Wat fijn om hier zoveel herkenning te lezen! Ik vond de babytijd van mijn dochter echt zo vreselijk ook. Fijn om zulke herkenbare verhalen te lezen. Maar vreselijk voor de kinderen in dit verhaal. Bah
@Nina Sanders als je eenmaal in een psychose zit, kun je zelf niet meer het knopje vinden om terug te gaan.. helaas.. het is vreselijk dat deze vrouw zelf niet eerder aan de bel heeft getrokken dat het niet goed ging.. of dat er juist te weinig op is gereageerd.. want vaak worden depressies en pnd zo enorm onderschat en “moet je je maar niet aanstellen, en elke moeder heeft het zwaar”.. arme kindjes..
Het is interessant om jullie ervaringen te lezen omdat ik er zo mijlenver van af sta. Maar ik vraag me dan wel af: merkt de man dan helemaal niets van wat er gaande is? Want dat lijkt zo in dit verhaal?
@Maddie ik denk niet dat dit met onze gezondheidszorg te maken heeft. Als dit vaker in België gebeurt dan in Nederland (wat me wel wat verbaast eigenlijk), heeft dit mss er eerder mee te maken dat wij Belgen nogal snel dingen voor onszelf houden en niet zo open en vrij spreken zoals Nederlanders? En we zijn terughoudender waardoor we minder snel hulp zoeken? Of misschien leeft er bij ons nog meer een taboe rond het consulteren van psychologen?
@Mila27 idd. Ik kan hier goed ziek van worden. Maar het gebeurt. Dat is zó klote gewoon. Ik heb afgelopen nacht zelfs gedroomd over de dood. Getsie
Zelf denk ik ook dat hier mogelijk sprake is van postnatale depressie en psychose. Kijk, een moeder die haar 3 kinderen vermoord omdat haar vent vreemdgaat, hij bij haar weg gaat en omdat er veel schulden zijn bijvoorbeeld kan ik ook geen enkel begrip voor opbrengen en maakt mij vreselijk pissig. Maar mocht deze vrouw in een psychose zijn beland dan zijn er echt alleen maar verliezers. Dan heeft ze niet gehandeld uit zwakte, maar omdat ze volledig buiten de realiteit leeft. Dit zijn de mensen die vaak volledig ontoerekeningsvatbaar worden verklaard. Mensen die niet weten wat een psychose is kunnen zich echt in de verste verte niet voorstellen wat er dan in een hoofd gebeurd. Niet voor niets dat er een tijd geleden een bus was waar je in kon om zelf een nagebootste psychose te ervaren. Dat was om begrip te kweken voor mensen die hiermee te maken hebben. Google maar eens op psychose bus of psychosesimulator.
Precies dit! In een psychose weet je écht niet meer wat je doet. Iemand wel eens de film de gelukkige huisvrouw ook gekeken? Van die bus ken ik trouwens niet! Wat ontzettend interessant
Ik heb mijn twee kleintjes kort op elkaar. Mijn dochter was een roze wolk. Mijn zoon een donderwolk met hele zwarte randen. Ik ben heel dicht bij een pnd geweest. Ik heb met zijn zoveelste huilbui ook boven zijn bed gestaan en in mij hoofd hem zwaar door elkaar gerammeld. (Shaken baby). Of ook regelmatig de gedachte gehad om hem iets aan te doen zodat hij maar stopte. Gelukkig kon ik steeds op tijd weg stappen. Maar als ik dat 1 keer niet had kunnen doen ik zou er niet aan willen denken. Ik kan nu nog steeds huilen om die gedachten. Gelukkig is hij met 9 maanden gestopt met zo veel huilen en heeft hij af en toe in zijn slaap nog een huil moment. Maar bepaalde geluiden vanuit hem kan mijn bloed nog steeds doen koken omdat ik terug ga naar die eerste 9 maanden. Nu kan ik even iets anders gaan doen en hem even negeren toen lukte mij dat echt niet. Ik vind het erg om te lezen dat dit als een zwakte wordt gezien. Dat is het niet. En doet pijn om zoiets te lezen je voelt jezelf al falen en krijg je nog even zoiets te lezen. En op de vraag heeft de man dit dan niet door. Niet als de man veel werkt en zeer weinig thuis is. Gelukkig had mijn man het wel door en hebben we veel gepraat. Ik ben gaan slapen met oordoppen zodat ik mijn rust kreeg. En sindsdien gaat het steeds beter.
Daar moet je gewoon snel overheen lezen. Je bent/was niet zwak! Je was ziek. Een gebroken been noemen we ook geen zwakte. Goed van je dat het nu steeds beter gaat! En schaam je niet als je hier ooit nog eens met een proffecional over wil praten. Ik heb mijn dochter ook weleens 's nachts beneden in de box gelegd en mijzelf in de badkamer opgesloten omdat ik bang was dat ik haar wat aan ging doen. Zo' 'n vreselijk gevoel. Gelukkig hebben we nu een hele goede fijne band en is ze juist heel graag bij mij. Dat heeft wel 1,5 jaar geduurd denk ik.
