Nogmaals, ik vind het eerder een gevalletje liefde als je je kind een leven met pijn of een bevalling en daarna narigheid bespaard. Ik heb 50% kans om mijn add, ASS, hypermobiliteitsyndroom en scoliose door te geven. Tot nu toe heeft mijn dochter niets. Maar daar komt mijn aversie tegen “als het maar gezond is!” een beetje vandaan. Of als mensen tegen een ouder met een down-kindje zeggen: “wisten jullie dat niet tijdens de zwangerschap? Waarom hebben jullie ‘het’ niet weg laten halen?” (Ik heb op een medisch kinderdag centrum gewerkt en ik heb heel wat vreselijkheden gehoord.)
Bij de eerste hoopte ik stiekem een meisje omdat overal om ons heen en ook in de familie alleen maar jongens waren. We kregen inderdaad een meisje. Nu zwanger (5 weken) en hoop ik voor mijn meisje op nog een meisje omdat ze nog steeds het enige meisje in de omgeving en familie is, maar voor mezelf maakt het eigenlijk niet zoveel uit. Ik snap dat de uitdrukking "als het maar gezond is" verkeerd kan vallen, maar snap ook dat er gekozen kan worden om een kind te laten gaan. Ik zelf zeg eigenlijk altijd dat ik als mama heel hard hoop dat mijn kind zich ooit in zijn/haar leven gelukkig kan noemen Heel veel respect Poppetje77, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar het kippenvel staat op mijn rug en ik hoop heel erg het nooit mee te moeten maken zo'n keuze te maken.
Jeetje wat ontzettend heftig om te lezen, ik kan me niet indenken hoe erg dat zal moeten zijn voor jullie..... Vandaar ook dat ik dit topic ben gestart, het lijkt alsof we in een ideaal wereld moeten leven, een leven waarin we van alles willen bepalen. Zo ook de discussie: het geslacht... met speciale gender wish sites etc.... Een gezond kind en überhaupt gezond en over het algemeen gelukkig zijn dat staat voorop! En als je zoiets ergs hebt meegemaakt als wat jullie hebben moeten doorstaan dan boeit het je totaal niet welk geslacht je krijgt lijkt me.. En daarna hebben jullie nog twee kindjes verloren als ik je onderschrift zo goed interpreteer. Dikke knuf!!!!!!
Jeetje wat ontzettend heftig om te lezen, ik kan me niet indenken hoe erg dat zal moeten zijn voor jullie..... Vandaar ook dat ik dit topic ben gestart, het lijkt alsof we in een ideaal wereld moeten leven, een leven waarin we van alles willen bepalen. Zo ook de discussie: het geslacht... met speciale gender wish sites etc.... Een gezond kind en überhaupt gezond en over het algemeen gelukkig zijn dat staat voorop! En als je zoiets ergs hebt meegemaakt als wat jullie hebben moeten doorstaan dan boeit het je totaal niet welk geslacht je krijgt lijkt me.. En daarna hebben jullie nog twee kindjes verloren als ik je onderschrift zo goed interpreteer. Dikke knuf!!!!!!
Ik ben met alles blij behalve liever geen geestelijk gehandicapt kindje,sorry. En er zijn ook grenzen aan gewoon gehandicapt. Ik ben zelf al ziek genoeg en kan momenteel niet eens een kindje verzorgen, maar ik kan ze toch niet krijgen. Ik heb ook te horen gekregen dat ik mijn kind heb vermoord op het Viva forum. Omdat ik onverwachts zwanger was en nog aan de medicijnen zat. Ook nog te horen gekregen dat ik veel miskramen moet maken want ik ben er immers goed in. En dan zeiden ze: het was toch niet belangrijk,dat kindje. Voor mij was het de hemel en ik kan er nog om janken. Sterker nog,ik jank nog steeds. Ik Wil Zo Ontzettend Graag Een Kindje.
Mensen zijn zo dom. Ken mensen met een zoon zwaar gehandicapt. Maar weet je hoe gelukkig zij met hem zijn, ja heel veel zorgen. Hoe kan een mens ooit tegen een trotse ouder zeggen dat hun kind er misschien beter niet had kunnen zijn. En ja ken mensen met een kindje met down, de één kan het dragen en de ander zegt vooraf, weet niet hoe zwaar mijn down kindje wordt dus kies ervoor van niet. Wie is een ander daarover te oordelen..
Mensen zijn zo lomp, weet je noem die mensen kortzichtig. Zegt meer over hen. Lijkt me vreselijk genoeg, ook het idee dat je ze nu niet kan krijgen terwijl dat je wens ligt.. Maar niettemin kletsen ze jou er wel echt mee.
Na onze dochter een tweeling vroeggeboorte gehad door een arts in opleiding die ons weg stuurde bij de spoedpoli terwijl alle tekenen aanwezig waren van een naderende vroeggeboorte..23 weken helpen ze helaas niet, dus je krijgt ze bij je en mijn jongste is op mij gestorven.. Het geslacht boeide mij nu echt niet. Wil en levend kindje mee naar huis om voor te zorgen! Ik zeg ook altijd, iedereen mag een voorkeur hebben, wees alleen nooit teleurgesteld in het geslacht.