Mijn biecht van vandaag. Is dat ik af en toe nog steeds een kort lontje heb na mn burn-out. Ik werd vandaag gebeld door 1 of andere callcenter trien. ‘Spreek ik met mw die en die’ ‘Ja daar spreekt u mee’ ‘Oh fijn. Heeft u tijd?’ En daarna zegt ze nog wat wat ik niet verstond. ‘Nou dat ligt er aan waar het over gaat.’ ‘Nou ik bel u want ik ben bladiebla van het bedrijf huppelepup (mijn energie leverancier).’ (Ik verstond het niet goed, zet het geluid van mn mobiel harder) ‘Wat zegt u?’ ‘Ik bel van bedrijf huppelepup want wij zijn alle klanten aan het nabellen om te kijken of de gegevens kloppen.’ Vond ik een raar verhaal. Maar ik denk, kijk wel wat ze vraagt. ‘Oke.’ Vervolgens zei ze weer iets wat ik niet verstond. En toen was ik er ineens helemaal klaar mee ook meteen. Dus ik zeg ‘Weet u, ik vind dit maar een vaag verhaal en ik versta er geen bal van!! Doei!!’ En heb zo opgehangen.
Onze dochter mag vandaag zo lang opblijven als ze zelf wil en mag beaen wat ze wil zien op de tv. Heeft ze Spirit opgezet, het nieuwe seizoen. Ik vind het stiekem zelf ook leuk om te kijken dus van mij mag ze een marathon houden
Hahaha dan biecht ik op dat ik callcenters niet eens de kans geef om hun verhaal te beginnen. En meteen al roep 'geen interesse, fijne dag'
Ik wil heel graag ergens in een topic reageren maar ik durf niet. Ben altijd nieuwsgierig of er meer mensen zijn die iets herkennen, en eens in de zo veel tijd zoek ik op bepaalde trefwoorden, maar er zijn vrijwel geen recente hits. Vraag me dus steeds af of er niemand is die het herkend, of net als ik er niet over praten. . maar nu loopt er dus een topic waar het bij zou passen, en ik zit al de hele avond te wachten tot iemand anders dat gaat aankaarten, omdat ik een te grote schijtert ben om het te doen. Lekker vage biecht zo, maar het is er in ieder geval uit.
Haha leuk he? We zijn van de bank naar bed verhuisd. Nu wil ze Bibi en Tina kijken helaas. Ik probeer nog een Spirit te promoten.
Ik heb net mijn blikje cola omgegooid en ben nu boos op mezelf omdat ik caffeine heb verspild. En uitgevallen naar vriend omdat hij niet opstond om een doekje te pakken, aangezien het opstaan bij mij wat langer duurt met dikke buik. Echt, waar ik me druk om kan maken de laatste tijd...
Hierbij biecht ik op dat ik ook nieuwsgierig ben Geen idee waar het over gaat, maar heel vaak denk je dat niemand zo denkt/doet als jij maar vaak valt het dan echt heel erg mee
Pfff ik ben echt niks waard in tijden van crises. Moest daarstraks 112 bellen omdat mijn dochter een koortsstuip had en in plaats van rustig en beheerst te blijven was ik alleen maar paniekerig aan het schreeuwen
Och maar dat is ook ontzettend heftig Neem het jezelf niet kwalijk!! Knuffel❤️ Hoe gaat het nou met de kleine meid? Heel veel sterkte en beterschap!
Dankjewel! Ze slaapt nu lekker bij ons op de kamer, dus hopelijk gaat het vanaf nu beter. Het was echt zó plotseling, ze was nog helemaal niet ziek. Ik neem het mezelf niet echt kwalijk maar ik baal er gewoon van. Ik wil het soort persoon zijn waar je wat aan hebt, niet degene die ofwel dichtslaat ofwel hysterisch gaat janken
Oh dat is echt verschrikkelijk om te zien. Ik had dat in februari ook met mijn zoon, zo eng! Was het niks ernstigs achteraf? Hoe gaat het nu?
Maar jouw zoontje is al wat ouder toch? Was dat wel ook een 'gewone' koortsstuip? Want die kunnen gelukkig verder geen kwaad. Waarschijnlijk kwam het bij haar door keelontsteking of bovenste luchtwegen of zo. En zo'n naar idee dat de kans groot is dat het nogmaals gebeurt. Zou het liefst haar nu nooit meer een moment alleen laten
Vroeger werd ik geregeld gebeld door callcenters. Totdat ik dus inderdaad geen tijd er meer voor nam. Eerst hing ik altijd gewoon op, zonder wat te zeggen, als ik hoorde dat het een callcenter was. Dat hielp, werd een tijd niet meer gebeld. Daarna begon het weer. Ophangen zonder wat te zeggen deed niks meer. Ze bleven bellen. Toen ben ik op een andere tactiek overgestapt. Als ze dan belden nam ik op maar zei ik niks. ‘Hallo met die en die, spreek ik met ..?’ ..... ‘Hallo?’ ..... ‘Mevrouw ....?’ .... ‘Bent u er? Hallo?’ .... En dan hingen ze op. Ik heb dat een keer of 8 gedaan en daarna ben ik nooit meer gebeld. Echt al een jaar of 2 niet meer. Tot vandaag dus. Maar ik hield er daarom geen rekening mee dat het weer zo een onzin verhaal was.
Lijkt mij vreselijk schrikken. En juist als het uit het niets komt, niet weet wat er aan de hand is, de oorzaak niet weet en het om je eigen kind gaat kan ik mij de paniek wel voorstellen. Veel beterschap!
Mijn zoon is 5, dus die moest inderdaad meteen naar de SEH. Omdat hij al zo verstandelijk beperkt is waren ze bang voor epilepsie, hersenschade, de hele toestand. Het was gelukkig niks. Maar dat je haar niet alleen durft te laten nu, dat herken ik wel. Ik heb de hele nacht op een matrasje naast hem gelegen, elke paar minuten checken of het nog goed ging. Zo eng.
Helaas heb je daar vaak zelf weinig over te zeggen hoe je reageert in zulke situaties. Dus neem het jezelf niet kwalijk hoor! En beterschap voor je dochtertje.