Mijn dochter ook niet inderdaad. Maar als mensen wel echt dingen zouden zeggen zou ze dat wel door hebben.
Ai, dat is pech inderdaad. Mijn moeder heeft er geen (6 kinderen) , ik heb er ook geen (1 kind), mijn zus zit wel onder (ook 1 kind).
Haha!! Lang(er) krullendhaar en een zacht snoetje denk ik... het is écht verbazingwekkend. Hij is anderhalf. Ik kan hem een shirt aan doen met “I’m a boy” en nog wordt hij aangezien voor een meisje.
Dat heeft mijn moeder ook regelmatig gehoord. Ik was witblond als kind, blauwe ogen en heel bleek. Mijn zusje bruine ogen, haren en huid. Ik krullen zij stijl haar.
Klinkt als mijn oudste stond bij de bakker. "Mag ze ook een eierkoek? ..uhh hij uhhh zij? Uhhh ik weet t niet"
Ik snap het bij ons soms best. Ik heb alle kinderen ook regelmatig redelijk unisex gekleed en ze hebben allemaal op jonge leeftijd erg fijn haar en niet heel duidelijk, dus de hele standaard zaken helpen soms niet mee. Maar opvallend genoeg gaat het juist het vaakst "mis" als ik vind dat ik ze heel duidelijk heb aangekleed. Als iemand twijfelt als mini een gele broek en paars rompertje aan heeft, dan hoor je me echt niet zeuren, maar bij een knalroze tuinbroek of roze rokje met bloemen, dan is het toch gewoon duidelijk?!? Maar goed, ik laat het meestal maar gaan, ik trek haar gewoon aan wat ik leuk vindt, zijzelf heeft er nog geen last van, waarom ik dan wel?
Mijn man is redelijk lang en stevig en hee ft blond haar en blauwe ogen. Zijn zussen zijn beide redelijk klein en fijngebouwd, met bruine ogen en donker haar. Dat leverde ook regelmatig opmerkingen op. Ikzelf ben ook redelijk klein met donkere ogen en donker haar (alleen niet erg fijngebouwd) en dat heeft als effect dat mensen soms drie keer kijken als we samen op feestjes zijn en de familieband uitleggen. Men gaat er namelijk vaak vanuit dat mijn schoonzus en ik zussen zijn en mijn man de aangetrouwde is. Het levert soms echt grappige situaties op. Ik lijk helemaal niet op mijn schoonzussen, maar blijkbaar is haarkleur en oogkleur heel bepalend in hoe blanken naar elkaar kijken. Bij mijn eigen kinderen is het ook wel een beetje. De oudste en jongste zijn blond met blauwe/grijze ogen en de middelste is donkerder. We grappen daarom vaak dat de middelste van mij is en de andere twee zijn van mijn man. Maar ik vind ze zelf ontzettend op elkaar lijken.
Gelijk heb je! Ik kleed mijn jongste ook niet heel jongensachtig denk ik, niet zo doorsnee als de meeste kinderen die ik ken in ieder geval. Ik maak me er ook niet druk om, we hebben voor de zomer zijn haar kortgeknipt en toen was het even duidelijk wat hij is, maar het wordt nu weer langer en vandaag zei weer iemand “ze”. We leven in 2018... gender neutraal hè
Ik had vorige week ook een enigszins vreemde conversatie met een collega. Zij gaan dit jaar met hun tweejarige naar Tenerife op vakantie en ze zijn momenteel aan het oefenen met zindelijkheid. Dus hij zegt dat ze twijfelen wat nu te doen, doorzetten ondanks de ongelukjes of voor de vakantie luiers meenemen. Beide kan niet want ze hebben niet genoeg ruimte in de koffers voor genoeg kleding en ook nog de luiers. Dus ik zeg verbaasd, hoezo niet, gewoon genoeg kleding meenemen, een paar luiers voor de reis en eerste dagen en indien nodig daar gewoon luiers kopen. Ja, antwoordt hij, maar straks is er geen supermarkt of gewone winkel en moet je de hoofdprijs betalen in een toeristenwinkel. Ik: Op Tenerife wonen ook mensen die kinderen krijgen, die hebben ook luiers en kleding nodig. Hij: ja, misschien wel, maar je weet het toch niet zeker dus ik neem liever luiers mee uit Nederland. Nu snap ik het nog als je kind overal allergisch op reageert en ik snap ook dat je genoeg meeneemt om de eerste dagen door te komen zodat je niet op stel en sprong ergens luiers vandaan hoeft te halen, maar je zorgen maken over hoe je genoeg luiers meeneemt op vakantie omdat je ervan overtuigd bent dat er daar geen winkels zijn, dat vind ik redelijk wonderlijk.
Het is indd maar net waar je op let. Mijn moeder vind de oudste heel erg op mij kijken (ik ook op basis van de foto’s) terwijl mijn schoonouders overtuigd zijn dat hij heel erg op zijn vader lijkt. Qua signalement lijken onze jongens verschrikkelijk op elkaar terwijl ik juist vind dat ze er heel verschillend uitzien.
Iets doms van mijzelf. Ik heb ooit een vetplantje gekocht en die gaf ik elke 2-3 weken trouw water. Tot ik er na 2 jaar! Achte kwam dat het een neppe van plastic is.... Snap nog steeds niet hoe dat kon gebeuren!
Snap ik hoor! Mijn zoontje draagt vaak leggings of skinny's dus in de ogen van sommige meisjesachtig. Dat er dan een politieshirt ofzo op zit dat zien ze niet.. en kán ook bij meisjes natuurlijk. Ik zeg gewoon vaak 't is een jongentje' en dan is t prima.
Zo kwam ik er ook achter, ik liet zo trots zien hoe goed de plant was al zolang. In my defence... de plant stond op de hoge kast dus t viel ook gewoon niet zo op dat er geen aarde inzat enzo