Mijn man hoeft echt niet thuis te zijn als ik ziek ben. Ik heb best vaak hele erge migraine, maar noway dat ik verwacht dat hij thuis komt. Hij belt dan altijd wel om te vragen hoe het gaat, maar met migraine is dat niet zo handig.
Misschien dat het toch fijn is om het wel thuis te hebben, gewoon als je heel erg toe bent aan een goede nacht slaap. En ik snap ook wel dat het een hele grote stap is om überhaupt medicatie te moeten slikken, we willen het het liefst zelf oplossen, maar gelukkig is het er wel. En als je je er beter door voelt is dat alleen maar goed toch?
Omdat het 4 uur was toen ik het postte Arachnofobie uiteraard *smiley die met hoofd tegen de muur slaat*
Ben jij mijn verpleegkundige ? Zij zei net exact hetzelfde. Ik ga nu eerst mijn dosering aanpassen, maar vanwege het weekend wel slaapmedicatie achter de hand.
Oké niet zomaar bijwerkingen die je kunt negeren. Het ene negatieve lijkt dan te vervangen voor het andere, ik krijg eind sept een onderzoek naar ADHD. Wil evt ook wat uitgebreider als dat nodig is, nu is elke zwaar, maar als ik zo die bijwerkingen lees. Ik weeg nu 50 kilo. Gejaagd gevoel heb ik nu ook vaak, afwachten dus maar. Voor hetzelfde geldt vinden ze niets.
Precies. Toen mijn vrouw vorige week met mijn dochter thuis was en ze ineens alleen nog maar aan het overgeven was, ging ik echt wel naar huis toch! Maar het hangt ook nog van je werkgever af, ik kan daar aparte uren voor opnemen.
Hierbij biecht ik op dat ik wel gek geworden lijk. Ik denk dat ik nog een kindje wil. Nee, ik denk het niet. Ik wil nog een kindje. Dan maar HG. Dan maar aanpoten 9 maanden lang voor zoiets moois ervoor terug. Echt niet goed snik hoor. Ben aan een pre-midlife crisis begonnen geloof ik dus ik ga dit nog maar even niet tegen mijn man zeggen.
Ligt eraan hoe ziek iemand is en of de kinderen thuis zijn. Ik heb een keer een flinke keelontsteking gehad (bleek een paar dagen later bacterieel en had echt antibiotica nodig, maar wist ik veel ) en ik kon echt niets meer. Maar ik was eigenwijs en te trots, dus ik lag zo ongeveer knock out te rillen onder de dekens in bed terwijl mijn huilbaby naast me in de wieg lag te huilen. Weet niet of dat nou zo slim is geweest...
@Treez hoop dat je je snel beter voelt! En dan maar even een extra pilletje om deze eerste tijd door te komen, als alles straks goed is ingesteld en je lichaam eraan gewend is ben je gewoon een verbeterde versie van jezelf!
Herkenbaar, ik heb ook de neiging pas aan de bel te trekken als het echt niet meer gaat maar dat is niet handig als je verantwoordelijk bent voor jonge kinderen.
Nee niet echt. Maar iedereen reageert anders. Sommige hebben nauwelijks last van bijwerkingen, hopelijk ben jij daar 1 van Het opgejaagde gevoel heb ik nu ook maar het zit in mijn hoofd, met de medicatie ging het in mijn lijf zitten. Rusteloos, moest constant wat gaan doen. Ook omdat het zo stil was in mijn hoofd en dat is soms best eng. Ik begon met 55 kilo. Voor mijn lengte (160cm) was dat goed, tikkie mollig. Met de medicatie dus 12 kilo afgevallen en ik werd daar heel ongelukkig van. Naast de lichamelijke klachten kreeg ik ook veel opmerkingen waardoor ik wou aankomen. Na de medicatie heb ik dat kunnen opkrikken naar 48 kilo en daar zit ik nu nog. Ik voel me nu goed en ik vind mijzelf slank mooier dan mollig dus dat voordeel heb ik.
