Haha sorry maar je denkt te veel dat een hond een wolf is. Een hond is zo gedomesticeerd dat de meeste dat echt niet willen. Wij hebben ook een hond en inmiddels een flinke tuin. Hond is 10 en de grootse schat die er is. Gaat zelf naast mn dochtertje liggen om met haar te kroelen. Houdt haar als een havik in de gaten en er komt niet zomaar iemand vreemds in de buurt of hij staat erbij. Alles op een heel vriendelijke bijna zorgzame manier. Hij vindt rennen, snuffelen en zwemmen heerlijk en krijgt hier dagelijks de kans voor om vervolgens heerlijk tegen je aan te kruipen op de bank. Hij zou het in de natuur niet overleven.. Ts denk ook vanuit je hond. Het is niet zijn schuld wat er allemaal gebeurd. Jij wist/weet van zn rugzakje en toch sta je te veel toe. Probeer zijn signalen te lezen evt ism een gedragsdeskundige. Je hondje wegdoen is niet zomaar een oplossing. Krijgt t beestje ook nog een op een aandacht van je?
Gelukkig is het niet altijd zo zwart wit en zit er ook iets tussenin Veel mensen onderschatten de aanschaf van een hond en dat is ronduit jammer maar gelukkig zijn er ook heel veel gelukkige honden en die hebben echt een heel,goed leven.
Hoeveel kennis heb je van honden en hondengedrag? Als ik jouw reacties lees in dit topic lijkt het namelijk erg minimaal te zijn. En dat is natuurlijk helemaal prima. Alleen is het wel zinvol om je in een onderwerp te verdiepen voordat je ergens een mening over vormt
Volgens mij kan ik hier prima een mening over vormen. Ik zeg ook helemaal niet dat geen enkele hond het niet goed heeft. Ik zeg dat ik het geen goed idee vindt zoals honden veelal als huisdier gehouden worden.
Mijn hond heeft het anders prima als huisdier gezien zijn hekel aan koud weer, regen en harde ondergronden, is het maar goed dat hij nu met zn luie donder in zn enorme zachte, warme, mand mag relaxen. On topic: ik zou persoonlijk meer rekening houden met je hond. Dus wat al gezegd is: echt apart houden, je kinderen leren om de hond met rust te laten en eventueel een cursus met de hond doen.
Geen enkel dier is 100% veilig. Al helemaal niet als je niet begrijpt hoe dieren werken. En daarbij, geen enkel mens is ook 100% veilig. Hoe doen we dat dan?
Een hond is een gedomesticeerd dier, geen wild dier. Dus als je die "lekker in de natuur" doet. Gaat hij hartstikke dood.
Daarom ben ik persoonlijk ook geen dierenliefhebber Nou heel simpel, die laat je toch ook niet in je huis wonen als je erachter komt dat het niet samen werkt met je kinderen en ze je kinderen zelfs proberen aan te vallen?!
Het aanvallen gebeurd, omdat de ouders niet goed opletten en het te ver laten gaan. Dus stel, mijn zoon is straks 4. Mn dochter 2. En ik let niet op en laat mn dochter steeds mn zoon plagen, knijpen, slaan, pijn doen, irritant zijn. En mijn zoon denkt bij de 30ste keer *bam* en nu opzouten. Moet ik dan mn zoon weg doen? Of juist mn dochter? Of had ik beter op moeten letten en mn dochter moeten leren dat dat niet lief is en mn zoon dat niet fijn vind? Je leert je kinderen toch ook dat ze jou niet mogen slaan? Niet in jouw ogen mogen prikken? Etc etc. Wat is er dan mis mee om je kind te leren dat ze dieren met rust moeten laten? Dat hoort bij het leven. Dieren horen bij het leven en zowel dier als kind moeten met elkaar omgaan. Als het dier nou de mens opzoekt en dan bewust bijt, hebben we een probleem. Maar in het geval van ts; is het NIET de schuld van het dier, en is het triest als je hem of haar daar voor straft.
