Super herkenbaar. Ik vind het ook wel logisch omdat wij zoveel moeite moeten doen om überhaupt op het wachtbankje te komen. Veel meiden balen natuurlijk als ze ongesteld worden maar die kunnen meestal denken: nou, over 2 weken is alweer de volgende eisprong. Ik ga me inhouden tot 11 dpo en dan kan ik nog 1 slag om de arm houden qua late innesteling. Ik heb ook nog wel even want mijn NOD staat op 7 september maar is eigenlijk 8 september (=dpo15) Op zich statistisch gezien moet toch het toch op z'n minst bij 1-2 van ons raak zijn. @AmyW ik ben destijds 7 dagen voor mijn eerste echo begonnen met prikken. Ook al was dat niet officieel cyclusdag 3. Ik wordt ook niet uit mezelf ongesteld. Over ingesteldheid gesproken, ik ben wel onwijs blij dat ik geen tussentijdse bloedingen heb gehad. Al sinds juni niet meer
Precies dat! Wij moeten hormonen spuiten, echo’s, alles! Dan ben je er zo veel meer mee bezig en kost het zoveel meer energie dan wanneer je thuis een beetje bezig bent. Natuurlijk hebben die meiden ook teleurstelling. Maar zoals vanavond ga ik voor eerst weer spuiten, heb er hele nacht onrustig van geslapen en over gedroomd.
Oeh ik begin toch wel hoop te krijgen! Ik heb een subtiel trekkend/drukkend zeurpijntje rechts van m'n navel en bij Ayla had ik dat juist links van mn navel (waar de innesteling was en later de placenta). En ik heb al 2 dagen boertjes, wat vorige keer mijn eerste symptoom was...
Oh spannend! Ik heb ook zo'n drukkend gevoel links, maar durf er niet echt wat van te denken. Ik voel me wel moe en een beetje raar, maar dat kan ook wel zijn doordat ik het spuugzat ben en eigenlijk geen zin meer heb om weer naar het ziekenhuis te gaan etc.
Ik heb ook zoveel symptomen haha. Misselijk, sterkere geur, steekjes, krampjes, voel me ook echt zwanger.. Maar een witte test.. stomme progesteron!
Heb ook sterkere geur en ook sterkere smaak vooral. Mn druiven smaken naar lychees en iedereen verklaard me voor gek lol
Hebben jullie ook, dat hoe dichter je bij je nod komt, en negatieve testen hebt, je ook steeds bozer word? Ik voel me op dit moment zo k*t... Ik zie er zo enorm tegenop om nog een ronde die clomid te moeten slikken... bah!
Ja, want het is gewoon weer zo'n hele heisa weer. Mocht ik weer moeten gaan prikken dan heb ik bovendien pas weer ergens rond half oktober m'n eisprong omdat het altijd zo onwijs lang duurt voordat er iets groeit
Ja, echt zo herkenbaar! Ik ben het zo vreselijk zat en ik haat clomid met die stomme bijwerkingen. Ik ben op dit moment echt in staat om het gewoon op te geven. Zal wel weer bijdraaien maar echt, als adoptie makkelijker was had ik dat allang gedaan.
@Lisanne1811 adoptie zou ik nooit voor kiezen haha. Mijn schoonzus heeft ook 2 geadopteerde kinderen maar die zijn echt met een handleiding (en dat zeg ik nog netjes want bijna alle kinderen in de familie vinden die kinderen niet zo leuk) En wat een problematiek brengt dat met zich mee. Ik zou het alleen willen als ik het kind zo rechtstreeks na de geboorte zou krijgen.. Maar ik heb deze maand ook al 100 x gedacht: ik kap ermee.. maargoed, waarschijnlijk mail ik straks weer netjes voor nog een receptje clomid.... @Annebeth dat is ook echt klote als het zo lang moet duren! Die tijd voelt zo nutteloos dan he... En vind ook dat de tijd enorm kruipt als je in de mmm zit.. Normaal had ik daar nooit last van maar voor mijn gevoel duurt deze ronde echt een eeuwigheid terwijl ik pas op cd 24 zit...
