Ik kom ook uit die refo wereld. Maar vind ook eigen verantwoordelijkheid. Als je voelt er niet meer aan te kunnen dan zou ik niet snappen waarom je er meer zou moeten krijgen. O ja om Gods hulp vragen zeggen ze dan. Maar ik geloof niet dat Gods hulp zo werkt. Dat is hetzelfde als je onverantwoord gedragen in het verkeer en God vragen om bewaring,
Zo herkenbaar! Ik ben nooit 'iMoederslim' geweest (zelfs op mijn hoogtepunt had ik niks begrepen van de artikelen die jij soms in nieuws plaatst ), maar was ook zeker niet dom. Maar mijn hersens lijken wel soep de laatste tijd.. Frustrerend, want hierdoor vermijd ik bepaalde discussies of onderwerpen uit angst dat ik ze niet begrijp of niet kan bijhouden, maar daardoor leer ik er ook niks over, en nu zit ik in zo'n vicieuze cirkel
Echt, het wordt beter. Toen ik een burn-out had kon ik de simpelste dingen in het huishouden niet eens meer doen. Snapte het gewoon niet. Ben er wel van overtuigd dat de batterij met een buren-out zo ver leeg is dat je lichaam en geest letterlijk een blokkade erop zetten om jezelf niet nog verder over te belasten. Richt je als het kan vooral op dingen die je hoofd leegmaken en ontspanning geven. Zelf ging ik iedere dag wandelen. Vaak zelfs hetzelfde rondje omdat ik meer niet op kon brengen. En langzaam aan ging het steeds een stukje beter.
Ik ben op zich over mn burn-out zelf wel heen. In die zin dat ik weer volledig werk etc. Maar ik merk dat mijn hoofd af en toe nog niet mee werkt en dat vind ik heel frustrerend. Dat zal denk ik nog even langer nodig hebben. Op zich is dat wel goed om me alert te houden dat ik niet weer over mn grenzen heen ga. Maar op het moment dat iets niet lukt overheerst de boosheid. En kan ik pas later relativeren.
Ik ben weer gaan lezen. En dan bedoel ik geen romans maar non-fictie van een onderwerp wat ik interessant vind en waarvan de tekst dermate ‘moeilijk’ is dat ik daar wel mn concentratie voor nodig heb. Je kunt dat op eigen tempo doen en langzaam opbouwen. In het begin was 5 minuten al een opgave. Nu lees ik 20 minuten voordat ik weer begin af te dwalen. En ik heb een app op mijn telefoon met braintrainer spelletjes. Ik ben dus echt doelbewust aan het ‘trainen’. Met de gedachte dat je hersenen ook een soort spier zijn en wat je niet gebruikt, dat raak je kwijt. Daarnaast ben ik weer aan het sporten, dat is goed voor lichaam en geest. Ik blijf gewoon terug vechten, aard van het beestje.
Ik herken het gevoel wel dat je 'hoofd' niet meewerkt. Ik ben blij dat je wel weer jezelf aan het worden bent, dat gevoel heb ik niet meer. Die hoop heb ik nog lang gekoesterd, maar ik heb het los moeten laten. Ik had mijn burn-out inmiddels bijna 4 jaar geleden en ik ben nooit helemaal uitgekomen zoals ik dacht daarvoor te zijn. Nou ja, burn-out... het was inmiddels een randpsychose. Ik ben, als gevolg van die periode, ziek geworden. Daar heb ik neurologische beschadigingen aan over gehouden waarvoor ik dagelijks medicatie nodig heb. Ik heb mijn toelating voor de Mensa steeds maar uitgesteld omdat ik merkte dat ik niet meer kon wat ik voorheen kon en nu heb ik dat zelfs helemaal uit mijn hoofd gezet. Ik heb het gevoel dat ik echt een stuk van mezelf verloren heb toen. Wees zuinig op jezelf, dat is alles dat ik er over kan zeggen. Mensen denken soms dat ze onschendbaar zijn, dat ze zichzelf kunnen blijven pushen en dat er altijd nog ergens een bakje reserve-energie tevoorschijn komt wanneer je het nodig hebt. Maar op een dag is het op en pas in retrospect zie je de schade die je jezelf berokkend hebt. Sterkte @iMoeder, volgens mij werk je er hard voor om er volledig bovenop te komen!
Sporten ben ik vorige week ook mee begonnen! Lezen is iets wat ik altijd ben blijven doen (alleen dan wel fictie, non-fictie heb ik nooit interessant genoeg gevonden om langer dan 5 minuten mee bezig te zijn ), zelfde als schrijven. Ik heb me er voor nu bij neergelegd dat ik soms dagen doe over iets wat ik voorheen in een paar uur uit had, maar ben er nooit mee gestopt. Maar dan zijn er dagen bij als vandaag dat ik al 1,5 uur doe over de eerste 10 minuten van Constantine en hem al weet ik hoe vaak opnieuw heb opgestart omdat ik geen idee heb waar het over gaat.. iets met een demon waarschijnlijk Ik ga eens een braintrainer app zoeken!
