Maar stel ze waten nog samen geweest had je buiten de afsrpaak om 8;50 om de zorg op je genomen lijkt me toch? Als mijn man ziek is kan ik ook niet zomaar alles uit handen laten vallen en alle afspraken afzeggen. Sommige dingen zijn gewoon belangrijk. Dus hij had ook tijdig kunnen overleggen dan had ts de middelste kunnen brengen voor de duur van haar afspraak en daarna weer kunnen oppikken lijkt me. Das meedenken waar mogelijk in mijn ogen.
Natuurlijk had ik de zorg op me genomen. Mijn zoontje kan sowieso niet zomaar ergens naartoe door zijn autisme. Het is gewoon de manier waarop. Ik moet op het laatste moment van alles regelen. Iets dat hij ook had kunnen doen. Als we nog samen waren had ik waarschijnlijk 's nachts al geweten dat hij ziek was. En nu moest ik van alles regelen en haasten om de kinderen op tijd bij de opvang te krijgen, mn moeder vragen. En racen om op tijd te komen. Het zegt wel iets over zijn instelling dat hij niet even zichzelf een schop onder zijn kont geeft en iig de zorg voor de kinderen op zich neemt tot na mijn afspraak. Of in ieder geval overlegd. Volgende week gaan de kinderen weer naar school, als ik ziek ben moet ik ook zorgen dat ze op tijd klaar staan. Dan hoef ik ook niet bij hem aan te kloppen. En dat steekt gewoon. Hij geeft me gewoon regelmatig het gevoel dat de kinderen niet belangrijk genoeg zijn voor hem. Ik denk dat dat het voornamelijk is. Anders had dit ook niet zo verkeerd geschoten waarschijnlijk.
Dat zeg ik toch ook? Het is logisch dat ts de zorg overneemt, maar dat moet niet zo vanzelfsprekend zijn dat hij veel te laat afbelt. Natuurlijk neemt ze de zorg over, maar dus wel met tijdige melding en meedenken van zijn kant.
Het is niet netjes gegaan, maar in de kern vind ik dit de juiste oplossing. Ik zou proberen toch nog eens duidelijke afspraken met hem te maken. Wij hebben geen omgangsregeling (omdat de vader van mijn zoon dat niet wil), maar als dat wel zo was zou ik willen dat hij mij als eerste zou vragen als hij "uitvalt". Ik zou het erg vervelend vinden als hij zonder overleg met mij de kinderen maar even bij de buurvrouw van 85 zou laten (ik noem maar iets) omdat hij verder niemand kon vinden. Als jou ouders flexibel zijn dan zou het fijn zijn als hij ze dan ook kan bellen in geval van "nood", ook als ze straks bij hem slapen. Niet alleen voor je exman, maar ook zodat jij weet dat er ten allen tijde goed voor de kinderen wordt gezorgd en dat de kinderen bij vertrouwde mensen zijn mocht 1 van jullie uitvallen. Win win win lijkt mij, alleen aan de manier waarop moet nog gewerkt worden.
En dat is niet vreemd! Hier ook een ex die al gauw z'n kinderen afzegt als hij niet kan volgens hem. En dat is best regelmatig....... En ja, dan klopt hij als eerste bij mij aan omdat ik niet wil dat de kinderen om de haverklap bij zijn ouders gedumpt worden. Kinderen zeg je niet zomaar af, moeder of vader ben je altijd en niet wanneer het jou uit komt. En ja ik vind het ook erg lastig ....... Dat zijn kinderen niet zijn eerste prioriteit zijn!! En toch realiseerde ik mij laatst ook dat ik m'n ex moet accepteren zoals hij is,, dat ik mijn verwachtingen naar hem als vader van mijn kinderen niet de leidraad kan laten zijn. Ja ik heb zeer zeker de verwachting dat m'n ex de kinderen zijn eerste prioriteit maakt, maar hij voldoet keer op keer niet aan die verwachting. En door uit te spreken voor mezelf dat ik mijn ex hierin moet accepteren hoop ik te bereiken minder teleurgesteld te worden . Maar dan heb ik het over mijzelf..... Mijn kinderen daarentegen hebben in sommige situaties ook al door dat ze bij hun vader niet op de eerste plaats komen ....... En dat is zo onnoemelijk pijnlijk om te zien
Maar dan neem je je kinderen mee in de strijd tussen jullie als ouders. Dat lijkt me ook niet de bedoeling. Ik zou nu zonder klagen de kinderen bij me houden. En als ex weer beter is even om de tafel gaan zitten.
Ziek Schmiek. Ik heb ook wel eens met 39 graden koorts tollend op het schoolplein gestaan omdat ik niks anders kon regelen. Nee, slap excuus.
Als ze nog samen waren geweest dan hadden werk roosters en dergelijke er waarschijnlijk anders uit gezien, en dan had ze ook de nacht van te voren al een idee gehad en haar ochtendplanning daarop aan kunnen passen. Ik begrijp je je beredenering van ‘als je nog samen was’ ergens wel maar in de praktijk werkt dat helaas anders... hij belt wel mooi te laat af (en eerlijk gezegd vind ik ziek zijn geen reden om af te bellen je neemt maar een PCM ofzo doe ik als alleenstaande moeder ook ) voor TS : veel sterkte! Je hebt gelukkig een goed netwerk en meer kan je niet doen helaas, ik zelf reken ook nooit op mijn ex