Hangt van de werkgever af inderdaad. Mijn vriend heeft ook een flexibele baan, kan evt vanuit huis werken of savonds wanneer nodig. Dus dat is fijn
Fijn dat je het toch hebt gekregen. Ik vind het jammer dat, al slik ik zelf geen medicatie, dat veel toch een gevoel van schaamte/ falen hebben omdat ze iets voorgeschreven hebben gekregen. Hopelijk kun je weer even een nachtje goed slapen, daar knap je vaak zo van op.
Ik biecht op dat ik vanochtend werkontwijkend gedrag heb vertoond door naar geboortekaartjes te kijken terwijl ik deze maand nog niet eens mijn eisprong heb gehad, laat staan mogelijk zwanger ben
Laat je ook niet afschrikken door onze verhalen. De kans is reeel dat de bijwerkingen bij mij binnen een paar weken over zijn. Soms heb je echt pech, maar dat is zeker niet standaard. Zonder medicatie voel ik mij opgejaagd en met medicatie voel ik mij juist rustiger. Niet alleen in mijn hoofd, maar ook in mijn lijf. De medicatie zorgt ervoor dat er meer dopamine beschikbaar is (mensen met adhd hebben een relatief tekort aan dopamine) en hierdoor ontstaat er meer remmingen op je denken (minder druk in mijn hoofd en betere concentratie), doen (minder impulsief, minder beweeglijk) en emoties (gelijkmatiger stemming). Gevolg is beter functioneren op alle vlakken en dat effect merk je direct. Soms is het ook gewoon zoeken naar de juiste medicatie en dosering. Heel veel succes met je onderzoek. Bij sommige instanties testen ze ook je concentratie, impulsiviteit en lichamelijke activiteit met en zonder medicatie. Dat is op zich wel een aanrader, omdat je direct weet of dit voor jou werkt.
Je hebt helemaal gelijk ‘de schaamte /gevoel’ van falen is ook stom. Ik vind het zelf ook niet nodig (en toch ervaar ik het vaak wel zo).
Ik snap best dat je niet zomaar van je werk kan blijven als je partner ziek is. Tenminste, bij een hoop werkgevers niet. Maar t gaat meer om hoe hij doet. En ja, hij kan een paar uur opnemen om eerder naar huis te komen zodat ik kan rusten. Ik heb 2 kleine kinderen, en zonder ziek zijn vind ik dat al pittig. Daarnaast gaan we zondag op vakantie en zou t fijn zijn als ik uitgeziekt ben dan Dus ja, het kan wel. En nee, hij doet het niet. Ik vroeg het nooit en moest half dood gaan eer ik t vroeg. Ik ben daar makkelijker in geworden sinds de laatste keer toen ik ontzettend ziek was, hoogzwanger en een kleine dreumes had. En sorry, maar je partner mag best meehelpen om opvang voor je kinderen te regelen als er iets is? Vind dat mannen er altijd zo makkelijk mee zijn en t op de vrouw afschuiven. Als ze zelf ziek zijn dan kunnen ze ineens niks.
Jeej een soulmate! Ik erger me ongelooflijk aan het verplichtte goedemorgen en goedenavond. Dan ben ik geconcentreerd aan het werk en krijg ik een halve hartverzakking. En ik vind het ook ontzettend vervelend om iedereen te moeten storen. Op mijn werk heb ik nu als compromis dat ik vanaf de gang goedemorgen of fijne avond roep. Dat scheelt al.
Ik doe/deed dit dus niet/zo min mogelijk omdat ik het ook re-te irritant vind. Ben ik er serieus een keer op aangesproken door iemand. Dat ik ongeïnteresseerd was en dat ze de indruk had dat ik haar niet aardig vond omdat ik bij het kopieerapparaat de koffiemachine etc. niet voor de 4e, 6e en 10e keer op een dag hallo zei. shoot me hoor.
Oh vreselijk, ik krijg gewoon plaatsvervangende kriebels van je verhaal Vooral dat het zó vaak moet! Of elke keer als je pauze hebt en je loopt tegelijkertijd met je collega's weg, en je houdt drie keer een deur open: "dankjewel, dankjewel, dankjewel." Echt grrrr.