Hopelijk herkent iemand dit en krijgen wij de ultieme tip.. Sinds december vorig jaar begonnen: mama of papa bracht meneertje naar bed maar moesten aan de kant van het bed blijven zitten. Dit tot hij dus sliep. Geen probleem want hij viel (zoals altijd al) snel in slaap. Dit escaleerde al heel snel.. Kort daarop is hij verhuisd naar een grotere kamer in een groter bed. Sindsdien lijkt het nog erger. Het is nu al zo ver dat ofwel ik of mijn vriend bij hem in bed moeten gaan liggen.. Eerlijk gezegd heb ik hier geen problemen mee als hij dan ook effectief snel slaapt. Maar die momenten komen zelden voor. Soms tot krijsen toe! We hebben hem al laten wenen terwijl wij beneden waren, stond hij ineens in de living, gewoon over het kinderpoortje gekropen.. Hiernet weer: papa lag in zijn bed, maar meneertje wou naar beneden.. krijsen, wenen, de buren zullen ook weer denken.. wij zijn echt ten einde raad.. dit heeft ook negatieve gevolgen op onze tijd samen. En nu ik ook net terug zwanger ben wil ik extra stress (naast die van het werk) liefst vermijden.. Mijn moederhart doet pijn als hij zo doet, maar ik heb totaal geen idee waarom hij steeds zo doet.. Sinds januari gaat hij wel naar school, maar zou me verbazen dat het zo lang aansleept qua gewenning dan.. En oja, wij hebben een vast ritueeltje ‘s avonds: pyjama aan, tanden poetsen, soms nog eens naar toilet, verhaaltje lezen, dikke knuffel en kus.
Ah lastig is dat zeg Heel vermoeiend ook dat gekrijs. Maar hij is dus 3,5 als ik je banner lees, dan zit hij wel op een leeftijd dat je hem dingen uit kunt gaan leggen. Ik zou persoonlijk stoppen met dat bij hem in bed liggen (hoe gezellig ook, ik houd er ook van), want ik maak uit je verhaal op dat hij jullie ook al gaat uittesten als jullie bij hem in bed liggen, en niet pas als jullie weg gaan oid. En als hij uit zn bed komt consequent blijven terugleggen en je plan niet wijzigen, ook al houd hij 3 uur vol.Hij zal nu moeten leren waar de grens ligt en dat hij het niet gaat winnen. Hoe ziet de avond er uit, kijkt hij nog tv of doen jullie andere wilde activiteiten voor het avondritueel begint? Hoe laat gaat hij naar bed?
Heeft hij een nachtlampje in de kamer? Is hij wel moe? Is zijn kamer 100% donker? Heeft hij een slaapwekker? Mijn oudste is altijd een drámá slaper geweest. Maar die heeft ook flinke nachtangst. Sinds we een nachtlampje hebben ( in de vorm van een poes.. heeft hij zelf uitgezocht ) die de spoken weg jaagt, de deur open laten zodat hij niet opgesloten zit. Én het licht in de badkamer aanlaten zodat de gang niet helemaal donker is.. gaat t goed. Duiddlijk zeggen dat wij vlakbij zijn, er is niks aan de hand. Hij heeft ook een slaapwekker, dit werkt voor hem erg goed. De klok kleurt rood als het slaaptijd is, en de ogen van het schaap zijn dicht. Als het tijd is om op te staan kleurt hij groen en dan zijn de ogen open. Dit is voor hem een houvast en duidelijk wanneer het bedtijd is. Zijn schaap wordt om 7u wakker en hij staat dus om stipt 1 over 7 naast ons bed omdat zn schaap wakker is en het tijd is om op te staan haha. Wij blijven ook even bij hem op bed knuffelen, vaak een kwartier tot half uurtje. Inmiddels kan ik al weg als hij nog wakker is. Hier is duidelijkheid: zichtbaar dmv de wekker + vertrouwen dat hij niet alleen is dé key. Ik geloof niet in winnaars of verliezers of spelletjes, mijn kind raakt in blinde paniek als ik zou doorzetten zonder info en elke keer "gewoon" wegleggen en weg gaan.
Ik zou met hem op zoek gaan naar de oorzaak. De echte oorzaak. Het kan zoveel zijn, maar waarschijnlijk doet hij het niet om jullie te pesten.
Slaapt hij nog in de middag? Want als ik onze dochter zo nu en dan nog een middagdutje laat doen is het in de avond mis. Ze slaapt echt niet voor 21.30 en ik kan haar kamer niet af..
Ik zou het hem eens overdag op een moment eens heel luchtig vragen. Misschien krijg je dan antwoord van hem. En er dan op een leuke manier over praten. Verder inderdaad is hij moe? Misschien gaat hij te laat of te vroeg naar bed. Op het juiste moment naar bed brengen kan veel doen. Nachtlampje is hier een hit. En hem zeggen dat hij gerust mag spelen in bed met zijn knuffels. Echt liggen en slapen werkt vaak niet. Hier speelt ons zoontje soms nog een halfuur, soms 5 minuten en soms helemaal niet.