Ja ik weet het, heb in de kind- en jeugdpsychiatrie gewerkt en daar ook geadopteerde kinderen tegen gekomen waar bleek dat er iets meer aan de hand was dan in eerste instantie duidelijk was. Maar in Amerika is het veel normaler om een baby te adopteren uit eigen land, dat zou ik zo doen. En anders misschien ook wel hoor, een kind met een gebruiksaanwijzing vind ik niet erg, we kunnen best wat hebben. Alleen mijn vriend is te oud en die procedure die je door moet trek ik echt niet. Best jammer, ik roep al sinds ik een kleuter was dat ik wil adopteren. Al zorg ik nu eigenlijk ook al voor twee kinderen die niet van mij zijn, maar goed.
Ja maar dat zijn niet jouw baby's.. die heb je niet vanaf de geboorte meegemaakt dus snap wel dat dat anders is En een kind met gebruiksaanwijzing vind ik ook niet erg, ik werk zelf met gehandicapten met ernstige gedragsproblematiek dus daar deins ik niet voor terug. Maar veel landen laten adoptie tegenwoordig pas toe als de kinderen al wat ouder zijn en dan is er dus al standaard sprake van hechtingsproblematiek. Als je kinderen dan ook daarnaast nog verstandelijk van alles mankeren, en niet door heel veel leeftijdsgenootjes meer aardig worden gevonden, dat lijkt me loodzwaar. Ik zou idd een baby ook zo adopteren. Dan is dat hechtingsproces in ieder geval al een stuk beter! Dat is zo belangrijk... Maargoed, we hopen dat het jullie ook gewoon zelf gaat lukken! Zwanger zijn is zo bijzonder...
Ik heb de jongste van mijn vriend wel vanaf 8 maanden meegemaakt (dat ze bij ons thuis kwam) en kende mijn vriend al langer dus de oudste ken ik ook sinds ze 3 maanden is al, alleen toen nog niet zo intensief natuurlijk. Maar wat vooral maakt dat het zo anders voelt is dat we de opvoeding moeten 'delen' met hun moeder en stiefvader. Waar ik eigenlijk ook blij mee ben want gelukkig zijn er veel mensen die van ze houden, maar toch voelt het niet alsof mijn vriend en ik onze eigen keuzes kunnen maken. Heel veel dingen rondom zijn dochters zouden wij anders aangepakt hebben maar dat kan niet en dat doet soms best veel pijn, hij heeft het er ook heel moeilijk mee. Als ze altijd bij ons zouden zijn zou ik het al minder belangrijk vinden om een eigen kind te hebben denk ik, al zou ik het dan nog steeds graag willen. En inderdaad hechtingsproblematiek is vreselijk, ik heb het ook veel gezien/ervaring mee. Dat is zo moeilijk om goed mee om te gaan en dat wil ik hier eigenlijk ook niet in huis. Kunnen we mijn stiefdochters ook niet aan doen vind ik, die hebben al genoeg te verduren gehad.
Inderdaad ik zou adoptie op wel willen overwegen, mocht het zo niet lukken. Maar dat gaat hem ook in onze situatie niet worden. Ik hoop zo voor jullie allemaal dat het deze ronde raak is, zeker omdat jullie zulke lange aanlopen hebben. Ik zit altijd max met 29 dagen, dus inderdaad enorm balen als het deze ronde niet raak ik. Maar dan heb ik over 3 weken weer een kans. Hier vanavond echt gekke kwalen... Lijkt wel of me stemmingswisselingen weer beginnen. Ene moment boos, daarna stond ik huilend voor me kast omdat ik niet wist wat ik moest aantrekken. En daarna lach ik weer hele maal in een deuk. Ik blijf hoop houden, al hou ik ook me hart vast
Ah chips, toch weer getest. Ik had gedroomd dat ik positief had getest.... Maar helaas nog wit. Maar ik voel me er gelukkig minder negatief onder. Want ik voel de (vermoedelijke) innesteling pas sinds gisteren. Dus dan is het volgens mij nog echt te vroeg om positief te testen. Ben wel gerust gesteld na het lezen van dit artikel : vaak is de innesteling pas na 9 dagen (bij mij dus 8 denk ik), en dan kan je pas een paar dagen later positief testen. Al die vroege testers op het forum hebben misschien of een vroege innesteling, of een eerdere eisprong dan ze eigenlijk denken. Dat laatste kan bij ons natuurlijk niet. https://zwangerbuikkramp.nl/wanneer-testen-na-innesteling.html
Pfff balen al die witte testen. Maar we zijn allemaal nog erg vroeg hè. Ik heb me kunnen inhouden en dus niet getest.