Mijn man neigt nu naar gewoon zo laten. Niets van het briefje aantrekken dus, aangezien we écht geen rare dingen doen en dergelijke bouwgeluiden van sporadische aard zijn. We gaan het zien.
Alsof de duvel ermee speelt, mijn man kwam de buurvrouw tegen, de hoofdbewoner zeg maar. Die wist helemaal van niets van het briefje en was boos op haar dochter dat ze dit zo had gedaan en dan ook nog met haar naam eronder. De dochter is met een week weer weg en de buurvrouw verzekerde dat ze gewoon aan de deur zou komen bij overlast ipv een briefje te schrijven.
Dat verklaard iig wat en vooral waarom het pas na 13.00 uur mocht. Dochter slaapt vast nog graag uit op zaterdag
Nu ben je de buurvrouw zelf tegengekomen en is het uitgesproken. Alleen vond je de confrontatie zelf blijkbaar ook lastig, terwijl je het van je buurvrouw gek vind dat ze briefje stuurt i.p.v. aanspreken. Op zich snap ik dat hoor. Ik sta zelf ook niet te trappelen als het om confrontaties gaat. Maar een beetje inconsistent is het natuurlijk wel. Overigens leuk geprobeerd van het buurmeisje. Dat dan wel weer.
We wilden geen ruzie creëren. Dat is het lastige hiervan. Als wij last hebben van iemand gaan we daar zelf ook in persoon heen. Alleen dit voelt heel anders, zeker omdat de schrijver niet onze eigenlijke buurvrouw is, die vriend geen woord Nederlands spreekt, en die twee eruit zien alsof ze drugs gebruiken zeg maar. Beide heel mager, ingevallen gezicht, hele vale slechte huid, donkere diepe kringen onder ogen, vaak muts op etc, onverzorgd uiterlijk.. Die dochter is overigens ouder dan ik. de buurvrouw zelf is een hele normale nette vrouw, alleen beetje doof waardoor ze vaak niet hoort dat er iemand aan de deur is. Heel contrast eigenlijk.