalen van allochtone agenten die vanwege afkomst zijn weg gepest. Of in het voorbeeld van de Marokkaanse man die op de makelaar stond te wachten. Die man deed niks anders als ergens op een stoep staan te wachten. Maar hij mocht pas weer verder toen de politie had nagevraagd aan de desbetreffende makelaar, of het klopte dat hij daar een bezichtiging van een koophuis had. Dus met andere woorden; je moet verklaren waarom je ergens bent, terwijl je echt helemaal niks raars doet. Waarom is het eigenlijk zo ontzettend moeilijk om te geloven dat discriminatie in Nederland bestaat? (Overigens is het in Frankrijk nog veel erger.)
Ik denk omdat je als blanke Nederland bijna automatisch als racist wordt gezien. Omdat er mensen zijn die beweren dat je als 'witte Nederlander' niet gediscrimineerd kunt worden. Omdat allochtonen toch vaak alles op hun afkomst gooien, ook als dat er werkelijk niks mee te maken heeft. Ik denk dat sommigen het zelf in de hand werken door vrijwel direct in de slachtofferrol te gaan zitten. Misschien zijn mensen het een beetje zat. Ik geloof trouwens echt wel dat discriminatie in Nederland bestaat (die onderzoeken kun je moeilijk tegenspreken), beide kanten op.
Omdat ik een andere kant probeer te belichten vanuit mijn eigen ervaring met de arbeidsmarkt? Ik geloof best dat discriminatie bestaat, in NL, en in Frankrijk, en ook in de UK, en waar dan ook. Ik geloof echter ook dat er veel positieve verandering plaatsvindt. En waarom moet je altijd het negatieve willen benadrukken?
Dit merken wij ook! Wij zijn juist op zoek naar mensen met de juiste instelling en niet eens naar het papiertje! Maar als je als buitenlander gelijk roept, als je het niet geworden bent, dat het aan je huidskleur ligt, sorry maar dan hoef je door je instelling hier niet te werken en mijn man gaat zichzelf echt niet verdedigen door te zeggen dat hij een andere buitenlander aangenomen heeft. Waarom altijd boos en onredelijk reageren? Iedereen heeft tegenslagen en ook ik heb die gehad. Ik ben zelfs een keer in elkaar geslagen vroeger omdat ik blond haar had en blauwe ogen... Moet ik dat in dat gevoel blijven???
Mijn man is donker, geboren en getogen in Nederland en die heeft dagelijks met racisme te maken. Racisme is nog zó ontzettend aanwezig, ik kan zo voorbeelden opnoemen die hij wekelijks meemaakt. Alleen maar gebaseerd op zijn kleur.
Ik vind oprecht dat je door deze uitspraken racisme zo ontzettend bagatelliseert. Je bent geboren met een kleur, daar kan je niks aan doen. Natuurlijk zijn er mensen die in een slachtoffer rol kruipen, en die roepen natuurlijk ook het hardst. Maar ik merk bij mijn man, en zelfs nu al bij mijn oudste zoon dat ze áltijd een stapje harder moeten doen, zich moeten bewijzen ómdat ze een kleur hebben. Soms vervult dat mij met zoveeel verdriet, helemaal als mijn zoon er mee te maken krijgt.
Dat was oprecht niet mijn bedoeling. Ik denk dat het komt door die mensen die overal racisme van maken dat het niet meer serieus wordt genomen.
Ik dacht dat het hier ging over een vermist kind dat pas 2 dagen naar vermissing als vermist werd opgegeven als vermist door haar ouders. Niet over discriminatie op de arbeidsmarkt.
Ik denk inderdaad dat mensen het te persoonlijk opvatten. Maar racisme als systeem en witte privilege als systeem. Heeft weinig te maken met het individuele gedrag van mensen. Er zijn natuurlijk wel racistische mensen. Maar het betekend niet dat iedereen racistisch is. Het zijn allemaal hele kleine dingetje, die samen voor een achterstand zorgen. En daarbij is racisme vaak ook helemaal niet met opzet. Iedereen heeft vooroordelen, ook zwarte mensen zelf. En vaak ben je je niet bewust van je eigen vooroordelen, of waar bepaalde gevoelens vandaan komen die hebt. Maar. Wat ik wel te vaak, ook hier weer nu zie gebeuren. Is dat er niet over gepraat mag worden. Mensen voelen zich aangevallen, het is niet zo, het valt mee, ze doen het zelf, het ligt aan hun eigen motivatie/gedrag/houding etc etc. Op die manier kunnen we natuurlijk ook niks veranderen. En ik denk dat als je vaak vervelende ervaringen hebt gehad. Maar de maatschappij je maar een jankerd vind. Dat is wel frusterend natuurlijk. En ik snap wel dat je daar op den duur boos van word etc. Alleen dat helpt de discussie ook niet echt voorruit.
