Ik ben blij dat een familielid weer naar huis is omdat het, als zij er is, soms lijkt alsof ik 4 kinderen heb ipv 3
Biecht: ik heb de neiging om in het "wat heb jij vandaag gegeten" topic, bij iedereen uit te rekenen hoeveel kcal het ongeveer is en van wie ik het te weinig vind daar dan op te reageren en te zeggen dat ik het te weinig vind. Maar ik hou me braaf stil en probeer uit de buurt te blijven van dat topic want zelf durf ik er niet eens in te posten.
Dat ik tegen de start van het schooljaar op zie. Weer 5 dagen racen naar sporten en therapie. Plus 2 kinderen op 2 verschillende locaties. En de dagen en tijden die ik moet werken nog niet eens weet dus kan me er ook niet goed geestelijk op voorbereiden en het vast goed plannen in mijn hoofd.
Dat ik vanacht niet bij mijn dochter in het ziekenhuis slaap (wat dus wel mag) maar ervoor kies om in het hotel tegenover het ziekenhuis te slapen. Mijn dochter snurkt enorm en met alle huilende baby’s op de afdeling weet ik dat ik geen oog dicht doe. Ik slaap dan liever wat beter en ben er morgen na de operatie er liever helemaal voor haar. Ik troost mezelf maar met de gedachte dat ik binnen 10 minuten in haar kamer sta als er wat is. (Maar het voelt heel dubbel)
Niet schuldig voelen! Goede keus hoor. En als er echt wat is ben je er zo. Ze is in goede handen en zo ben jij goed uitgerust als de operatie klaar is. Veel succes en sterkte!
Ik heb onze twee kinderen voor de tweede keer in twee weken naar mijn ouders gebracht om te logeren. Ben bijna 39 weken zwanger en er stond een keizersnede gepland voor morgen vanwege stuitligging maar de baby is gedraaid. Dus geen KDV geregeld en wel twee kinderen thuis, dat kan ik niet aan. Ze vinden het enorm leuk daar maar ik mis ze wel.
Ik wil naar bed, wil al 3 kwartier eigenlijk maar mag van mezelf niet eerder dan half 10 naar boven Geen idee waarom want ik ben moe en mijn man zit in zijn stomme serie.
Inderdaad veranderen dingen en bleek ze toch op een andere afdeling te liggen dan gepland, hier mocht het dus wel. Ik heb een redelijke nacht gehad en ga zo naar haar toe zodat we er zijn als ze wakker wordt.
Ik had echt zin om mijn zwager uit te schelden toen hij zei dat hij katten haat en onze kat wel gebakken spons zou geven. 'Nou dat vind ik best wel zielig dan' antwoordde mijn schoonmoeder. Die mensen af en toe
Dat het moederschap me totaal niet natuurlijk afgaat en ik zoooo moe ben van een niet meewerkende dochter met veel strijd dagelijks. Dat ik vanochtend daarom m'n geduld verloor en aan d'r arm heb getrokken en ik nu zo ontzettend verdrietig ben. Waarom kan ik dit niet??
Ah, voel je niet schuldig! Je bent ook maar een mens en soms verlies je wel eens je geduld. En als het enige troost biedt: ik ben ook echt niet zo’n moeder waarbij het natuurlijk af gaat. Ik ben sowieso veel te ongeduldig en heb ook zo’n kind wat graag over alles de strijd aan gaat. Dodelijk vermoeiend.