En hoelastig het ook is moet je proberen realistisch te blijven. Het kan namelijk dat ze echt een vriendin is, zonder bijbedoelingen. Wat je kunt doen is een leuke bos bloemen kopen. Schrijf op een kaartje, beste ... Bedankt voor de vriendschap tussen jou en mijn man naam.... Ik merk dat jij veel positieve energie bij hem losmaakt en ik zou je daar graag persoonlijk voor willen bedanken. Liefs Hillebil. En dan het kaartje goed aan de zijkant stoppen, zodat die tevoorschijn komt zodra je de bloemen in de vaas zet. En dan aan jou man meegeven met de mededeling dat je blij bent dat ze goede vrienden zijn. En je man mag de rest doen.
Dat is geen paniek zaaien, maar vraagtekens hebben bij hun vriendschap en dat moet je imo gewoon met elkaar kunnen bespreken binnen de relatie.
Die gedachte kwam bij me boven. Mannen kunnen denken dat de vrouw wel blijft (zorgen accepteren etc) als vanzelfsprekendheid, dat ze zelf dus kunnen doen wat ze willen en de vrouw het maar moet accepteren. Ik trek dan jouw zin wellicht wel uit zijn verband, Soms helpt dus spiegelen. Dat de man schrikt en weet hoe naar het voelt als er dus "gevaar" van een concurrent dreigt
Ik zou persoonlijk niet in zijn mobiel gaan kijken, of vragen waarom hij zijn code heeft veranderd. Het enige wat je daarvan krijgt is dat hij jou verwijt dat je hem niet vertrouwt. Kom op, hij is een volwassen vent. Weglopen zonder iets te zeggen vind ik echt te kinderachtig voor woorden. Ik zou een gesprek eisen, en als hij dan communicatief zo vastloopt dat hij niks kan/wil zeggen dan zou ik het woord wel doen en laat hem dan maar zeggen hoe hij er daarna over denkt. Ik zou hem dan eerlijk zeggen wat zijn reactie losmaakt in jou en dat je de situatie daardoor juist nog minder vertrouwt.
Google en Facebook heb ik nog niet gedaan. Ik waardeer het erg dat jullie zo met me mee denken want ik vind het moeilijk om te bedenken hoe ik dit ga aanpakken. De hele middag zitten denken en nog steeds weet ik het niet. Een normaal gesprek wil ik zeker voeren, alleen hij antwoordt gewoonweg niet…ik krijg niks uit hem. Maar misschien moet ik inderdaad harder zijn, ik weet het niet. Hij is ook nog niet thuis. Het zit niet in mijn aard om heel boos en ruziënd een antwoord te eisen. Dat uitje gaat hij toch wel heen. Hoe ze het aanpakken qua douchen heb ik nog niet eens over nagedacht. Pfff ik voel me zo dom dat ik niet weet wat ik met deze hele situatie aan moet. Aan de ene kant wil ik geen overhaaste beslissingen nemen, maar aan de andere kant wil ik nu ook weten hoe het zit.
Vertel hem hoe jij je voelt, vertel hem wat hij veroorzaakt met zijn gedrag vertel hem waar je bang voor bent, vertel hem dat je van hem houdt....
@Hillebil je bent volgens mij echt veel te lief en goedaardig! Ik denk dat je man wel weet/aanvoelt dat je niet durft door te pakken. En dat hij daarom meent hiermee (wat het dan ook wel of niet zijn mag) weg te kunnen komen. Praat hij inmiddels überhaupt alweer tegen je of is het alleen beeld zonder klank?
Is het misschien een idee dat je het gesprek start door jouw gevoel te uiten? Je onzekerheid? Dan val je hem niet aan (want je houdt het bij jezelf) en is het voor hem misschien makkelijker om te zeggen wat hem dwars zit?