Nee dat klopt. Maar ik ben wel vaak bang om onbedoeld iets racistisch te zeggen omdat, voor mijn gevoel, dat nogal snel zo is. Neem bijvoorbeeld zwart, mag ik dat nog zeggen? Of is het gekleurd? Niet-wit? Echt niet spottend bedoeld, maar ik vind het soms oprecht moeilijk wat ik wel/niet kan zeggen. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat je het je frustreert als je wel vervelende ervaringen hebt gehad, zeker. Ik ben het er ook mee eens dat er over gepraat moet worden, maar dan wel op een manier dat je in gesprek kunt gaan met elkaar. Niet met van die kampen als ‘elke witte Nederlander is racist’ en ‘elke allochtoon kruipt in de slachtofferrol’, maar die kampen zijn er nog teveel heb ik het idee. Ik weet niet waardoor dat komt, maar ik denk dat elk klein dingetje als racisme bestempelen niet meehelpt. Want juist die mensen krijgen de aandacht, net als de extreme mensen die elke allochtoon een slachtoffer vinden. Nou, beetje lastig uitleggen zo haha.
Ja dat klopt. Dat ben ik wel met je eens. Van beide kampen is iedereen zo snel op de teentjes getrapt dat een normaal gesprek heel moeilijk is. En dat is jammer want het is wel nodig. Wat betreft kleuren benoemen etc. Hoe ik het begrepen heb vinden veel anti-racisme activisten het het meeste helder om te praten over witte mensen, zwarte mensen of ipv zwart, mensen van kleur. Soms zeggen ze ook POC (people of color), dat is denk ik uit de VS overgewaaid. De titel 'blank' word door veel gekleurde mensen als vervelend ervaren omdat die niet als neutraal word gezien. Blank zou dan teveel associaties oproepen met schoon, rein, zuiver, neutraal, de norm etc. Wit heeft dan de voorkeur omdat dat ook een 'kleur' is (officieel niet natuurlijk, maar goed). Het boek 'Hallo witte mensen' van Anousha Nzume schijnt een goed boek erover te zijn. Maar die heb ik zelf nog niet gelezen. Ik hoorde van veel (andere witte) mensen dat ze het daarna wat beter snappen allemaal.
Ah ja. Kijk mij maakt het niet uit hoe je me noemt, maar omdat witte dan weer vaak negatief wordt gebruikt. Dan gebruik ik maar gewoon zwart in het vervolg denk ik. Dat boek ga ik eens opzoeken.
Ik wilde eigenlijk niet meer reageren op dit topic, omdat ik het best belachelijk vind dat een topic over een vermist meisje alleen maar draait om racisme, en ik van mening ben dat wanneer je een topic wil openen over racisme je het ook zo moet benoemen, maar ik vind dit wel ver gaan eerlijk gezegd. Als ik ziek ben zie ik witjes. Als ik in de zon zit wordt ik bruin. Als ik het warm heb, wordt ik rood. Sneeuwpoppen zijn wit. Ijsberen ook. Maar er is geen milimeter op mijn lichaam te vinden wat daadwerkelijk wit is. Ik ben gewoon niet wit. Waarom zou ik me wel moeten verontschuldigingen voor een huidskleur waar ik net zo min voor gekozen heb als ieder ander? Waarom moet ik mezelf iets gaan benoemen wat ik simpelweg gewoon niet ben? Is het wel oké dan, dat mijn dochter praat over 'mensen met dezelfde huidskleur als ik' omdat ze bang is iemand te beledigen als ze per ongeluk een verkeerde woordkeuze maakt? Waarom niet gewoon praten over mensen? Hebben we niet allemaal dezelfde kleur bloed? Zijn we niet allemaal gelijk? Ik zal echt niet ontkennen dat er racisme bestaat, en gelijkheid in onze maatschappij helaas niet altijd zo gezien wordt, maar de manier om dat te kunnen overstijgen zit hem in mijn ogen meer in het focussen op alle dingen waar we gelijk in zijn, dan nog meer verdeeldheid te gaan creëeren over de keuze van een woord.
Zwarte mensen zijn ook niet zwart En donkere mensen vinden blank mensen wit, ook al zijn blanke mensen dat niet, meer roze of geel Ik vind die discussie inderdaad ook stom, wat maakt het nou uit hoe het genoemd wordt, als het maar duidelijk is toch?