Ik kan nu heel stoer zeggen dat dat wel lukt maar het is soms loodzwaar. Financiën is gelukkig zijn werk en dat regelt tie tip top,maar verder... het is een chaoot eerste klas en vergeet alles. Ik grap er soms over maar ik heb af en toe echt 3 kinderen. Ik hou van hem maar soms wil ik hard wegrennen. Toen de kinderen baby waren en ik was een dag weg moest ik echt appen: vergeet ze niet op bed te leggen. Voor de flestijden zette die gelukkig zelf een alarmpje. Hij weet ook nooit iets, we kunnen het een heel weekend over iets gehad hebben en als ik dat dan vanavond nog eens zeg heeft tie geen idee waar ik het over heb. Het is echt heel lastig soms en heb mij erbij neergelegd dat alles buiten geld wat geregeld moet worden door mij moet gebeuren. Hii heeft een paar favoriete bezigheden: zn werk, het coachen van het hockeyteam van dochter en de MR op school. Dat doet tie perfect en wordt op handen gedragen. Maar dat is iets wat zijn interesse heeft van binnenuit en dan kan die zich daar goed op focussen.
Geen gouden tips dus. Maar wel herkinning.. ik heb de handdoek in de ring gegooid.. Bij het idee de rest van mijn leven zo verder te gaan kreeg ik steeds meer paniek aanvallen en zakte de moed me in de schoenen. Sinds zijn 2 e ,uiteraard onbehandeld e burn out, want hij heeft er geen last van, teer puntje.. met een zoon die van mij verplicht psycho educatie moet gaan volgen. Kan ik niet uitleggen waarom papa er dan niet mee hoeft leren om te gaan. Sinds die tijd is het vele malen erger.
Dankjewel @Manque. Wat ontzettend heftig hoe het bij jou verlopen is! Wat jij hebt meegemaakt is dus waar ik bang voor ben. Ik ben zelf ook veranderd door mn burn-out. Maar dat vind ik niet erg an sich. Als mens verander je continue (ik wel tenminste maar dat is ook een stukje karakter). Dus ook zonder burn-out was ik nu niet meer hetzelfde als anderhalf jaar geleden geweest. Maar het kwijt raken van bepaalde dingen is wel echt een angst van mij. En dat zorgt er wel voor dat ik af en toe weer op de rem trap. Ook al vind ik dat erg moeilijk omdat ik eigenlijk meer een ‘alles of niks’ iemand ben, dat ‘een beetje’ moet ik echt leren. Het enige wat ik echt niet meer kan, en ook niet meer wil kunnen, is multitasken. Het lukt me niet, ik geloof niet meer in het nut, dan wel bestaan ervan. Dus ik maak duidelijke lijstjes en to-do’s. En die werk ik 1 voor 1 af. Mn Bullet Journal schept daarin ook veel orde in de chaos. Ik zeg nu ook vaker ‘nee’ op werk. Goed is nu even goed genoeg. Het hoeft niet altijd meer, beter, best. Ik draai twee pilots waarvoor ik andere teamleden als eerstverantwoordelijke heb aangewezen. Ik heb 1 werkgroep aangehouden en 2 andere ben ik uit gestapt. Nu ben ik laatst gevraagd voor een opleiding (die ik al een tijd wil doen). Maar ik heb nee gezegd. Misschien over een jaar of twee, maar niet nu. En wat andere mensen er van vinden, had ik al nooit veel boodschap aan. En nu al helemaal niet meer. Zero fucks given, is mijn nieuwe motto geworden. Heb jij nog wel therapie om te leren met je nieuwe ‘zelf’ om te gaan, en te accepteren? Lijkt me erg moeilijk namelijk.
Bij mij is het vooral concentratie, dus ik doe inderdaad vaak de deur van mijn kantoor dicht. En mijn tolerantie voor problemen en dingen die niet lopen zoals het moet, is laag geworden. Vroeger hield ik wel van een uitdaging. Nu wil ik met alledaagse dingen dat het gewoon gaat zoals ik in gedachten had en geen gedoe. Als er dan iets is, is mijn eerste reactie vaak ‘wat nou weer, grrrrr’. Dus de flexibiliteit moet ook nog wat verbeteren.
Jeetje dat is ook zwaar zeg. Weet je man hoe je er in staat? En wat is de reden dat hij er niet aan hoeft te werken van zichzelf?
