Ja schelden als in een scheldwoord gebruiken wel, maar niet je kind uitschelden. En er onverzorgd bijlopen bijvoorbeeld in een slobber broek omdat het weekend is vind ik geen slechte verzorging als een kind gezond en genoeg te eten krijgt, schoon is, tanden poetst, kleding heeft en een goede slaapplek enz.
Mijn dochter zou het mishandeling noemen als ze haar gescheurde spijkerbroek niet meer aan mocht Ik ga verder even nadenken over de vraag, sommige dingen (slaan/schoppen, kleineren, schelden, gooien met spullen) vind ik wel echt onder mishandeling vallen, anderen weer afhankelijk van de context.
op vakantie heb ik deze zomer in Legoland Duitsland 2x gezien hoe een ouder zijn kind sloeg in het openbaar... een portugese moeder die haar zoon van ongeveer 10 een oorvijg gaf in de rij vlak voor ons En nog een zuid-europese vader die zijn tienerzoon op zijn wang sloeg Mijn keus zal het niet zijn, maar het is nog niet zo lang geleden dat dit in Nederland ook nog geaccepteerd was. Mijn moeder vertelde me altijd hoe ze door haar juf met een stok werd geslagen omdat ze linkshandig was Het is tijdsbepaald, cultureel bepaald... wat is de grens voor kindermishandeling? Ik zou zeggen: als degene die voor jou moet zorgen structureel niet in jouw belang handelt.
Niet perse als reactie op jouw post hoor, maar waarom zou fysiek geweld erger zijn dan emotioneel geweld? Ik heb beide ervaren....het laat allebei littekens na. Fysiek geweld heeft ook z’n emotionele weerslag (natuurlijk). Mijn ervaring (en dat is puur die van mij) is dat ik het emotionele gevolg van fysiek geweld redelijk heb kunnen bijdraaien (en verwerken). Terwijl de emotionele mishandeling veel dieper gaat bij mij. en Je hoort nogal eens dat dit ook veel geleidelijker gaat. Natuurlijk verschilt dit per persoon. Ik vind ze allebei daarom even schadelijk (en zorgelijk!) en niet de een erger dan de ander. Gepest worden (emotioneel gebied) is net zo goed traumatiserend als in elkaar geslagen worden. Allebei hebben ze gevolgen voor de persoon in kwestie. Misschien vind ik emotioneel geweld toch nog wel zwaarder wegen...dit laat namelijk geen fysieke sporen na, terwijl een blauw oog iedereen kan zien. Maar als je ze op een weegschaal legt zijn ze beide even erg.
Wat wil je met dit topic? Een rechtvaardiging van je eigen gedrag of wil je onze instemming omdat je denkt dat een ander zijn kinderen mishandeld? Wellicht kun je dan beter bellen naar “veilig thuis” oid?
Een keer schelden of kleineren oid vind ik geen mishandeling. Een keer schoppen of slaan wel. En ja structurele mentale mishandeling is net zo erg als fysieke mishandeling. Ik denk dat velen hier wel eens tegen hun kind mopperen ‘gedraag je nu eens niet als een baby’ dat is al kleineren maar verre van mishandeling
Met kleineren ben je iemands zelfvertrouwen aan het afbreken. Of je het mishandeling wil noemen of niet, het is bepaald niet helpend voor een kind, in tegendeel.
Als dit in een opsomming van zaken is die in iemand thuissituatie voorkomen zou ik wel durven te stellen dat er sprake is van mishandeling en verwaarlozing. Maar als losstaande feiten vind ik het lastig om aan te geven of er sprake is van mishandeling of niet zonder de context van de situatie. Zo ben ik in mijn jeugd weleens geslagen door mijn ouders, maar ik heb dit nooit ervaren als mishandeling. Mijn oudste is altijd buiten en maakt al zijn broeken binnen 2 weken kapot maar wordt echt niet verwaarloosd of mishandeld.
Klopt maar is dit meteen mishandeling? Nee waarschijnlijk frustraties en onmacht vd ouders. Waar denk ik iedereen wel eens last van heeft. Ik wel iig met de driftbuien die mijn dochtertje van mij heeft geërfd
Dat ligt eraan, als je dit regelmatig doet wel denk ik. Iemands zelfvertrouwen afbreken door hem steeds te kleineren, dat vind ik wel psychosche mishandeling. En een tegenargument als frustratie en onmacht gebruiken helpt dan niet.... ik denk dat die dingen juist heel vaak ten grondslag liggen aan de mishandeling van kinderen door hun ouders. Ik zeg niet dat jij je kind mishandelt, daar weet ik niks van. Ik hoop dat je dat niet leest in mijn reactie.
Maar dat zei @zonnetje2015 toch ook? «Een keertje» kleineren doet iedereen wel eens, dat is niet meteen mishandeling. Regelmatig uiteraard wel.
Ik wil zien waar de grens ligt bij de meeste, het is duidelijk dat bepaalde punten in mijn lijstje echt een no go is. Ik had een discussie met iemand over een van die punten, diegene geeft advies bij veilig thuis en vond dat het niet alarmerend was terwijl mijn gevoel toch wel behoorlijk anders is. Nu ga ik kijken waar het dan wel gemeld kan worden... En nee het rechtvaardige van mijn eigen gedrag hoef ik gelukkig hier niet in!
In dit soort dingen speelt je eigen gevoel vaak ook een grote rol. Iedereen zal wellicht ooit een keer iets doen waarvan je achteraf denkt oké dat was niet heel handig, je jezelf hoogstwaarschijnlijk ook schuldig zal voelen en je beseft dat je op dit punt eerder even een stapje terug moet zetten om de rust te kunnen bewaren. Zeker met puberende kinderen zal die grens bij je als ouder echt wel ooit opgezocht worden. Ik ben heel gevoelig in de rechtvaardigheid van kinderen en ouderen, beide doelgroepen zijn wat zwakkere doelgroepen die niet weg kunnen komen met bepaald gedrag, ik wilde zien of ik in mijn gevoel van rechtvaardigheid aan het ‘doordraven’ ben of dat mijn gevoel wel correct is. Mijn voelsprieten staan ten alle tijden volledig uit. Ik zie als een kind met tranen in de ogen loopt, teruggetrokken is, de schouders laat zakken enz. Niet alleen bij kinderen ook bij volwassenen zie ik dat echter kun je een volwassenen zelf helpen indien mogelijk (uit de situatie halen) met kinderen is dat net wat lastiger blijkt wel. Ook dat frustreert me want ze zijn nou juist zo kwetsbaar...
Haha nee hoor en zoals je in mijn eerdere reacties kunt lezen ben ii t met je eens dat dut structureel echt niet oké is. En nee ik lees niet dat je zou suggereren dat ik niet goed ben voor mn kind. Wij houden juist van de richtlijnen van onvoorwaardelijke opvoeding. Maar ook ik heb af en toe een momentje dat ii tot 100 moet tellen
Ik vind de meeste dingen in de poll echt niet kunnen zelf als kind had ik al heb bovenstaande behalve de oppas (Dat had misschien nog leuk geweest) meegemaakt en heb me als kind zijn de nooit veilig gevoelt , Maar ik kan wel begrijpen als je 1 keer per jaar een beetje uit je slof schiet maar zie altijd in dat je fout ben en ga niet door alsof er niks is gebeurt of zeg vooral niet dat iemand anders schuldig is aan jou overdreven gedrag.