O zo herkenbaar. Ons mannetje is van juni 2015 en hier begon de ellende in januari. Wij moesten erbij blijven tot hij sliep en in het begin sliep hij redelijk snel als we naast hem zaten maar later zaten we soms 1,5 uur en dat is gewoon niet leuk meer, maar weglopen zorgde echt voor pure paniek bij hem. En dat wilde ik dus ook niet. En als hij dan lekker sliep kwam hij later op de avond wel naar beneden of in de nacht bij ons tussenin (waar hij soms ook direct doorsliep maar soms ook 2 uur lag te woelen, terugleggen als hij sliep was eigenlijk geen optie want weer paniek). Maar sinds 2 weken gaat het beter! In de zomervakantie heeft zijn zus een aantal nachten bij hem op de kamer gelogeerd. Hij vond dat denk ik erg prettig want sliep die nachten lekker door. Zijn bed staat sindsdien aan de andere kant van de kamer want anders paste het matras van grote zus er niet bij en zijn bed hebben we aan die kant laten staan. Sindsdien kan hij zelf in slaap vallen zonder ons erbij en slaapt ook de hele nacht in zijn eigen bedje. Hij is er zelf ook supertrots op. En wat het nu precies geweest is? Misschien heeft hij door de nieuwe slaapplek beter zicht op de deur wat hij prettig vindt? Ziet hij precies een enge schaduw niet meer vanaf de nieuwe slaapplek? Is hij het 'ontwend' om ons naast zich te hebben omdat we dat niet deden toen zijn zus bij hem sliep (ze hebben in totaal zeker wel 3 weken samen geslapen) geen idee! Maar fijn is het wel
Correctie: als hij bang is uiteraard kijken wat je kunt doen om hem gerust te stellen. Een nachtlampje stelt mijn dochter ook altijd gerust. Maar als het echt uittesten is ben ik wel voor duidelijke grenzen stellen.
Slaapt hij overdag nog? Weet niet of dat kan überhaupt in Belgie omdat ze dan al naar school gaan? Bij die van mij (half jaar jonger) was het ook drama. Nu gestopt met overdag slapen en om 19.00 uur slaapt hij binnen een kwartier. Kan amper zn ogen open houden bij het verhaaltje...
Ik ga even algemeen antwoorden Hij gaat idd sinds januari naar school (begonnen met halve dagen, want hij had echt zijn middagdutje nog nodig. Zo’n volledige dag kon hij niet aan). Slapen doet hij nu soms nog overdag.. Als hij bij mijn mama is slaapt die soms wel 2u (‘wij krijgen hem echt niet wakker’). Hij is ook gewoon niet te houden, valt sowieso in slaap in de namiddag.. Nachtlampje geprobeerd maar hielp niet. We hebben wel een knuffelbeer die licht geeft in afwisselende kleuren en die tegelijkertijd rustige muziek van Bach/Beethoven etc speelt. De eerste dagen was dit een hit. Hij zet hem wel nog steeds op, maar kijkt dan regelmatig of we wel nog bij hem liggen of op de kamer zijn. We hebben ook een slaapwekker (vlinder), maar die geeft niet echt veel licht, hij is wel supertrots als hij die ‘te slapen kan leggen’ Ik heb al tegen mijn vriend gezegd dat hij volgens mij echt bang heeft. Sommige dagen zal hij mss wel testen, maar merendeel zie ik gewoon paniek op zijn gezicht. Ik wil er echt verder mee gaan, maar geen idee naar wie ik mij moet richten. De HA of een kinderarts? Mijn vriend staat hier niet volledig achter omdat hij denkt dat ze niet echt gaan kunnen helpen. Ik weet het gewoon echt niet meer en mijn moederhart breekt echt als ik hem dan zo bezig zie
Ik heb aan de bel getrokken bij de ha en ben toen doorgestuurd naar de kinderarts. Die heeft toen doorverwezen naar de slaapproblemen afdeling 0-18j in t ziekenhuis. Die zijn ook bij ons thuis geweest om te kijken hoe het ging enz.
Ik ga mijn HA eens bellen ivm dit probleem en eens kijken wat hij zegt. En hoe is het dan voor de rest verlopen?
Als ze geen gekke dingen vinden en ze denken dat jou aanpak kan werken bij jou kind kun je zelf kiezen of je 'ermee kunt leven' of dat je verder gaat met een plan van aanpak oid. Bij ons was het vooral mijn partner die twijfels kreeg bij onze aanpak doordat schoonfamilie allemaal heel hard riep "gewoon laten huilen!" "Hij geeft vanzelf een keer op" enz. Ze zijn bij ons thuis wezen kijken en hebben onze oudste geobserveerd, daaruit kwam dat hoe wij het deden helemaal zo gek niet was. Hij raakt echt in blinde paniek als je hem alleen liet en de deur dicht trok. Ook overgeven enz. De acceptatie dat t nu zo eenmaal was, en dat we t goed deden gaf veel rust, vooral bij mn partner. Wij hebben besloten om dan ook met het programma te stoppen en het op zn beloop te laten. Soms slaapt hij al om 7u. Vaak rond half 9. En soms is hij om 10u nog wakker. Jammer dan... De laatste maanden gaat het steeds beter, ik ben niet weer uren bezig met hem op bed leggen en kan nu zélfs weg gaan als hij nog wakker is.