Ten eerste, je kan een huisdier in mijn ogen absoluut niet vergelijken met je 2 bloedeigen kinderen. Vind dat zo iets raars?! Met alle respect, als jij dat normaal vind dan heeft deze hele 'discussie' ook geen zin. Ik heb dat vaker in het verleden gezien bij mensen en dan kom je er toch niet uit. Ik kan mij namelijk op geen enkele manier voorstellen dat er mensen zijn die hun huisdieren vergelijken met hun eigen vlees en bloed. Net zoals jij mij absoluut niet zal begrijpen. Word echt een verhaal zonder eind dan
Dit gaat toch niet om vergelijken? Maar om een beetje moeite doen om je in te leven in je huisdier. Die er ook niet voor gekozen heeft om belaagd te worden door kinderen. Een hond moet respect hebben voor zijn baasje en de rest van het gezin. Maar dit hoort wel wederzijds te zijn. Het is geen gebruiksvoorwerp. Ik heb mijn dochter altijd geleerd om niet achter onze hond aan te zitten, niet over hem heen te gaan hangen. En natuurlijk, mijn dochter is mijn alles, maar ik heb destijds ook voor mijn hond gekozen en daar moet ik ook in investeren en niet maar meteen lozen zodra iets aan hem me niet aanstaat. Maar goed, als je niet van dieren houdt ( waar ik me dus niks bij kan voorstellen, want ze zijn zo leuk!) is het inderdaad voor beide partijen maar goed dat je ze niet hebt.
Uiteraard kun je een huisdier niet vergelijken met je eigen kinderen, maar: een dier, zeker een hond of kat, is over het algemeen wel een lid van je gezin. Een volwaardig lid zelfs. Ik hou heel veel van mijn kinderen, uiteraard meer als van mijn hond, maar ook van mijn hond hou ik. Ik ben verantwoordelijk voor haar geluk, haar welzijn, net als voor die van mijn kinderen. Ik heb voor haar gekozen, net als voor mijn kinderen. Dat betekend dus dat je niet direct je dier de deur uit doet bij de eerste knauw, zeker niet als het de schuld is van het kind. Als ouders zijnde hoor je je kind te leren hoe met een dier om te gaan en ja, óók een dier heeft recht en hoeft niet alles maar leuk te vinden. En als het dier dan hapt naar een kind wat aan zijn staart en oren trekt, gilt, op hem springt, ik noem even wat, dan is dat gewoon de schuld van de ouders. Zij moeten zorgen dat het dier met rust gelaten wordt als het alleen wil zijn. en ook al lijkt een kusje heel lief, voor een hond kan het heel bedreigend overkomen. Misschien was het een reactie uit schrik, ook dat kan nog. En is dat goed? nee, absoluut niet, maar dat betekend dus wel dat ouders het kind moeten leren om de hond met rust te laten.
Lekker makkelijk. Beestje is al 8 jaar in huis en moet nu maar weg gedaan worden terwijl TS al wist dat de hond de peuter niet zo leuk vind. Dan is het niet de fout van de hond maar van de baas dat die bijt. TS wist dat dit kon gebeuren, waarom dan je kind dit laten doen? In plaats van meteen je hond weg te doen kan je ook de moeite nemen om te kijken waar het gedrag vandaan komt en of je daar wat aan kan doen. Ik vind het altijd zo erg dat beesten meteen maar weg gedaan moeten worden. We brengen onze kinderen toch ook niet weg als ze eens van zich afbijten omdat er iets gebeurd wat ze niet leuk vinden? Dan zoeken we toch ook uit wat het probleem is en hoe we het op kunnen lossen? Waarom niet met dieren ook? Neem eens een kijkje bij een gedrags therapeut bijvoorbeeld en kijk of je samen oplossingen kan vinden.
En toch hebben mn man en ik gezegd dat de hond weggaat als hij bepaald gedrag vertoont tov de kinderen. Ook als mn kinderen hem lastig gevallen hebben. Dan is hij beter af op een andere plek waar hij minder prikkels krijgt als in een druk gezin. We hebben een Rottweiler en als hij zou bijten is t echt foute boel. Ik zou nooit meer rust hebben als ik t gevoel zou hebben dat hij mijn kinderen aan zou gaan vallen. Gelukkig speelt t totaal niet. We hebben hem en onze kinderen opgevoed zodat ze prima met elkaar om kunnen gaan, maar k blijf toch op mn hoede.
Geloof me, dan had ik mijn kinderen echt allang de deur uitgedaan!! Ik heb veel meer last van hun als van de hond. Die luistert trouwens ook nog eens veel beter dan de kinderen, is altijd blij als ze mij ziet, kun je van de kinderen echt niet altijd zeggen, vooral 's morgens niet.