Heel herkenbaar hoor: "jeetje die troep zou ik nooit aan mn kind geven". Ben altijd maar blij voor die mensen dat ze niet weten waar ze over praten. Irritant is het zeker en sommige opmerkingen reageer ik al niet eens meer op. Ik ben inmiddels echt wel zover dat ik niet vind dat wij ons moeten verantwoorden. Alsof iemand dit slikt of geeft terwijl het niet nodig zou zijn Dan tegelijkertijd mijn (tegenstrijdige) biecht: van het weekend dacht ik toen mijn zoontje weer lekker bezig was: kon ik die ook maar een pilletje geven
Een hele herkenbare biecht. Ik denk dit ook wel bij de jongste . Klopt wat je zegt. Zoveel mensen hebben geen idee. Soms begrijp ik het ook wel, want de media geeft vaak een vertekend en negatief beeld van adhd. Als je alles geloofd , wat je wordt voorgeschoteld, weet je ook niet beter. Het is precies wat @marb zegt, sommige hebben direct een oordeel zonder open het gesprek aan te gaan. Dat vind ik dan ronduit dom. Voor onwetendheid heb ik begrepen, maar voor domme en kwetsende opmerkingen niet. Inderdaad alsof je deze medicatie voor de lol gebruikt / aan je kind geeft.
Ik voel me enorm schuldig over elke wegwerpluier die ik van onze pasgeboren dochter in de kliko mik. Ik heb nu prefolds besteld om te proberen. Onze middelste zit al in wasbare luiers dus de was heb ik al. Ik hoop zo dat het wat is.
En dat tie ook AD(H)D heeft daar ben ik wel van overtuigd. Maar voor hem vooralsnog geen reden om dat te laten testen.
@Manque wat een heftig verhaal zeg! Wat knap dat je alweer zover bent gekomen! Dikke knuffel voor jou.
Ik heb het vermoeden ook van onze jongste, maar er is ook nog geen reden om te testen. Ze gaat nu naar groep 3 en dat wordt wel spannend. Hebben jij of je man het ook? Het komt in onze familie heel veel voor.
Ik biecht op dat ik niet meer open doe voor mijn buurvrouw. Ze komt soms om de dag met een brief oid waarbij ik haar moet helpen. Ze kan het prima zelf en heeft 2 jong volwassen kinderen die thuiswonend zijn, maar ze vindt t wel makkelijk als ik het regel (haar woorden). Ik durf niet zo goed te zeggen dat ze zelf haar administratie moet regelen...dus nu doe ik gewoon niet meer open als ze aanbelt
Niemand in de familie heeft de diagnose. Maar toen de oudste hem kreeg toen wisten mijn schoonmoeder en ik direct vanuit welke lijn van de familie het kwam Dat is echt de mannelijke lijn omhoog Wel de ADD die zij dus heeft. Bij de jongste zal het meer het gecombineerde type zijn. Groep 3 is zeker spannend. Ik ben ook benieuwd hoe dat straks hier gaat. Hier groep 2 en de juffen zien heel goed dat zolang zn hersentjes moeten werken hij veel rustiger en geconcentreerder is. Dus mij ook met klem geadviseerd hem in de verrijkingsklas te plaatsen. Ik had daar eerst mn twijfels over.
Herkenbaar. Burnout is bij mij over maar mn hoofd is nog lang niet 100%. Hier was ik door de psiech ook voor gewaarschuwd. Je lichaam schiet vaak ook veel sneller dan vroeger in de stress stand. Ik kan bijv een ochtend werken wat prima gaat. Vervolgens nog wat dingen in de computer invoeren. En ineens weet ik niet meer hoe de printer werkt. Of waar ik iets in de computer kan vinden. Frustrerend en ik kan op zo'n moment wel janken. Ik heb nog steeds dat het een hele tijd prima gaat en ineens voelt mn hoofd vol en kan ik niet meet logisch nadenken. Ik zit op kantoor tegenwoordig vaak ook met koptelefoon met muziek op mn hoofd. Ik raak helemaal afgeleid en mn hoofd raakt helemaal vol van de dingen om me heen.
Mag ik vragen hoe je dat thuis regelt net met je partner. Zijn er dingen waar jullie tegen aan lopen en waar je een oplossing voor hebt. Ik kan het moederen over de vader van mijn kinderen niet meer opbrengen, alles regelen met afspraken/financien/ zorgen dat dingen optijd doorgegeven worden etc. De spanning van welke impulsieve uitgave of actie hij nu weer doet, geen enkel iets zien in huishouden en dus van mij verwachten dat ik het herhaal elke dag ondanks dat het op het planbord van 1,5 x 1 meter staat. etc. Hoe doe je dit? Het is nl. Wel de papa van de kids.