Een oud-collega van mij heeft een post partum psychose gehad. Ik denk dat die ook een flinke trap na krijgt als ze zou lezen dat ze gewoon even sterk had moeten zijn. Zij heeft namelijk daadwerkelijk haar baby omgebracht. Ze is ermee in de auto gestapt, de polder ingereden en heeft het kindje in de sloot gelegd. Daarna is ze naar een grote supermarkt gegaan en heeft een paar kleine boodschappen gedaan. Toen ze terugkwam bij de auto, werd ze weer helder en was ze haar baby kwijt. Ze kom zich totaal niet herinneren wat er was gebeurd, alleen dat ze mét baby van huis was vertrokken, en dacht dat ze de baby per ongeluk in de auto had laten zitten. Maar daar zat geen baby meer in. Dus ze is in paniek en verward naar het politiebureau gegaan, met de mededeling dat iemand haar baby had meegenomen uit de auto. Dat was het meest voor de hand liggende scenario voor haar op dat moment. Na uren praten, kwamen er flarden terug van waar ze verder was geweest. En hebben ze het dode kindje gevonden in het water. Zij heeft nooit meer kinderen durven krijgen. Werd uitgekotst door het hele dorp, want ze "heeft haar kind vermoord". Terwijl de mensen die haar echt kennen, ook meteen zeiden dat zij nooit bewust zoiets zou hebben gedaan. Haar man vond wel dat ze af en toe raar deed of wat in de war was, maar heeft daar verder niks mee gedaan. Ze zijn een tijd na het gebeuren gescheiden. Maar goed, zij moet nog elke dag leven met de wetenschap dat ze haar kindje heeft verdronken. Ze is na de geboorte van mijn dochter hier op kraamvisite geweest en dat soort dingen maakt de pijn weer even heel rauw en vers, zei ze. En zij is ook de eerste die me waarschuwde om hulp te zoeken zodra ik merkte dat ik me niet mezelf voelde.
Wat een vreselijk verhaal, ik heb ontzettend te doen met je vriendin. En on topic; ook met de moeder, vader en kindjes in Belgie, wat een hel. Hier ook een bevriende collega die een post partum psychose heeft gehad bij haar eerste zoon. Je leeft totaal buiten de realiteit. Ze sliep niet meer, had geen besef meer van de tijd, maar er was voor buitenstaanders niks geks met haar aan de hand. Haar oplettende man merkte na de geboorte dat zijn vrouw anders uit haar ogen keek en heeft meteen aan de bel getrokken. Het is met intensieve thuisbegeleiding en medicatie goed gekomen, maar ze geeft zelf aan dat het vreselijk eng is dat je hersenen zo met je aan de haal kunnen gaan. Bij haar volgende twee zwangerschappen heeft ze al tijdens de zwangerschap uit voorzorg medicatie gehad. Het is een van de liefste en zorgzaamste moeders die ik ken.
Mensen die dat zeggen hebben geen idee wat is om een (postnatele) depressie te hebben en voor buitenstaanders is het dan makkelijk veroordelen... En dat zal nooit veranderen helaas
Ik word altijd behoorlijk boos als mensen psychische ziekten afdoen als 'moet maar even doorbijten'. Als ik een blindedarmontsteking krijg zal niemand mij vertellen dat ik 'gewoon sterk moet zijn'. Waarom dan wel met een psychose? Ik ben ongelooflijk blij en dankbaar dat ik, ondanks een depressie in mijn verleden en dus een verhoogd risico, nooit een PPD of PPP heb gehad. Maar in mijn ogen is dat omdat ik geluk heb gehad, niet omdat ik sterker was dan iemand anders.
Het verschil is alleen dat je in een psychose NIET je eigen persoon bent. In een psychose heb je geen controle over je gedrag. Een psychose is ook geen zwakte of een keuze, maar iets dat je overkomt en wat je zelf amper/niet merkt. Het is dus vooral te hopen dat je omgeving het doorheeft en handelt. Neemt niet weg dat de consequenties soms zeer ernstig zijn. Dat lijkt me voor iemand die het overkomt nog tig maal erger dan voor anderen... Het lijkt me afschuwelijk als je zo iets overkomt...ik weet niet wat ik dan zou doen (of eigenlijk weet ik het wel...). Het is te hopen dat het nooit gebeurt (een psychose in het algemeen dus). Kan natuurlijk ook nog dat er iets totaal anders aan ten grondslag ligt. Hopelijk blijkt uit onderzoek wat het is geweest dat haar hier toe aanzette...
Wat intens verdrietig... [Bieke van het perfecte gezinsplaatje zit nu vast voor moord] http://va.newsrepublic.net/s/mYdvpm
Nieuwe update in het verhaal van dit vreselijke voorval. https://www.telegraaf.nl/nieuws/2501385/bieke-ik-wou-dat-ik-de-klok-kon-terugdraaien
Ik ben verbijsterd. Maar veel vrouwen hebben t dus pnd. Miss is t een goed idee vrouwen beter op te volgen ipv alleen maar een week miss na 6 weken weer zien en kijken hoe t gaat met moeder en kind. Miss wel een gekke gedachte hoor. Maar ja meestal is er wel contact met t consultatie buro toch want tegenwoordig krijgen ze al vroeg ern prikje de babys.
Ook steeds meer kinderen krijgen geen prikje. En het CB ziet het ook niet. In de eerste 8 weken maar 2 hooguit 3 keer. Die hebben niets in de gaten.
Ik zeg ook ik weet ook niet wat moet veranderen miss hebben de dames die zelf een pnd hebben gehad een idee wat er moet veranderen?