De wens is idd groot. Als je je dan bedenkt dat wanneer het na 4 jaar eindelijk gelukt is, het op het eind toch fout gaat en je weer opnieuw moet beginnen, met weer eenzelfde afloop, zakt de moed je nog verder in je schoenen. Uiteindelijk hadden we na 8 jaar eindelijk een baby om voor te zorgen in onze armen liggen!
Ik kan er alleen maar respect voor hebben dat je toch de moed al die tijd niet hebt opgegeven. Wat een ellende. Hopelijk kan ik volgende maand wel weer een mooie test laten zien en uiteindelijk een mooie echo. Voor nu laat ik het hierbij, mijn hoop voor deze ronde is vervlogen. Ik stop met de utro en bewaar de rest voor als het wel raak is.
Heb de testjes, die nu zijn opgedroogd, nog eens onder elkaar gelegd. Maar ik vind het toch vreemd dat de wondfo duidelijker is, en de express minder duidelijk. Is de express dan toch minder gevoelig?
Ik zou nog ff niet stoppen hoor. Het kán van de utro zijn, en ik zou daar ook vanuit gaan. Maar ik zou ng wel even morgen nog een keer testen.
Ik test morgen zowiezo nog een keer, mocht hij dan wel opeens positief zijn kan ik het utro gebruik weer gewoon oppakken. Maar ik ga er niet vanuit. Als ik nu doorga duurt het ook langer voordat mijn menstruatie komt, zie er het nut niet van in om door te gaan als ik toch niet zwanger ben, dan bewaar ik de overgebleven utro liever voor de keer dat het (hopelijk ooit) wel raak is zodat ik langer kan doorgaan.
Ik ook op jouw bewerking, al vind ik hem wel erg dicht op de controlestreep staan. Maar goed heeft nu verder toch weinig zin om nog hoop te putten uit een vaag streepje. Morgen moet hij gewoon duidelijker zijn, en als dat niet zo is wordt het gewoon ronde 32
Ik kan gewoon niet meer blij worden van vage streepjes, en heb ondertussen genoeg ervaring om te weten dat je bij een vaag streepje zonder duidelijke oploop ws niet zwanger bent helaas. Meestal kom ik misschien sterk over, maar ben echt wel eens verdrietig of boos, of teleurgesteld in mijn eigen lichaam. Maar gelukkig kan ik nuchter genoeg zijn em met 2 benen op de grond blijven staan zodat ik mezelf weer snel kan herpakken en verder gaan met de volgende ronde. Enige wat ik hoop is dat het me ooit nog gegund is om een eigen kleintje te mogen knuffelen.
Ja... natuurlijk ben je wel eens boos en verdrietig. Dat maakt het juist zo knap hoe je vervolgens door gaat en ook realistisch kan zijn. Ik hoop ook dat het je gegund is!