Als je niets anders te zeggen hebt, zeg dan niks. Gelukkig weet ik vanuit de andere kant dat het wel gewoon duidelijk is.
Hoe weet jij hoe ouders van (pleeg)kinderen houden? Elk gezin verschilt toch van elkaar. Zo zal ook het ene pleeggezin van het andere verschillen. En, zeker bij pleeggezinnen, spelen er zoveel andere, vaak pijnlijke zaken mee. Ik denk niet dat het aan jou is om te zeggen 'hoe' en 'hoeveel' er van een kind gehouden kan/mag worden Dit soort stellige uitspraken, ik kan daar echt niets mee.
Oh zeker. Dat lees je net al toch? Ik zeg ook helemaal nergens hoeveel er van een kind gehouden mag worden, dus ik kan ook niet zoveel met jouw uitspraak
Ik lees toch echt in jouw reacties dingen als dat je toch altijd 'anders houdt' van je eigen kinderen of zelfs wel 'meer'. Dat kan jij zo voelen, maar voor mensen die daadwerkelijk pleegkinderen hebben zijn dit hele pijnlijke uitspraken.
Als je de uitspraak dat je anders houdt van pleegkinderen pijnlijk vind, moet je denk sowieso niet aan pleegouderschap beginnen. Ik weet dat er ook pleehouders zijn om pijnlijke wonden te helen, maar het zullen nooit je eigen kinderen worden. Zoals hier ook al ergens vermeld werd; er zijn in de meeste gevallen nog biologische ouders in het spel en in de meeste gevallen is daar ook contact mee, in meer of mindere mate. En dan nog is er een verschil in soorten pleegkinderen. Heb je noodbed, crisis of langdurige peegkinderen.
Wie zegt dat? Ik kan ook zat voorbeelden noemen van biologische ouders die hun kinderen omkopen met materiële zaken. Bijvoorbeeld ouders die hun kinderen een cadeau beloven als ze lief zijn. Of gescheiden ouders die tegen elkaar opbieden. Of ouders die vanuit één of ander schuldgevoel cadeaus kopen voor hun kinderen. Ook dat zijn vormen van omkopen. Waarbij ik ze niet allemaal even 'fout' vindt hoor, er zijn best situaties te bedenken waarin een cadeautje als goedmakertje prima kan zijn. Maar ik denk dat het niet goed is voor de ontwikkeling van kinderen als dit soort goedmakertjes / omkoperij structureel plaatsvinden. Kinderen worden uiteindelijk volwassenen. En ik denk dat niet één volwassene er beter van is geworden als die in zijn / haar jonge leven steeds is getraind met het idee dat spullen en cadeaus voor het oprapen liggen en elke tegenslag onmiddellijk gecompenseerd moet worden. Dat heeft dus niks te maken met opgroeien bij je biologische ouders of andere ouders. Maar alles met opgroeien bij mensen die je wel of niet leren om zelfstandig te worden en uiteindelijk op eigen benen te staan. Dat je een jeugd hebt gehad waarin je leuke momenten heb gekend waarin je verwend bent, maar waarin je ook regelmatig de waardevolle les van "nee" hebt geleerd. Dat je iets niet mocht of iets niet (meteen) kreeg. En dat je dus leert omgaan met tegenslag en teleurstelling. Of leert dat je soms ergens voor moet werken / sparen. Als er een goede balans is, zijn dat soort ervaringen vele malen meer waardevol, dan al die cadeautjes bij elkaar. Dàt is denk ik wat TS voor ogen moet houden als ze weer iets wil kopen. Worden de kinderen hier beter van, om werkt het juist averechts op de lange termijn? Er is volgens mij niemand in dit topic die beweert dat het verwennen van bio-kinderen wèl oké is, maar dat het met pleegkinderen niet zou mogen. De enige die dit onderscheid maakt, ben jij.
Heb jij pleegkinderen/ ben je zelf een pleegkind @Mammielove ? Ik vraag dit omdat ik mij probeer voor te stellen hoe jij tot deze stellige uitspraken komt.
Beide niet, maar ik leef wel midden tussen de pleegkinderen. Verder wil ik er niet teveel over uitwijden, maar heb er dus dagelijks mee te maken.
Dan begrijp ik niet hoe je zulke stellige uitspraken kunt doen over wat anderen voelen. Liefde kun je niet uitleggen, liefde voel je. Jij (en ik ook) weet niet hoe het is om pleegkinderen te hebben dus kun je geen uitspraken doen over die liefde.
Jij hoeft het ook niet te begrijpen. Precies, liefde voel je. En zoals ik het al in eerdere posts PROBEERDE uit te leggen, merk je dus dat dat heel lastig is. Grappig, net voordat ik dit bericht ging plaatsen stond er dus een pleegkind aan de deur.
Maar er valt niets uit te leggen want je weet het niet. Je probeert je het voor te stellen en komt tot onjuiste conclusies. Sterker nog, je doet mensen pijn met je onwetendheid. Hou je dan gewoon afzijdig.
Dit zijn geen antwoorden op mijn vraag, hoe het kan dat jij denkt te weten wat anderen moeten/kunnen voelen voor een pleegkind. Ja, er zijn heel veel soorten pleegzorg. En de intensiteit van contact of liefde zo je wil, hangt daar natuurlijk ook van af.
Ik heb nog geen nuttige reactie van je gelezen hier, dus misschien had je jezelf ook beter afzijdig kunnen houden.
Aangezien meerdere mensen vallen over de toon en inhoud van jouw reacties, denk ik toch echt dat je beter de eer aan jezelf houdt.