Wat een situatie zeg, Ik zou toch echt een gesprek nogmaals beginnen voor hij weg gaat, En laat het er niet zomaar bij, Je klinkt veels te aardig voor hem Je mag best boos worden als jij je zo voelt! Zorg er hoe dan ook voor dat hij je Met een prettig gevoel/sfeer achterlaat. Moet er niet aan denken dat mijn man weg durft te gaan terwijl hij weet hoe hoog het me zou zitten. Sterkte ts
Na alle reacties hier te hebben gelezen zou ik je vooral willen aanraden je niet te laten opjutten. Ze gaan fietsen? Wielrennen dan? Dat heeft mijn man ook wel eens met een andere vrouw gedaan, vond ik prima. Helemaal als je bedenkt hoe hij na die fietstochten eruit ziet haha. Laat je niet teveel opjutten en laat je man even met rust, hoe lastig ook. Heb je andere redenen om te denken dat er meer speelt? En als dat zo was geweest, had hij dan überhaupt gezegd dat hij met een vrouw wegging? Mijn man heeft ook moeite met communicatie (al speelt er wat meer hier waarschijnlijk, mogelijk iets met autisme), maar ik herken het weglopen en boos worden heel erg en ik weet ook dat als ik push het alleen erger wordt en als ik rustig blijf en het even laat rusten hij er later vaak prima over kan praten.
Mmm ik weet het niet. Als hij echt vreemd zou gaan / de intentie heeft waarom dan in eerste instantie zo transparant zijn over haar? Als hij verkeerde bedoelingen heeft had hij beter kunnen zeggen dat hij met een mannelijke collega ging mountainbiken. Zijn latere reactie op jou vind ik dan wel weer vreemd. Jouw gevoel mag er ook gewoon zijn en hij wordt alleen boos. Je zou denken dat als er niks is dat hij zegt: "goh, anders nodig ik haar een keer uit zodat jullie elkaar eens zien?" Of hij is gewoon beledigd omdat je hem wantrouwd. En reageert daar nogal kinderachtig op. Ik zou dus niet zo stellig kunnen zeggen of daar meer aan de hand is tussen die twee. Ik snap je gevoel wel heel goed! Jammer dat jullie daar niet samen over kunnen praten. Ik heb verder ook geen advies. Ik denk dat ik hem zou laten gaan gewoon en heel goed naar signalen en mijn intuïtie ging luisteren. De waarheid komt uiteindelijk toch wel boven denk ik dan.
Gaat hij serieus morgen fietsen? Bij mij was dan echt de hel losgebroken...... dan maar flinke ruzie, maar zo zou ik me niet laten behandelen.
Wat heeft ie dan precies gedaan behalve met een vrouw afgesproken en daar eerlijk over te zijn geweest? Hij is boos geworden en wil er niet meer over praten, maar verder? Edit: bovendien heeft zij aangeven dat ze het raar vindt en het haar niet lekker zit. Hij heeft aangegeven dat er niks speelt en zoals ik het lees is voor hem daarmee de kous af. Ik snap haar wel hoor, maar misschien is er gewoon echt niks en dan snap ik ook wel dat hij zat is van het gezeur.
Hij neemt haar vragen/twijfels niet serieus. Dat lijkt me wel het minste wat je kan doen als je met een andere vrouw, die je je beste vriendin noemt, de hele dag door gaat brengen.
Het zou natuurlijk prima kunnen dat er van zijn kant niks achter zit.. Toch zou ik er problemen mee hebben. Ik heb nog nooit een hechte vriendschap tussen man en vrouw gezien, waarbij niet 1 van de 2 toch iets ging voelen.. Lunchen of voor het werk samen iets doen prima. Maar met z’n 2en privé? Dan zou ik op zijn minst eisen dat jij haar ook kent en het eerst een min of meer gemeenschappelijke vriendin is. Misschien ben ik ouderwets, maar ik zou hem niet laten gaan. Andersom zou mijn man het bij mij ook nooit goedkeuren. Tevens vind ik dat hij jouw gevoelens serieus moet nemen en daarom gewoon thuis moet blijven, ook al zit er helemaal niks achter.
Dat is wat wij hier horen en maar 1 kant van het verhaal. Waarom zou hij haar eerlijk vertellen dat hij plannen heeft met die vrouw als hij een affaire met haar zou willen? Ik vind het allemaal zo vergezocht en opjuttend de reacties hier.
Nou echt dit.. Ik had de deur op slot gedraaid en de sleutels er in laten zitten. Wil je echt zo graag met haar weg, dat mijn gevoel onzekerheid etc. totaal niet belangrijk voor je (lijken) te zijn, dan blijf je ook maar weg en kom je niet eerder het huis in na een fatsoenlijk gesprek en volledig openheid en excuses.