Vrije tijd...not

Herkenning: ja!!

En toen heb ik de boel omgegooid (was trouwens nog vóór de kids, tijdens werk+huis+studie).

- schoonmaakster;
- man doet de helft vd huishouding;
- gestopt met strijken
- gezocht naar activiteiten die energie geven ipv energie kosten. Dat is belangrijk.
- regelmatig oppas om een paar uurtjes samen uit te gaan, al is het naar de bios

 

Dit vind ik wat kort door de bocht beredeneerd....
ik heb ook reistijd, maar ik heb in mijn eigen stad geen andere baan voor het oprapen liggen ofzo. Ik heb inderdaad vrij weinig aan mijn reistijd, maar aan de andere kant heb ik ook vrij weinig aan tijdelijke contracten, minder salaris (of geen salaris als er geen werk is) en dus meer stress.

 

Een andere optie is reistijd goed benutten. Bijvoorbeeld naar podcasts of luisterboeken luisteren in de auto. Ik heb ook veel reistijd maar kan die zo toch goed besteden, zit bijna altijd vrolijk in de auto en beschouw dat nu ook als tijd voor mezelf. En als ik met de trein reis lees ik een boek of ga ik een taal leren met Duolingo. Of ik zit op zp je kunt ook mindfulness oefeningen doen in de auto.

 

Ik snap wel dat je daar geen puf voor hebt hoor. Maar als je niks veranderd, dan veranderd er ook niks.

Sowieso ook met je man om tafel trouwens. Maak een schema, geef hem stickers als hij zn taakje doet (misschien dat ie dan snapt dat ie zich als klein kind gedraagt). Want als je allebei werkt is het natuurlijk van de zotte dat hij jou alles laat doen. En daarbij gewoon een huishoudelijke hulp.

Is er iets aan het slapen van de kinderen te doen?

 

Je hebt momenteel 5 dagen waarin je werk en zorg niet hoeft te combineren, je kunt die dagen doen wat je wilt want er zijn geen kinderen. Dan verbaas in me er inderdaad over dat je je uitspreekt dat je wel me-time hebt en gewoon kunt sporten. In mijn ogen is dat echt niet te vergelijken.

 

Ik ben minder gaan werken, van 28 naar 18 uur, en heb het verdorie drukker dan ooit. Afspraken voor de kids bij verschillende instanties, ik heb er bijna een dagtaak aan. Dochter loopt in't ziekenhuis voor plasproblemen en er komt van alles aan't licht, behalve de oorzaak. Daarnaast nog de sportclubs en muziek van de kinderen en mijn werk (zorg, dus ook weekenden), plus huishouden. Dan kun je me aan het einde van de dag wegdragen zo'n beetje.
Kreeg in't zkh al de vraag of ik het allemaal nog wel trok. Ja hoor, gaan gewoon door, maar een normaal sociaal leven zit er niet in. Man is vrachtwagenchauffeur en is ergens thuis tussen 18 en 23, of heeft nachtritten en gaat dan tussen 20 en 22 weg en ligt overdag op bed.
Mijn enige stukje ontspanning is mijn wandelochtend met vriendin als er niks tussenkomt.

 

De kinderen zijn 3 dagen bij ons, dus dat zijn 4 dagen dat ze er niet zijn. Ik weet hoe het is als ze er wel zijn, want ze zijn hier ook wel eens een aantal weken achter elkaar. Ook dan heb ik tijd voor die dingen. Sporten in de avond kost namelijk niet veel tijd en als ik dat ga doen zorgt mijn vriend voor de kinderen. Stel dat we kleine kinderen zouden hebben, dan zou ik die dingen doen als ze in bed liggen, ik sport namelijk na 20 uur 's avonds. Net zoals mijn ouders dat vroeger ook deden, met drie jonge kinderen in huis en beide een baan. En de mensen met wie ik sport die kleine kinderen hebben lukt het dus ook. Volgens mij is het een kwestie van plannen en taken verdelen. Er zijn trouwens ook anderen hier die hetzelfde zeggen maar daar zegt niemand wat van omdat die wel kleine kinderen hebben. En ook in het weekend heb ik tijd voor mezelf als de kinderen er wel zijn en dat had ik ook toen ze nog baby en peuter waren. Ik raak best snel overprikkeld en geef het bij mijn vriend aan als ik tijd voor mezelf nodig heb. Hij ging dan vroeger bijvoorbeeld met de kinderen wandelen en eendjes voeren of naar de speeltuin. Omgekeerd kan hij ook wel eens iets voor zichzelf gaan doen.

 

Je werkt beiden 32 uur in de week, maar kunt geen huishoudelijke hulp betalen? Ik weet natuurlijk de omstandigheden niet, dus gooi mijn bemoeiallerige reactie dan maar in de prullenbak hoor. Maar mijn eerste reactie is; dan doe je iets niet goed. Mijn hulp kost me 30 euro in de week voor 2 uurtjes.

En als je tegen een burn-out aan zit is het tijd om iets heel erg anders te gaan doen. Ik ben er net weer uit, en die wil je niet.

 

In mijn ogen is dat dus heel anders, ook op het gebied van vermoeidheid, in jouw ogen niet en dat is prima.

 

Ik werk trouwens ook meer uren dan ts. Ik snap wel dat het anders is, maar ze vraagt toch hoe mensen het doen? Dit is hoe ik het doe en ook hoe ik het zou doen als er wel kleine kinderen in huis zijn. Als ik heel vermoeid ben krijg ik ook meer energie van een wandeling of een yogales dan van op de bank hangen en tv kijken, dus ik vind het belangrijk om daar tijd voor te maken.

 

Het is een kwestie van keuzes maken. Verhuizen, andere baan, eventueel ook ander financieel perspectief maar 10 uur in de auto zitten week in week uit terwijl je die tijd zo kan benutten is gewoon zonde! Ik noem dat altijd gouden handboeien als je niet anders kan als je geen keuze durft te maken omdat.

Iemand anders citeerde een vaste aanstelling. Als ze je weg willen hebben ben je zo geloosd met een transitievergoeding. Je eigen kansen creëren kost even tijd maar levert altijd op in kwaliteit.

 

Ik werk 40 uur per week exclusief reistijd. Heb 2 kleine kinderen (4 en 6 jaar), 2 honden en ook nog een man met een eigen zaak waar hij 60+uur in steekt.

Druk sociaal leven, ga regelmatig uit eten, borrel doen ergens, train met de honden bij een honden school en sport 3x per week.

Tijd maken en plannen is de kunst in combinatie met loslaten van "Ik moet"...
En manlief moet ook gewoon zijn ding in huis doen. Geen "Ja maar" geen "Ik heb geen tijd etc etc" hij helpt evenredig mee in huis