Mijn vriend zou met de kinderen naar 'de speeltuin' gaan gisteren. Eindstand zit hij met 2 blije kinderen op schoot een pretpark te bouwen. Biecht van vandaag. Ik ben vroeg naar bed gegaan en heb er al een halve nacht slaap op zitten. Ik voel me nu niet meer moe genoeg om terug naar bed te gaan. Ik twijfel of ik het nog ga proberen of dat ik het gordijn af ga maken in alle rust (waar ik overdag niet aan toe komt).
Dat herken ik wel. Ik werk ook nagenoeg alles thuis, al mijn team-collega's zitten in het buitenland. Ik merk vooral dat ik jaloers ben op anderen die zo even kunnen langslopen bij een collega om te sparren of advies te vragen. Bij mij ligt die drempel vrij hoog om te bellen, waar door ik soms ook (naar mijn eigen idee) te lang aanmodder voor ik om hulp vraag of een knoop doorhak. Of gewoon even een praatje tussendoor kunnen maken om je hoofd leeg te maken. Ik ben daarom eens gaan rondkijken wie binnen mijn kennissenkring (schoolplein/sport) een eigen kantoor in de buurt heeft. Nu iemand gevonden die met veel zzp'ers op kantoor werkt en waar ik zo af en toe een bureau mag 'lenen' en kan aanschuiven aan de lunchtafel. Erg fijn! Misschien is dat een idee voor je? En je hebt ook vaak van die flexkantoren die je per dagdeel kan huren he? (als jij je baas kan overtuigen dat je daardoor veel beter/efficienter je werk kunt doen, of meer kunt groeien, kan je de kosten misschien zelfs op voeren?)
Dat we vandaag 3 feestjes hebben en ik dat zo vreselijk vind. Mijn sociale gedeelte is na 1 verjaardag al op
Dat ik mijn man maar een lui mens vind en dat ik kwaad ben omdat hij niet eens een flesje wilde maken net (terwijl trap lopen voor mij best redelijk gaat, maar nog lang duurt en soms pijnlijk is). Maar hij is zoooooo moe (hij heeft geslapen van middernacht tot zojuist, ik ben er drie keer uit geweest, voor baby én peuter... Ik ben echt gek op hem hoor en hij is een super vader, maar mocht ik iets aan hem mogen veranderen is het dat eeuwige luie gedoe! Dat onderdeel wil ik zó inruilen!
Sorry, maar jouw man verdiend een schop het bed uit. Wat een aansteller zeg. Jij hebt pas een grote operatie gehad waar je van moet herstellen.
Ik ben zo opgelucht. Ik heb voor het eerst van mijn leven een slaappil gebruikt en ik heb zes uur achter elkaar doorgeslapen. Daarna nog twee uurtjes wat korte slaapjes. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit zo lang achter elkaar heb geslapen. Ik vond die pil doodeng, omdat ik zo stom was geweest om te googlen naar ervaringen. Vooral heel veel enge ervaringen van mensen met hallucinaties en gekke dingen doen in hun slaap. Vannacht geen kaboutertje gezien en heerlijk geslapen. En jullie bedankt lieve meiden, dat jullie eergisteren naar me wilden luisteren /lezen.
Wat fijn! Zolang ik je je aan de dosering hoid gebeuren er geen gekke dingen lijkt me. Wat bij n.m. mij al helpt is melatonine innemen, is een lichaamseigen stof dus minder eng, werkt minder hoed dan een slaappil maar ik word er uitgeruster door wakker
Mijn man is ook zo lui en altijd zooo moe! Ik moet al weken om de 2 uur uit bed voor een voeding. Maar na 8 uur slaap is hij nog niet vooruit te branden, en vraagt dan wie eruit gaat voor de oudste in de ochtend .
Pfff eigenlijk ben ik blij met enige herkenning... ik word er echt stapelgek van. Vandaag vindt hij het ook nog leuk om mij de schuld te geven ‘want we waren zo hard aan het praten vanmorgen’.
Tja ik ben eraan gewend geraakt, hij geeft ook de kinderen de schuld dat hij vaak moe is. Maar voor we kinderen hadden was hij ook al zo... lang in bed blijven, en voor de tv hangen. Wel doet hij veel met de kinderen hoor maar er hoeft maar ergens een moment te zijn en je vind hem op de bank
Dit voelt als een van de langste dagen van mijn leven... superslecht geslapen en mijn zieke uk was om 5.10 wakker, en sindsdien nog maar 45 min geslapen..... ik klaag wat nu, maar ukkie is super hangerig, wil niks behalve aan je plakken etc..... geen rust.... en dat kan ik zo goed gebruiken nu....
Ja ik kan er ook slecht tegen. Maar kan er maar beter mee leren omgaan aangezien hij niet veranderd. Hij doet wel veel met de kinderen hoor en ik kan ook wel eens uitslapen, maar liever doe ik dat niet. Als ik uit kan slapen gaat hij daarna alsnog 2 uur slapen, dat vind ik zonde van onze dag.
Hier ook een luie echtgenoot. Maar ik ga echt niet mee hoor in dat luie gedrag. Toen ik nog elke nacht moest voeden vroeg hij op zaterdagavond ook wel eens wie er de volgende ochtend uit mocht slapen. Dan gaf ik hem gewoon “de blik” en wist hij genoeg. Of ik ging gewoon hard lachen, hahahaha grapjas! Snapt hij ook . Verder is ie superlief hoor en ook echt niet te beroerd om dingen te doen, maar meestal niet uit zichzelf. Nu hebben we een afspraak die neerkomt op “ik vraag, hij draait” en zonder gezucht en rollende ogen. Prima afspraak.
Mijn ex heeft na ruim 3 maanden afwezigheid besloten dat hij de kinderen nu weer wil zien. Ik weet dat ik bij wet verplicht ben om het toe te laten, maar er is zo veel weer naar boven gekomen in zijn afwezigheid dat ik het nu niet meer aandurf om mijn kinderen mee te geven. Juridisch gezien kan ik niks meer, de omgang is al van 2 weekenden naar 1 middag per maand gegaan, dus hij heeft echt al de meest minimale omgangsrechten nog over omdat de rest in voorgaande rechtzaken al is beperkt door zijn gedrag. Het is zo krom, kinderen hebben recht op hun vader, maar de emotionele schade die ze oplopen door die stomme wet wordt gemakshalve even vergeten. Ik wou dat ik mocht weigeren. Ik wou dat hij echt verdween en nooit meer terug kwam. Ik wou dat mijn kinderen de rust hadden en weten waar ze aan toe zijn, in plaats van iedere paar maanden valse hoop wordt gegeven op een vader die genoeg om ze gaf om eens een keer een f*cking mailtje van ze te beantwoorden of te komen kijken naar een kijkdag op school of sport. Ik ben zo boos, zo verdrietig, en ik kan niet anders dan ze dit wéer aan te doen, omdat het nou eenmaal de wet is dat vaders rechten hebben en dit in het belang van het kind zou moeten zijn.