Mijn biecht: Ik baal van: - de chips die ik vandaag gegeten heb - en de friet - en het feit dat niemand mijn zorgen serieus neemt rondom de ontwikkeling van onze kleine. - oja en ik heb ook nog een frikandel op
Been there, done that (and still am). Als het ongeveer in mijn categorie zorgen valt, zal heel veel uiteindelijk wel op zijn plaats vallen, maar in een compleet andere volgorde dan 'de boekjes'. Maar trek aan de bel als je het niet vertrouwt, want jouw omgeving wil waarschijnlijk vooral geen zorgen aan zijn/haar kop...
Hij probeert al 3 maanden te tijgeren/kruipen, maar het lukt hem gewoon niet. De laatste weken valt hij dan steeds vaker met z’n hoofdje op de grond. Hij probeert zich ook op te trekken, maar lijkt gewoon de kracht niet in z’n armpjes te hebben. Over een maand wordt ie een jaar en ik weet het: ieder kind heeft z’n eigen tempo. Iedereen heeft het idee dat ik zo’n overbezorgde moeder ben. Maar toch knaagt het aan me.
Ik zou gewoon eens contact opnemen met een kinderfysio als ik jou was. Al is het om alleen je zorgen weg te nemen. Liever nu overbezorgd dan dat gevoel blijven houden. (En ja, mijn kind van bijna 14 maanden is nu net gaan kruipen en kan zich ook nog niet optrekken, maar als ik het gevoel heb dat het niet klopt, hang ik aan de bel.)
Ach ja, volwassen In mijn jeugd was/had ik het niet en het is toch heerlijk om even een leven te kunnen leiden waar je wél lekker veel invloed op hebt? Waarin je de saaie momenten door kunt spoelen en de vervelende je toch nauwelijks raken? Het enige jammere is dat het zo verslavend is
Ik heb een stoomreiniger besteld en kan niet wachten tot hij er is, heb nu echt zin om alles schoon te maken. Wat is er met me gebeurd, ik lijk wel soort van volwassen
Je moedergevoel volgen. Bel een kinderfysio. Als je een doorverwijzing nodig hebt de huisarts bellen dat je er een wil. Laat een professional meekijken.
Als het echt aan je knaagt is het de moeite waard om het verder uit te zoeken. Jij als moeder hebt er toch de beste kijk op. Een keer naar de fysiotherapeut is geen slecht idee, al is het maar voor je eigen gemoedsrust.
Ik wou ook de tip geven van na 2 uur maar ik snap dat als hij niet uit een flesje drinkt je het niet aandurft. Hoelang wil je geven ? Ik genoot ook zo van mijn eerste drankje weer stom he dat je zoiets zo kan missen.
Mijn man is thuis aan het werk (zodat hij nog een beetje in de buurt is wanneer ik hulp nodig heb), maar eigenlijk wil ik gewoon dat hij ergens anders gaat werken zodat ik ongegeneerd chips kan eten voor de tv
Dat ik vanmorgen bij de (mannelijke) huisarts heel graag iets kapot had willen knippen en willen hechten. Zodat het bij hem 'raar' had kunnen genezen. Ik kwam daar omdat ik me niet goed voel bij de genezing van mijn knip. Ik heb een raar stukje vel over (sorry voor het beeld) en ik vind het gewoon best heftig allemaal. Hij reageerde echter nog net niet lachend dat het niks voorstelde. Misschien reageer ik overdreven maar ik vind het toch best heftig wat een vrouw allemaal doormaakt qua lichaam en voel me soms behoorlijk onzeker.
Wat rot zeg! K zou een doorverwijzing vragen maar snap dat de drempel nu dubbel zo hoog is rot om te lezen dat je zo behandeld ben
Vervelend zeg, en rare reactie van de huisarts ook. Misschien via de VK een doorverwijzing vragen naar een gyn?
Ik heb net anderhalf uur lang filmpjes zitten kijken van mensen die erachter komen dat ze een tweeling verwachten. Ik bleef maar huilen van ontroering
Eigenlijk... vind ik het niet zo erg dat zoontje gisteravond de vissen eten gaf (potje leeg) waardoor er nu vissen dood zijn, ik heel t aquarium moest leeg maken omdat het zo stonk eek: wist niet dat dat zo snel ging). Heb de levebde visjes gered, zusje nieuwe voedingsbodem en steentjes laten halen (ik kan niet weg vandaag) en van de week nieuwe vissen ga kopen. Wil dan naar een goeie zaak waar ze ook slakken en garnalen hebben. Ben de standaardvisjes zat, wilde al lang wisselen maar ga geen levende vissen in het toilet gooien