Geen biecht, maar in het verlengde van de verkeerde verstane tekenfilmliedjes: Ik had vroeger een vriendin die tot ze een jaar of 28 was heeft gedacht dat er werd gezongen: “The Transformers! Robots in the sky.”
O maar dat ik verschrikkelijk als ik de mensen waar ik voor tolk moet geloven. Ik weet niet wat voor geluid/geluiden jij hoort? Dan is een energievretend kind echt pittig lijkt me
Ik biecht op dat het niet erg vind dat het enorm regent, zodat de kinderen niet stuiterend door de kamer dansen om bij Bollo de beer te kijken. (We zijn op vakantie)
Dit doe ik als mijn schoonmoeder belt. Wil haar gewoon echt niet aan de telefoon. Ik zeg dan een half uur later over de app dat mijn mobiel op stil stond. Ben nl ook bang dat ze langs wil komen en ik vertrouw haar niet en voel me totaal niet prettig als ik met haar alleen ben dus als mijn man er niet bij is hoef ik van mezelf niets met haar. Verder zit ik al veel te lang op zp te lezen en zoontje achter de ipad. Ben gewoon zo lui / moe (lees: zwanger).
Mijn biecht. Ik kreeg vanmorgen toen mijn man voor de zoveelste keer op rij gruwelijk door de wekker heen ging gewoon de nijging om hem een ongelofelijke trap in zijn rug te geven zo het bed uit. Dit is al dag 4 op een rij en hij gaat terug douwen. Vervolgens mijn dochter die om 7 uur mij wakker kwam maken omdat ze de ipad wilde. Ik zit dus nu aan de koffie vet sjacherijnig te wezen en met een flinke tinnitus in mijn oren waarschijnlijk gewoon van frustraties. Bleeeggghhh
Robots in disguise. Vrij logisch dat we vroeger massaal dachten dat ze 'in the sky' zongen. Op mijn achtste kende ik dat woord echt nog niet.
Ga je al naar een psycholoog? Ik ga sinds eind vorig jaar naar de psycholoog en slik sinds januari antidepressiva en ik kan nu na 8 maanden echt zeggen dat het heel veel beter met me gaat.
Ik biecht op dat ik er strontjechagrijnig van word dat mijn zoontje elke keer spuugt na een voeding. Ik weet dat het erbij hoort, maar omdat hij ook geen seconde stil kan zitten komen die melkkotsjes overal terecht; de bank, de vloer, mijn kleren. Zucht... en gatver!
Na twee dagen bankhangen ben ik nu vanalles in huis aan het aanpassen voor als onze baby er is. En ik ben nog niet zwanger
Ik biecht op dat ik zo blij was eindelijk klaar was met vloeien en na maanden van complicaties ik einde lijk weer eens het gezellig wilde maken met mijn man ik meteen ongesteld werd en nu dus bloedsjahgo chocolade wil eten. Maar dan kijk ik in de box en zie ik de kleine liggen.. . Tis t allemaal waard.
Ik biecht op dat ik al de halve dag niet vooruit te branden ben. Het huis een zooitje is en ik de geplande maaltijd van vandaag naar morgen heb geschoven en zojuist lekker eten heb besteld
Ik biecht op dat na een week vakantie met onze ondernemende ondeugende “stoute” (wel supercute!) dreumes ik wel weer toe ben aan me-time (werken!) Even niet de hele dag achter hem aanrennen, alles van sneuvelen redden en 1000x nee zeggen. Ik ben wel 2 Kilo kwijt van het bewegen denk ik
Ik ook... Had vanavond een afspraak dus zou toch even de deur uit zijn, maar die is afgezegd. Resultaat: ik zit nog steeds in mijn joggingbroek.