Hallo allemaal. Ik plaats niet veel op forum maar nu heb ik toch wel iets waar ik graag ervaringen in zou willen horen. Mijn man en ik zijn ruim 1 jaar getrouwd en hebben een zoon van 2,5 jaar en op dit moment zwanger van ons tweede kindje. Al een hele tijd loopt de relatie niet zoals het hoort. Hij vind het vanzelf sprekend dat ik alles maar dan ook alles doe. En doet gewoon echt waar hij zelf zin in heeft. Voor collega's en vrienden doet hij alles. Heeft ruim een half jaar gelogen over bepaalde contacten en nog steeds doet hij dingen waarvan hij weet dat hij me pijn doet maar is meer zo van weet het niet deert het niet en dan kijk ik in bijvoorbeeld z'n telefoon dan zie ik het. Zijn gezin heeft hij inmiddels ergens op de 6e plaats gezet. Na de zoveelste knallende ruzie weet ik het eigenlijk zeker het is beter dat we apart verder gaan. We passen gewoon niet meer bij elkaar voor mijn gevoel. Als je moet liegen bij je vrouw weet je dat je iets fout doet en als je het probleem niet wil aanpakken dan ga je voor mijn gevoel niet serieus hoor je relatie. Maat ik zie nu zoveel beren op de weg. We hebben dalijk 2 kindjes en en we hebben een koopwoning. Voor mijn gevoel heb ik me financieel afhankelijk gemaakt en weet ik even Niet waar te beginnen. Ook voor de kindjes. Zijn er mensen die misschien hun ervaringen wat betreft scheiden en kinderen kunnen vertellen zodat ik een beetje het idee heb waar ik moet beginnen en waar ik aan moet denken etc
Hoe ver ben je in je zwangerschap? Heb je werk? Balen dat je een man hebt getroffen die niet echt betrouwbaar blijkt. Weet hij al dat je wil scheiden?
Hij is helaas niet altijd zo geweest. Het is gewoon alsof hij zijn vrijheid weer graag wil.. Alsof hij zijn tweede jeugd is begonnen haha. Ik ben nu 22 weken. Ikzelf werk 28 uur per week. Dat ik wil scheiden en daar lijkt hij niet heel veel moeite mee te hebben.
Geen ervaring met scheiden maar het eerste wat in me opkomt als ik dit lees, sta je ingeschreven voor een woning? Zo niet dan dat sowieso doen.
als eerste inschrijven bij een woningbouwvereniging.. Daarna voor jezelf op papier zetten hoe je de omgangsregeling ziet, wil en belangrijker hoe de verdeling is.. Tevens hoe en wat vwb het huis en/of verdeling schulden. Vergeet er niet in te zetten dat er afspraken zijn, en qua verjaardagen, vakanties enz. hoe je dat voor je ziet. ik ben gescheiden, heb 3 kinderen inwonend en 4e is er bijna (van mijn nieuwe vriend). je mag me altijd een pb sturen voor vragen.. ik zit dankzij mijn ex opnieuw vast aan een advocaat ondat hij zich niet houdt aan de ouderschapsplan en van alles wil en eist terwijl dat onmogelijk is (zeker gezien zijn situatie, zijn ziekte en het leed wat hij de kinderen heeft aangedaan tijdens zijn ziektebed, toen we (helaas) nog getrouwd waren).
Dit is wat ik deed toentertijd. - inschrijven bij de woningbouw. Ik kreeg wel urgentie maar alleen nadat ik het convenant had. - mediator gezocht. - samen met de mediator convanant en ouderschapsplan opgezet (denk ook aan tandarts etc etc) - inboedel verdeeld - adios! Het was een lastige tijd maar niet zo zwaar als ik had gedacht. Ik bleek toch even heel wat sterker te zijn dan gedacht! Hier is alles op zn pootjes terecht gekomen trouwens. Opnieuw getrouwd, tweede kindje gekregen en helemaal happy de peppy! Succes met de knoop doorhakken.
Heel vaak krijg je geen urgentie meer, ook niet met kinderen, en ook niet met bewijs van echtscheiding. Mijn nichtje kon haar kinderen bij ex laten en zelf in de daklozenopvang.