Ja wel, dat zou voor ons mss ook een geruststelling zijn.. Op de duur twijfel je toch aan jezelf en je manier van aanpakken. Blij dat het weer beter bij jullie gaat.
Klopt dat hadden wij ook hoor, als je steeds van alle kanten hoort dat mensen het anders doen, op manieren waar ik niet achter sta maar die kids blijkbaar wel slapen.. tja.. Maar zoals bij alles, wat bij het ene kind werkt hoeft bij t ander niet te werken. Ik dacht ook dat ik gek werd, net zwanger en hij sliep weer vréselijk. Moeite met naar bed gaan. Elke nacht wakker en dan tussen ons in willen en draaien enz. Zeker toen ik steeds verder in de zw kwam en ik al heel slecht sliep, incl de hormonen trok ik het heel slecht. Je zou bijna zeggen " hij eruit of ik eruit!" Maar ineens ging het weer een stuk beter, en vlak voor ik beviel sliep hij ook ineens nachten door ( voor t eerst in zn leven) dus het word écht beter uiteindelijk! Succes!
Krijg je hem nog in een ledikant gepropt? Dat is veel meer geborgen en dan slapen ze soms wel. En het huilen wat hij doet, is dat overstuur huilen of boos huilen omdat hij alles wil behalve naar bed?
Denk wel dat dit kan, heeft lang op zijn kamer gestaan maar wou daar toen niet in.. Het huilen, meestal overstuur.. Hij lijkt toch bang te hebben, maar begrijp niet waarom
Hier hetzelfde verhaal gehad met onze derde en vierde. Dan denk je bij de eerste twee, nou zijn wij ff goed zeg. Allebei in eigen bed, doorslapen met 12 weken middagslaapje van 12 tot 2 en in bed voor 19:00. En toen kreeg mijn zus een zoon. Drama met slapen. Ook naar het ziekenhuis alles onderzocht. En zij hebben een slaap ritme proberen te creeën. Ik vond het alleen maar heel zielig. Moeder en vader mochten een week lang alleen op afgesproken tijden komen. Na het avond eten naar huis. En dan begint de slaaptraining. Steeds iets langer laten huilen. Zonder de veiligheid van de ouders of vaste verzorgers vond ik dit niet goed voelen. En toen wij. Onze derde precies hetzelfde, huilen huilen. Blinde paniek. Dan toch maar weer eens proberen even alleen te laten op de kamer. Ik was nog niet de trap af dan had ze al overgegeven. Dit heb ik met tussenpozen steeds weer geprobeerd en elke keer hetzelfde liedje. Toen hebben we het net als SweetL volledig losgelaten. Wel steeds geprobeerd in slaap te laten vallen in bed door bij haar te blijven. Als dat niet lukte en nu nog wel eens, ze is 5,5, dan maakt ze zelf al een “bedje” op de bank bij ons. En dan slaapt ze binnen twee tellen. De vierde hebben we zelfs geen poging weer gedaan om alleen in slaap te laten vallen, ik wacht tot hij zelf vraagt of hij net bed mag. Dit is tussen 8 en 10. De vijfde is nog maar 3 maand. Hem ga ik toch wel weer proberen zelf in slaap te vallen. Is als het lukt toch wel heel makkelijk. Maar we drijven niet door.
Het kan al een bepaalde schaduw binnen of buiten de kamer zijn, de manier waarop het gordijn beweegt, fantasie dat er monsters onder het bed zitten, het speelgoed wat er in het donker toch gevaarlijk echt uitziet...etc etc. Het kan zoveel zijn en het is zo lastig dat ze het nog niet goed kunnen uitleggen. Wij lijken het nu gevonden te hebben door zijn bedje aan de andere kant van de kamer te zetten (dat kun je altijd nog proberen, het schijnt wel vaker te helpen bij kinderen) en nu gaat hij zonder paniek zelf slapen en slaapt de hele nacht in eigen bed. En anders zou ik proberen het los te laten. Wij hebben ook een tijdje 'wanhopig' geprobeerd hem te laten slapen maar je kunt hem nu eenmaal niet in slaap dwingen. Hij doet het niet om jullie te pesten en slaapt heus in zn eigen bed tegen de tijd dat hij 18 is (zou wat zijn als hij dronken, na het stappen, nog even lekker tussenin komt gekropen ). Slaapt hij snel? Wat een geluk! Duurt het wat langer? Dan nog maar even beneden een bedje op de bank maken en zelf je ding doen (zover mogelijk je eigen programma's blijven kijken of nog wat rommelen in huis, hobbyen etc, het is tenslotte niet zijn happy hour met extra tekenfilms, limonade en snoepjes). Met een beetje geluk valt hij dan wel lekker in slaap met jullie dichtbij