Jeetje klinkt heel heftig bij jullie. Hier geen burn out oid dus ik denk dat het hier dan wel meevalt.
Ja dat weet hij. We zijn dus ook gescheiden sinds juni, ook alle financien en verwachtingen naar elkaar. we zijn wel nog vrienden en kunnen op deze manier nog prima door 1 deur. Hij heeft er allemaal geen last van dus waarom zou hij er dan aan werken.
Ik baal vreselijk dat jongste net bij logopedie op taalbegrip getest is (herhaling) en ze weer flink gezakt is in begrip. Na behandeling bij Kentalis was het keurig netjes bijgetrokken en nu zwakt het weer af! Ik vind t zo vervelend... en hou mijn hart vast voor de taal productie test volgende week
Pas je wel op voor jezelf.neem de ruimte die je nodig hebt en laat dingen maar in het 100 vallen. Ik ben vorig jaar op gehouden om mentaal bij te houden wanneer een bepaald iets werkgerelateerd af moest en binnen 2 maand had hij 3 klanten op onstuur. Dat heb ik dus los gelaten, ik kan het niet oplossen en kan het niet overnemen dus ik maakte me er alleen maar druk over.
@HooyoShimbir : och dat is ook vervelend! Daar mag je best van balen. Kan kentalis hierin. Nog iets anders betekenen?
Ok dit is best raar want ik lees nu echt mijn man hierin terug Ik onderschrijf het alleen al 10 jaar aan “jemig zal wel een mannending zijn” maar ik begrijp dat jouw man ADD of ADHD heeft? (Of is het meer vermoeden daarvan nu het bij je dochter naar voren kwam en herken je vanuit daar zaken?) Sorry, is misschien beetje persoonlijk dit maar ik lees dit en denk ineens uhm huh?
Nou ik dacht dus ook dat dit een mannending was. Tot onze oudste de diagnose ADD kreeg. Iets waar ik nooit aan gedacht had van te voren. Toen ik daar de uitleg kreeg en de stukken las van dochters psycho educatie kreeg ik een enorm ahaaaa gevoel. Zonder dat te benoemen vertelde ik mijn schoonmoeder wat de oudste daar allemaal doet en leert. Na een paar keer keek ze mij aan en wisten we al dat we hetzelfde dachten. Mijn man heeft dus nooit de officiële diagnose gekregen, maar dit kan gewoonweg niet missen
Ja als ze vast loopt zeker wel, vermoedelijk speelt er een tos maar dat mag je pas vanaf een jaar of 6 echt diagnosticeren geloof ik.
Dat is een heel traject (maar dat weet je zelf ook wel want je bent een wijze vrouw). Vriendinnetje van mijn dochter is dit schooljaar gestart op speciaal onderwijs in verband met een TOS. Haar ouders hebben hier bijna 2 schooljaren voor gestreden.
Ik heb precies ook zo'n man. En het is ontzettend vermoeiend. Hij vergeet alles. Ik kan er met de dag moeilijker mee leven. Ik vind het knap als anderen dat wel kunnen. Ik heb het idee dat ik overal alleen voor sta altijd.
Dat is inderdaad wachten tot ze 6 is dan. Wel een succes verhaal uit eerste hand , de mama van een mannetje met tos gaf aan dat door de goede voorbereiding van al jaren documentatie dat haar zoon toen vrij snel naar een cluster 2 kon en daar heel erg goed op zijn plaats zit.
Dat gevoel heb ik ook hoor. En toch probeert hij het, maar het vreselijk vermoeiend. Kan af en toe wel gillen.
( Goede...heel wijs) Ja dat wist ik idd al ze is een ruim halfjaar bij Kentalis in vroegbehandeling geweest en mocht er een terugval zijn die we thuis met logopedie niet opgelost krijgen kunnen we via Kentalis daar (ambulante) begeleiding in krijgen. Speciaal onderwijs zie ik nog niet nodig zijn. Toevallig zit er een doof jongetje (met CI) in haar klas met een tolk de hele dag dus stiekem mooi meegenomen voor onze meid aangezien ze bij Kentalis ook gebaren heeft geleerd.
Ja hier dus ook. Buiten het chaotische om. Mijn ex(man) is dus alles wat je omschrijft. Ik vermoed dat er meer speelt bij hem maar helaas wilt hij nergens mee aan de slag..