Kijk al 3 dagen uit naar vandaag en morgen. 2 dagen niets doen, niets hoeven. Maar weet nu al niet wat ik dan wel moet doen... Ben zo geen persoon om de hele dag op de bank te zitten en serie te kijken ofzo. Zo toch maar stiekem een wasje draaien, stofzuigen en dweilen
Ik kan mij er enorm om verbazen dat mensen een miskraam (wat heel verdrietig is natuurlijk!!!!) een vlinderkindje noemen of het zelfs een naam geven.
Ik denk oprecht dat je zoiets meegemaakt moet hebben om je dr een goede voorstelling van te maken. Ik noem het geen vlinderkindje, en het had ook geen naam. Maar ik vergeet het niet meer en benoem het ook nog wel.
Ik heb ook een miskraam gehad, dus heb het wel degelijk meegemaakt. Ik vergeet het ook niet. Maar ik vind de benoeming vlinderkindje echt iets voor een kindje dat is overleden, niet een embryo die gestopt is met groeien..
Ik heb net nav je bericht even de verpleegkundig specialist gebeld en dit ook voorgelegd. Slaapmedicatie is niet standaard, maar slaapproblemen is wel een bekende bijwerking. Ik wil eigenlijk geen slaapmiddel. De stap naar überhaupt medicijnen slikken, vond ik enorm en kan ik nog steeds moeilijk accepteren. Aan de andere kant, zou ik zo graag een nacht willen doorslapen. Misschien dat melatonine op recept een optie is? Of verlaging van mijn middagdosering? Ik word straks teruggebeld.
O bah jij hebt zo een baan dat als je beter bent je juist enorm veel werk in te halen hebt. Lijkt me zo erg! Als ik ziek ben neemt een ander mijn dienst over en als ik beter ben ga ik gewoon weer werken. Maar dat is helaas niet bij elke baan zo. Sterkte er maar mee!
Biecht: morgen is de grote dag. Voor het eerst een hele dag weg zonder mijn zoon. Ik ben nog nooit langer dan 2 uurtjes zonder mijn zoon geweest, en mijn zoon is nog nooit bewust zonder mij geweest. Hij blijft thuis bij mijn vriend (zijn vader) dus ik maak me geen zorgen. Maar toch vind ik het wel spannend. Vooral voor mij
Oh, ik duim heel erg dat de bijwerkingen afnemen dan. Het is toch best wel zooi op een bepaalde manier. Maar mensen realiseren zich niet dat je, juist omdat er zoveel bijwerkingen bij komen kijken, wel 10 keer nadenkt voordat je deze medicatie neemt... Het is zeker een ontzettende klote-opmerking en dat onbegrip zo'n pijn doet lijkt me alleen maar logisch. Als ouder krijg je daar inderdaad ook mee te maken, sowieso dingen als "Joh, ik geloof niet in ADHD, alle kinderen zijn wel eens druk. Al die stempeltjes tegenwoordig". En dan dat gezeik over de medicatie inderdaad: "oh, ik zou niet gauw voor Ritalin gaan, het schijnt dat voeding veel helpt!" Ik vind dat altijd lastig: mensen die denken dat je niks probeert ofzo. Ik had dat al toen ik in mijn tienerjaren chronische rugklachten had en mensen zeiden "oh, dan moet je mijn chiropractor/cesar-therapeut/blabla eens proberen". Maar met dit soort dingen is het extra pijnlijk. Nogmaals een dikke knuffel, en probeer bij zulke kortzichtige opmerkingen eraan te denken dat er ook mensen zijn die je juist heel goed snappen.