Het verschilt per gemeente/stichting etc etc. Altijd even navraag doen. Daarom zei ik aan het begin: “dit is wat ik deed toentertijd”. Maar wat onzettend schrijnend van jouw nichtje zeg
Ja, daarom zei ik het ook. Mijn broertje is maatschappelijk werker en die krijgt ook vaak vrouwen (en ook heus mannen) aan zijn bureau die ervan uitgaan dat ze gescheiden zijn mèt kindjes en dùs recht hebben op urgentie. Meestal omdat ze dat in paniek (logisch!) aannemen van iemand die ook maar wat roept, want dan hebben ze minder om mee te dealen. Wel superfijn dat jullie uiteindelijk weer samen zijn gekomen
Zou je eventueel het huis alleen kunnen betalen? In dat geval kan je meneer ook buiten de deur zetten. Ik ga er wel even vanuit dat het ongewenste gedrag en de apjes doelen op vreemdgaan. Anderzijds. Je bent je kinderen wel verplicht om alles geprobeerd te hebben. Dus ga in therapie met elkaar. Leer weer communiceren en als hij niet mee wil begin dan toch zelf aan de relatie therapie. Heel veel sterkte
Soms heeft dat geen enkele zin en MOET je kiesen voor de veiligheid en welzijn voor je kinderen.. Dan zonder therapie of wat dan ook.. Denk dat het echt per situatie verschilt.
Absoluut, maar ik lees dat de man van ts niet altijd zo was, klinkt alsof hem toch iets 'dwars' zit. Ze zijn 1 jaar getrouwd, dus kennelijk speelde dit een jaar geleden nog helemaal niet? Dan zou ik therapie wel heel serieus overwegen.
Hier ben ik het ook mee eens. Uit de openingspost is het onduidelijk waarom na een jaar getrouwd te zijn er ineens een haar in de boter ligt. Zou het niet verstandiger zijn eerst relatietherapie of iets dergelijks te proberen? Tijdens een zwangerschap, met alle hormonen en stress vandien, ook bij de man, is het misschien niet verstandig zulke drastische stappen te zetten.
Ik maak dit niet op uit de OP. Ze zijn pas een jaar getrouwd. En ze is nu zwanger van nr 2. Hormonen zijn ook niet altijd lekker voor je relatie. Het kan ook een soort vluchtgedrag zijn. Samen communiceren of dit weer leren kan de relatie beter maken. En zo lang er geen accuut gevaar is voor jezelf of de kinderen behoor je gewoon alles te proberen en niet na een paar maanden huwelijk de handdoek in de ring te gooien omdat je man vaak de hort op is. Als snap ik dat patronen doorbreken lastig is. Aangezien de ts wil scheiden vind ik het ook aan haar om eerst alle opties aan te pakken.
Ervaring ja... ik ben alleen met mijn dochter en nu zwanger van de tweede weer alleen! Mijn advies! Maak jezelf en je kids gelukkig! En geloof me! Je bent sterker dan je denkt en je gaat dat gewoon redden!! Ik bleef ook onnodig hangen met stress en gedoe en nu alleen en het gekukkigste in mijn leven! En ik kan meer dan ik ooit dacht te kunnen!! Sterkte!
Je bent 1 jaar getrouwd... en dit is niet altijd zo geweest... hij heeft contacten met andere vrouwen. Denk ik dan? Is dit allemaal nog maar recent? Of speelt het al vanaf voor je huwelijk? Jullie zullen toch uit liefde getrouwd zijn? Jij maar ook hij? Kan het een jaar later al zo erg zijn dat het hem niet boeit dat je wil scheiden? Hoe dan ook, je begint met zoeken naar een huis. Ik heb toen urgentie gekregen maar eerst mijn vent de deur uit gezet. Het was zijn koophuis maar ik was over 1 ding duidelijk. “Je doet al ik weet niet hoe lang niks meer om me gelukkig te maken, dit ga jij doen...” Nu klink ik als een tang. Maar ik had veel eerder eens op mijn strepen moeten staan. Ik vroeg hem zelden iets. En hoewel hij zag dat ik enorm eenzaam en ongelukkig was nam hij niet de moeite tijd aan me te besteden. Dus ik was bij de kinderen in ons huis. En 1 keer in de 2 weken kwam hij een weekend thuis en ging ik weg. Zo wenden mijn kinderen alvast aan de situatie zoals die voortaan zou zijn maar wel in hun eigen omgeving. Toen ik via urgentie een flatje had gekregen kon mijn ex weer in zijn huis en bleef de regeling verder hetzelfde. Je moet veel regelen, en het zijn verdrietige tijden. Ik kan me voorstellen hoe erg het is als je ook nog zwanger bent. Uiteindelijk, als je relatie echt zo slecht is en jullie elkaar ongelukkig maken, zal je blij zijn als je er doorheen bent en lekker op je eigen plekje zit.