Dat helpt inderdaad maar het lastige is dat ik er dus niet over kan praten mt mijn omgeving die weten van niets en dat zal de komende tijd zo blijven misschien wel altijd...... Dat maakt het zo verschrikkelijk zwaar... Maar bedankt voor je berichtje
Ik vind de oudste de laatste 2 jaar een stuk pittiger dan als peuter/kleuter. Hij os nu 8. De jongste huilde heel veel de eerste maanden, dat vond ik wel zwaar maar toen dat over was... geef mij die ukkies maar
Ik kon het ook niet kwijt. Voelde voor mij toch als falen omdat ik het niet oh zo geweldig vond. Wees lief voor jezelf en bedenk je dat er echt wel moeders zijn die het ook zou ervaren.
Pfoe, 2 dagen later ziet alles weer gitzwart en voelt alles zwaar. 1 akkefietje met de buren en alles voelt alsof het nooit meer goed komt. Ik voel me gewoon verdoofd. Ben zo van slag dat ik de zorg van de kleine zelfs even niet aan kan. Ik weet niet of er meerdere dames zijn met een PND, maar wordt het echt beter? Komt er een periode dat ik dit soort dingen weer aan ga kunnen?
Ben je toevallig introvert? Je moet maar eens lezen op de 'problematiek' van introverte moeders versus extraverte. Dat besef heeft mij heel veel mildheid voor mezelf opgeleverd in het moederschap.
Ga aub naar de huisarts voor ondersteuning. Het is zo zwaar als je het alleen moet doen. Er zijn zoveel handen die je willen helpen. Neem ze aan. Het is absoluut niet zwak. Vraag hulp aan familie en vrienden. Plan tijd voor jezelf. Het wordt echt beter, maar geef jezelf tijd en ruimte om je daarop te kunnen richten. Sterkte, ik vind het verdrietig dat je dit moet doormaken.
Ik biecht dat ik mijn zwangerschap nu gebruik als reden om cadeautjes voor mezelf te kopen en te krijgen van anderen Vandaag weer even wezen shoppen bij Pandora
Twijfelde ook even of het niet 2 was, kan het me niet meer zo goed herinneren. Hoe sexy ze het ook probeerde te doen, het is me gelukkig toch gelukt het een beetje beeld te vergeten
Ik heb een heel erge PND gehad. Maar eigenwijs als ik was/ben heb ik eigenlijk geen hulp gezocht en wilde ik geen medicijnen slikken. En ja, het wordt beter en ik hoop me nooit weer zo te hoeven voelen! Er is weer licht en lucht. Maar doe je zelf een plezier en zoek hulp (Als je dat nog niet hebt gedaan), want ik heb er een goede 3 jaar mee rond gelopen en dat wil je niet. Echt niet. Succes! Maar nogmaals ja, er is hoop! Ik voel me weer "gewoon". Met een dagelijks besef van hoe het ook anders kan.
Ik weet waar je doorheen gaat, wilde niet weggaan zonder een reactie achter te laten, hoewel mijn reactie uiteraard totaal niet helpt waarschijnlijk. Na bijna 8 jaar heb ik er nog steeds last van, maar mijn plan van aanpak was alleen medicatie en verder alle hulp afslaan want ik zou het zelf wel even doen. Dat werkt niet... Pak alles aan wat je geboden wordt, ookal heb een er totaal geen zin in, of zie je het niet zitten. Het is nodig. En dat geen zin is een symptoom. Zin maken en keihard vechten om er bovenop te komen is de enige manier. Ik hoop voor jou dat je je snel beter gaat voelen. Iedereen verdient het om gelukkig te zijn. Sterkte!
Wat jammer dat dat niet kan. Hier gelukkig wel! En dan ineens hoor je van veel meer mensen dat het tegenvalt soms. Ik herken het in elk geval. Mocht je eens lekker willen klagen ofzo, mn pb staat altijd open
Dat is het zeker! Ik heb tinnitus en hyperaccusis en dat is zo vermoeiend. Ontstaan na de huilbabyperiode van dochter. Je moet het hebben om te snappen hoe vermoeiend het is. Dat telt toch ook wel erg mee in hoe ik de zorg voor dochter ervaar. Daarbij is zij gewoon niet een supermakkelijk kind. Ze is een lieverd, maar wel met een flink duiveltje in zich. Is altijd druk. Ze vreet mn energie soms echt op. Dat wil niet zeggen dat het altijd even zwaar is, zeker niet. Maar soms wel. En dat mag ik gewoon zeggen vind ik.
Ik ben wel introvert ja. Ik ga het eens opzoeken! Dankjewel! Hoop dat ik idd ook wat milder voor mezelf kan zijn. Lief dankjewel! Er lijkt echt een taboe op te liggen.. vind het ook wel moeilijk om bespreekbaar te maken omdat ik, als ik het al probeerde, vaak hoorde hoe geweldig zij t vonden allemaal. Die pb komt denk ik snel jouw kant op Voelt inderdaad als falen! Echt niet leuk.. en er dan niet eens goed over kunnen praten maakt het extra moeilijk soms Idd proberen liever voor mezelf te zijn. Dankjewel.
Het intro liedje van het zandkasteel: vlug vlug kom maar gauw, zet je stoel voor de tv... In mijn vreselijke brein maak ik er het volgende van: vlug vlug kom maar gauw, met je smoel voor de tv..
Dat ik dol ben op vakantie of weggaan, nooit heimwee heb of terug wil en het nooit lang genoeg kan duren. Maar ik stiekem heel gelukkig ben als ik weer in mijn eigen schone fijne huis ben en vooral wanneer ik mijn heerlijke eigen schone bed in stap. Ik vind ergens anders slapen eigenlijk maar ruk (als in: het liefst sleep ik mijn eigen slaapkamer mee op vakanties )