Scheelt misschien ook nog hoever je was? Kan me voorstellen dat er verschil zit tussen bij 4/5 weken of 12/13 weken. Even gegoogled, tot 16 weken heet het miskraam zag ik. Dan kan je het geslacht al zien en voelen. Dat is theoretisch beide een miskraam maar qua gevoel lijkt mij heel anders
Ik ben weer een weekje terug op werk, maar ik irriteer me dus dood aan dat beleefde 'hallo' van iedereen. Kom je binnen: goedemorgen allemaal! Loop je je kantoor in: hallo! Komt er iemand anders je kantoor in: hoi! Sta je bij het kopieerapparaat, komt er iemand langs: hey! Bij de pauze: hai! Echt uughhhh. Ik vind het zo nutteloos en dom. Van die mensen die je half vaag kent en dan moet je elke keer opkijken van je werk om zo'n nietszeggend "hoi" te zeggen.
Ik heb ritalin gebruikt, maar de effecten hiervan waren veel minder (de bijwerkingen overigens ook). Dex schijnt ook beter te werken bij adhd, waarbij de beweeglijkheid zeer sterk aanwezig is. Ik ben daarom geswitcht.
Ik heb ook jaren Ritalin geslikt (voor ADD) maar ben ermee gestopt omdat de bijwerkingen te heftig waren. Ben je nog zoekende naar de juiste dosis? Het verschilt heel erg per persoon hoe je op medicatie reageert. Ik begrijp heel goed waar he doorheen gaat. De opmerkingen van anderen herken ik ook. Oa. Het afvallen en het commentaar daarop
Het ligt er in mijn ogen wel aan met hoeveel weken het is. Bij een vriendin van mij is het kindje in de buik overleden met 21wkn. Haar familie blijft dit een miskraam noemen. Dat vind ik toch wel erg pijnlijk. En ze hebben dit kindje idd ook een naam gegeven. In mijn ogen terecht.
@marb er is inderdaad veel onwetendheid, maar ook dommigheid. Zodra ik met mensen in discussie ga, zijn ze ook snel uitgekletst. Er wordt wat geroepen, maar de meesten hebben überhaupt nog nooit een serieus onderzoek gelezen of weten wat er überhaupt gebeurt in de hersenen van iemand met adhd. Bij het woord dopamine kijken ze al glazig, maar ze weten wel precies hoe je het kan ‘genezen’. Ze hebben ergens wat gehoord of een of ander niet onderbouwd blogje gelezen . Helpt het bij jouw dochter? Sinds wanneer gebruikt ze het? Hoe ga jij om met zulke opmerkingen? Lijkt mij extra pijnlijk als het om je kind gaat.
Ik snap jouw denkwijze wel.. ergens denk ik het ook.. maar kan mij wel indenken dat het voor sommigen heftiger aanvoelt dan voor bijv jou en mij.. Bij mij zou het na 12 weken een vlinderkindje worden denk ik..
Hopelijk gaan de bijwerkingen snel over dan. Lijkt me echt niet grappig als je met toch al tekort aan concentratie ook nog eens een stapel werk moet verwerken als je weer gaat werken.
Ik kan je zeggen, ja dat word gewoon.... Mijn oudste zoontje is om de week hier/bij zn vader En ondanks dat er vaak dingen zijn dat ik het jammer vind dat ie er niet is went het wel en heel soms vind ik het zelfs even lekker
Nee dat is zeker waar! Na 20 weken vind ik het ook echt een kindje! Ah nee dat vind ik ook echt niet kunnen, dat is inderdaad in mijn ogen ook echt een overleden kindje! Mijn post ging inderdaad over een miskraam van 3-6 weken..
Dat ik nou niet weet of ik kwaad, geschokt of verdrietig ben. Of me aanstel Gisteren heeft, volgens mijn dochter, een andere moeder (wat mij betreft die titel niet meer waardig, maar goed emoties enzo) mijn kind tussen de benen van haar dochter op de grond van de auto vervoerd. Want anders zou de politie het zien dat ze teveel kinderen in de auto had en allemaal niet in de gordel.. Ik heb dochter maar nog een keer duidelijk gemaakt dat ze dan niet bij een ander in de auto moet stappen en dat ze mij dan moet bellen zodat ik haar op kan halen. Echt ik zat vannacht scenario’s te bedenken..